Η Μαρί Σαντάλ, σε συνέντευξή της με αφορμή το νέο της βιβλίο «Οι καλοί τρόποι ξεκινούν από το πρωινό», μιλά για τη μητρότητα και την αξία της παρουσίας στην ανατροφή των παιδιών.
Τονίζει ότι η αμέριστη προσοχή είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να προσφέρει στους απογόνους της, ενώ στο σπίτι τους έχουν καθιερώσει τον κανόνα «χωρίς κινητά στο τραπέζι».
Η Σαντάλ επισημαίνει τη σημασία της συναισθηματικής νοημοσύνης και της εθιμοτυπίας ως μέσο σύνδεσης και όχι αυστηρών κανόνων.
Προσπαθεί να προστατεύσει τον χρόνο ησυχίας και περιέργειας των παιδιών της, ενθαρρύνοντας το διάβασμα και περιορίζοντας την τεχνολογία, όχι ως τιμωρία, αλλά ως πράξη παρουσίας.
Πιο αναλυτικά
Η Μαρί Σαντάλ σπάνια παραχωρεί συνεντεύξεις, ωστόσο με αφορμή το νέο της βιβλίο «Οι καλοί τρόποι ξεκινούν από το πρωινό» μίλησε στη δημοσιογράφο Κατερίνα Ι. Ανέστηστο για το περιοδικό Harper’s Bazaar.
Αναφέρθηκε σε διάφορα κομμάτια της ζωής της και ένα από αυτά είναι η μητρότητα. Η σύζυγος του Παύλου Ντε Γκρες, συγκεκριμένα, απάντησε για τον τρόπο που ο ερχομός των παιδιών τους της άλλαξε τη ζωή, ενώ περιέγραψε και πώς είναι η καθημερινότητα μαζί τους.
Η εξομολόγηση της Μαρί Σαντάλ για την μητρότητα και τα παιδιά της
Η μητρότητα άλλαξε τον τρόπο που καταλαβαίνετε τι σημαίνει πραγματική «παρουσία»; Σε έναν κόσμο που λατρεύει την ταχύτητα και τον περισπασμό, πώς διδάσκετε στα παιδιά σας την αξία της προσοχής;
Απολύτως. Η μητρότητα μου άλλαξε τελείως την οπτική. Κατάλαβα ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στα παιδιά σου δεν είναι το τέλειο κολατσιό ή το τακτοποιημένο δωμάτιο, είναι η αμέριστη προσοχή σου.
Στο σπίτι μας έχουμε έναν άτυπο κανόνα: Χωρίς κινητά στο τραπέζι. Και το πιο αστείο; Πλέον, είναι τα παιδιά που υπενθυμίζουν σε εμένα και τον Παύλου να τα αφήσουμε στην άκρη. Κάτι έκανα σωστά, λοιπόν. Η παρουσία δεν έχει να κάνει με το να τα κάνεις όλα τέλεια. Έχει να κάνει με το να είσαι εκεί, με την καρδιά σου. Αυτό μένει. Αυτό θυμούνται τα παιδιά, ότι ήσουν εκεί όταν σε χρειάζονταν.
Πολλοί θεωρούν την εθιμοτυπία ξεπερασμένη και άκαμπτη. Εσείς την παρουσιάζετε ως κάτι ευέλικτο και συναισθηματικά ευφυές. Πώς μπορούμε να επανασυστήσουμε τους τρόπους στη νέα γενιά, αυτή που μεγάλωσε με οθόνες και ταχύτητα;
Χρειάζεται να αλλάξουμε οπτική. Να δούμε τους τρόπους, όχι ως σύνολο κανόνων, αλλά ως γλώσσα συναισθηματικής νοημοσύνης. Το EQ είναι σήμερα πιο πολύτιμο από ποτέ. Παιδιά που μαθαίνουν να δείχνουν ενσυναίσθηση, να αντέχουν τις δυσκολίες, να καταλαβαίνουν τον εαυτό τους γίνονται πιο ουσιαστικοί φίλοι, σύντροφοι, συνεργάτες.
Οι τρόποι δεν είναι για να διορθώνουμε, είναι για να συνδεόμαστε. Δεν χρειάζεται να είναι αυστηροί. Μπορούν να είναι ευέλικτοι, παιχνιδιάρικοι, ανθρώπινοι. Αρκεί να στηρίζονται σε αληθινές αξίες, όπως ο σεβασμός, η φροντίδα, η προσοχή στον άλλο. Αυτό είναι το μέλλον της εθιμοτυπίας.
Ένα από τα εντυπωσιακά σημεία του βιβλίου σας είναι ο τρόπος που θέτετε όρια με την τεχνολογία – όχι τιμωρητικά, αλλά ως πράξη παρουσίας. Ποια είναι μερικά από τα λειτουργικά που εφαρμόζετε στο σπίτι για να προστατέψετε αυτό τον χώρο;
Λατρεύω να βλέπω τα παιδιά μου – ενήλικες πια – να διαβάζουν. Είναι κάτι που μου δίνει ελπίδα. Μέσα στον ασταμάτητο θόρυβο του διαδικτύου, νιώθω ότι έχουμε ευθύνη να προστατέψουμε τον χρόνο της ησυχίας και της περιέργειας. Όταν ήταν μικρά, το διάβασμα πριν από τον ύπνο ήταν σχεδόν ιερό. Και, ναι, υπήρξαν βράδια που απλώς κλείναμε το Wi Fi. Όχι σαν τιμωρία, αλλά σαν υπενθύμιση: εδώ, τώρα μαζί. Δεν χρειάζονται μεγάλες δηλώσεις. Χρειάζεται να δημιουργήσεις χώρο για την παρουσία. Και μερικές φορές η απόλυτη πολυτέλεια είναι κάτι τόσο απλό όσο λίγη σιωπή.
