Στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου, ο εγγονός του, που φέρει το ίδιο όνομα, συγκίνησε τους παρευρισκόμενους με τον επικήδειο λόγο του. Με τρεμάμενη φωνή, περιέγραψε τη βαθιά και τρυφερή σχέση που είχε με τον παππού του, γεμάτη αγάπη και ειλικρίνεια.
Αναφέρθηκε στις μαγικές στιγμές που μοιράστηκαν, από απλές καθημερινές δραστηριότητες μέχρι τις στιγμές που ένιωθε συγκίνηση χωρίς προφανή λόγο.
Ο νεαρός Διονύσης τόνισε την αυθεντική ανάγκη του παππού του για ένωση μέσω της αγάπης και πώς αυτή η αγάπη τον δίδαξε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Κλείνοντας, εξέφρασε την αγάπη του και την πεποίθηση ότι η ψυχή του παππού του θα παραμείνει κοντά τους.
Πιο αναλυτικά
Κλείνοντας τους επικήδειους στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου μίλησε ο εγγονός του, γιος του Ρωμανού και της Αγγέλας Σαββοπούλου, ο οποίος πήρε και το όνομά του. Με τρεμάμενη από συγκίνηση, ο νεαρός Διονύσης περιέγραψε τη μοναδική σχέση που είχε με τον παππού του, γεμάτη αγνή αγάπη και τρυφερότητα.
«Παππού, από πάντα θυμάμαι να μου μεταδίδεις την αγάπη σου με ειλικρίνεια. Είναι σαν μέσα σου να είχες βρει την αληθινή αγάπη στην πιο απλή μορφή της, σαν να είχες καταλάβει τον πυρήνα της, τον λόγο που οι άνθρωποι αγαπάμε», είπε συγκινώντας τους παρευρισκομένους.
Όσα είπε ο εγγονός του Διονύση Σαββόπουλου για τον συνονόματο παππού του
Στη συνέχεια, αποκάλυψε πώς κάθε τους στιγμή είχε κάτι μαγικό: «Θυμάμαι από μικρός, ως και τώρα, πολλές φορές που βρισκόμουν μαζί σου ένιωθα έναν κόμπο στο λαιμό μου από συγκίνηση. Δεν καταλάβαινα γιατί, γιατί δεν γινόταν σε στιγμές έντονες, αλλά σε απλές, όταν μου έλεγες μια ιστορία, όταν έπαιζες κιθάρα και με έβαζες να παίξω πιάνο, όταν τρώγαμε μαζί και με ρωτούσες τα νέα μου».
Ο εγγονός του Σαββόπουλου στάθηκε και στη βαθιά επίδραση που είχε η παρουσία του παππού του στη ζωή του: «Πλέον έχω συνειδητοποιήσει πως όλες αυτές οι πράξεις είχαν από πίσω μια αυθεντική ανάγκη για ένωση μέσω της αγάπης. Αυτή η συγκίνηση που ένιωθα ερχόταν από μια αγάπη τόσο αληθινή και με τόση αξία, που με έκανε να νιώθω ζωντανός με την εκστατική έννοια της ζωντάνιας».
Κλείνοντας τον επικήδειο, είπε με δάκρυα στα μάτια: «Από την αγάπη σου έμαθα τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, τα καλά και τα κακά, τα όμορφα και τα άσχημα, τα γλυκά και τα πικρά. Η ψυχή σου μένει μαζί μας, σ’ αγαπώ πολύ».






