Ο Γιώργος Λιάγκας μέσα από το Πρωινό του ΑΝΤ1, θέλησε να απαντήσει στα σχόλια που δέχτηκε για την απόφασή του να μην απαντήσει σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων που τον συνάντησαν σε έξοδό του στην Ταράτσα του Φοίβου, χθες Τετάρτη 1/10.

Συγκεκριμένα, ο παρουσιαστής αφού απόλαυσε τον Γιώργο Μαζωνάκη επί σκηνής, κατά την αποχώρησή του από το μαγαζί, σταμάτησε μπροστά στους δημοσιογράφους και είπε δυο λόγια για τον τραγουδιστής και στη συνέχει έφυγε χωρίς να απαντήσει σε ερωτήσεις (δείτε εδώ το βίντεο).

Στο Happy Day του ALPHA ωστόσο, θεώρησαν φάουλ την κίνησή του αυτή, λέγοντας πως είναι μια πρακτική όλων των εκπομπών – δείτε εδώ τα σχόλια.

Η απάντηση του Γιώργου Λιάγκα

«Θέλω να κλείσω λίγο με την κακία των ανθρώπων. Επιτρέψτε μου, είναι κάτι προσωπικό. Από επιλογή δεν μιλάω σε κάμερες, μιλάω σπάνια σε κάμερες, είναι επιλογή. Όπως είναι επιλογή να δίνω συνεντεύξεις σε τηλεοπτικές εκπομπές μια φορά στα δύο χρόνια. Επιλογή μου είναι. Δεν έχω καμία υποχρέωση να δώσω περισσότερο, με ευγένεια μιλάω σε όλους και είναι επιλογή μου.

Χθες, φορτισμένος από τη συνάντησή μου με τον Γιώργο, βγήκα έξω, είδα κάμερες και πήγα εγώ πάνω στις κάμερες. Άρχισαν να με ρωτάνε οι συνάδελφοι για τις εκπομπές, ποια πάει καλά και ποια δεν πάει, δεν θα μπω ποτέ σε αυτό το ξέρετε. Τους μίλησα για τον Γιώργο… Δεν το σεβάστηκαν κάποιοι. Ας είναι καλά. Όλοι κρινόμαστε από την πορεία, από τις αποφάσεις, από τα λεγόμενά μας κύριοι συνάδελφοι. Ξύδι και καλή καρδιά», απάντησε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Λιάγκας.

Η αποκάλυψη του Γιώργου Λιάγκα για τον Γιώργο Μαζωνάκη

Νωρίτερα, είχε πει για τη συνάντησή του με τον Μαζωνάκη: «Πήγα στο καμαρίνι του Γιώργου. Είπα να μπουν και τα παιδιά και μου είπε “όχι σε θέλω μόνο σου”. Κάθισα μισή ώρα. Είναι φίλος μου έχω κάνει πολύ παρέα μαζί του. Μπάνια μαζί, φαγητά στη Βουλιαγμένη, πήγαινα στα μπουζούκια 3-4 φορές τον χρόνο και καθόμουν στο καμαρίνι και κάναμε χιούμορ. Όλο αυτό το διάστημα μιλούσαμε με μηνύματα και σας τα μετέφερα. Από συστολή ντρέπεσαι να πάρεις τον άλλο τηλέφωνο. Δεν ήθελα να εκληφθεί ότι προσπαθώ να του πάρω συνέντευξη. Είπαμε πάρα πολλά. Θα σας πω όσα μου έδωσε την άδεια να σας πω και όσα πρέπει να πω. Κάποια πράγματα τα κρατώ για εμένα και για τη δικαιοσύνη όταν θελήσει εκείνος. Έκλαψε πολύ στο καμαρίνι όταν ήμασταν μαζί και θα σας πω τον λόγο που έκλαψε στη συνέχεια», είπε αρχικά.

Και λίγη ώρα αργότερα πρόσθεσε συγκινημένος: «Ο Γιώργος κάθε άλλο παρά τρελός είναι. Είναι ξυράφι το μυαλό του. Μου είπε μια ατάκα. “Το Δρομοκαΐτειο με αναγέννησε”. Του είπα ότι είναι στα καλύτερά του και μου είπε αυτό. “Είμαι ένας νέος Γιώργος μετά το Δρομοκαΐτειο”. Δεν βρήκανε τίποτα που να συνδέεται με τρέλα και ψυχασθένεια. Δεν πήρε ούτε ζάναξ. Μακριά από οποιαδήποτε σύνδεση με τον Γιώργο Μαζωνάκη, ξεκάθαρα. 400 τα έχει. Το πρόβλημά του είναι… Τον έχει στενοχωρήσει πολύ ο χαμός της Αρίθας. Πέθανε από παγκρεατίτιδα. Την είχε πάει σε ένα νοσοκομείο ζώων στα Μεσόγεια. Την επισκεπτόταν δύο φορές τη μέρα. Πήγαινε με ταξί. Του είπαν ότι πέθανε και του είπαν να μην πάει. Πήγαινε την επόμενη μέρα για να γίνει η ταφή του.

Κάποια στιγμή χθες ενώ ήμασταν στο καμαρίνι, χτύπησε η πόρτα και του είπαν να μπουν και δύο γιατροί. Ήταν οι γιατροί της Αρίθας. Κρατούσαν τυλιγμένο κάτι. Του είπαν ότι είναι δώρο, ήταν συγκινημένος. Ήταν ένα κάδρο, είχε σαν μία πλαστελίνη και πάνω σε αυτή ήταν το ποδαράκι της Αρίθας. Ξέσπασε σε λυγμούς και έκλαιγε σαν παιδί για 5 λεπτά. Δεν μπορούσε να συνέλθει. Τον πήρα αγκαλιά, κλάψαμε μαζί και μου ανοίχτηκε.

Μου είπε κάποια πράγμα για την οικογένειά του αλλά θα τα κρατήσω για εμένα. Είναι πολύ θυμωμένος. Μου είπε “δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη και άντεξα και βγήκα καλύτερος και πιο δυνατός από όλο αυτό”. Δεν μπαίνει καν στο κομμάτι των χρημάτων. Είναι απογοητευμένος. Είναι μόνος του. Περνάει κλεισμένος στο σπίτι του ώρες. Γίνεται σφαγή για το που θα πάει τη νύχτα, τον θέλουν πολύ. Αλλά είναι μόνος του. Μου είπε ότι υπάρχουν μέρες που δεν μιλάει με άνθρωπο και δεν τον παίρνει και άνθρωπος. Δεν είναι δική του επιλογή η μοναχικότητα. Έχει ανάγκη από ανθρώπους που θα τον αγκαλιάσουν και θα του πουν μία καλή κουβέντα.

Υπήρχαν μέρες που δεν χτυπούσε το τηλέφωνό του. Και το λέω και για εμένα. Του ζήτησα συγγνώμη. Ντρεπόμουν να τον πάρω τηλέφωνο και να του πω να πάμε για μπάνιο, αλλά θεωρούσα ότι θα νομίζει ότι τον παίρνω δημοσιογραφικά. Κατάλαβα χθες ότι είχε ανάγκη για μία αγκαλιά. Συγχαρητήρια που βρήκε τη δύναμη να το αντέξει όλο αυτό».