Η Αθηνά Ρηγοπούλου, κόρη της Τζένης Βάνου, μίλησε σε συνέντευξή της για την απώλεια της μητέρας της και την απόφασή της να υιοθετήσει ένα κοριτσάκι.
Αρχικά, σκεφτόταν να προχωρήσει σε εξωσωματική, αλλά τελικά αποφάσισε να υιοθετήσει, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του συζύγου της. Η διαδικασία υιοθεσίας διήρκεσε 1,5 χρόνο και η Ρηγοπούλου αισθάνεται το παιδί σαν δικό της.
Το κοριτσάκι ονομάστηκε Μαρία, και οι γονείς της έχουν αρχίσει να της εξηγούν την υιοθεσία με τη μορφή παραμυθιού, ώστε να αποφύγουν μελλοντικό σοκ.
Πιο αναλυτικά
Η κόρη της Τζένης Βάνου, Αθηνά Ρηγοπούλου, παραχώρησε μία σπάνια συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής του ALPHA, Super Κατερίνα, κατά την οποία μίλησε για την απώλεια της μητέρας της, αλλά και για την απόφασή της να υιοθετήσει ένα παιδί.
Μίλησε για την διαδικασία που ακολούθησε, αλλά και για το γεγονός πως ο σύζυγός της δεν ήταν τόσο θερμός αρχικά στο να αποκτήσουν ένα παιδί με υιοθεσία, εξηγώντας πως η πρώτη της σκέψη ήταν να προχωρήσει σε εξωσωματική, κάτι που τελικά δεν συνέβη.
Η εξομολόγηση της Αθηνάς Ρηγοπούλου, κόρης της Τζένης Βάνου, για την υιοθεσία του παιδιού της
«Σε ποιον δεν λείπει η μαμά του όταν την χάνει. Πάνε 12 χρόνια τον Φεβρουάριο. Δεν παύει να πονάει η απώλειά της», είπε αρχικά για τον θάνατο της μητέρας της.
Και στη συνέχεια αποκάλυψε πως πριν από τρία χρόνια υιοθέτησε ένα κοριτσάκι: «Όλα ξεκίνησαν από το γεγονός ότι κάπως μεγάλη ξεκίνησα να ψάξω να κάνω εξωσωματική και μου είχαν προτείνει να βρω δότρια» και εξήγησε πως στη σκέψη πως δεν θα ήταν ουσιαστικά δικό της παιδί, θεώρησε πως είναι προτιμότερο να υιοθετήσει.
Ανέφερε πως αρχικά δεν φαινόταν τόσο απλή σαν διαδικασία και είχαν μπει στην αναμονή με τον σύζυγό της, ωστόσο: «Μέσα σε 1,5 χρόνο με ειδοποίησαν πως ήταν ένα μωράκι 3 μηνών. Έπεσα κάτω και έκλαιγα. Τα έχω ξεχάσει όλα. Το νιώθω σαν να είναι δικό μου παιδί. Εμείς το βαφτίσαμε Μαρία γιατί είναι και η πεθερά μου Μαρία, είχα κάνει και πολλές προσευχές στην Παναγία».
Σχετικά με το αν έχουν επικοινωνήσει με την κόρη τους την αλήθεια, επισήμανε: «Μιλήσαμε με κοινωνικές λειτουργούς και παιδοψυχολόγους και μας είπαν να της το πούμε υπό μορφή παραμυθιού, της το λέμε, κάτι έχει ψιλοκαταλάβει. Είναι καλύτερα έτσι, παρά να πάθει σοκ στα 10 της. Θα είναι πολύ σκληρό».
Τέλος, για τον σύζυγό της εξομολογήθηκε: «Ο άντρας μου ήταν δίπλα μου, παρόλο που εκείνος δεν το ήθελε τόσο πολύ στην αρχή και το έλεγε».