Στη διάρκεια της συμμετοχής της στο vidcast «Restart» με τη Λιλή Πυράκη, η Ελένη Χατζίδου μοιράστηκε την προσωπική της μάχη με την νεανική ρευματοειδή σπονδυλοαρθρίτιδα, μια ασθένεια που την ταλαιπωρεί από τα 19 της χρόνια. Περιέγραψε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, όταν το χέρι της δεν λειτουργούσε και η ζωή της άλλαξε δραματικά.
Παρά τις προκλήσεις, κατάφερε να ξεπεράσει την κατάσταση, αλλά πρόσφατα αντιμετώπισε νέα συμπτώματα. Η μητρότητα της έχει δώσει δύναμη και υπομονή, ενώ η αγωνία της για την υγεία της συνδέεται με την επιθυμία της να είναι δίπλα στο παιδί της.
Η Ελένη αναγνωρίζει ότι έχει εξελιχθεί και νιώθει πιο δυνατή, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις της ζωής με νέο πνεύμα.
Πιο αναλυτικά
Καλεσμένη της Λιλής Πυράκη στο vidcast «Restart», η Ελένη Χατζίδου άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για όλα: για τη μητρότητα, τα παιδικά της όνειρα, αλλά και το αυτοάνοσο νόσημα που της άλλαξε τη ζωή από τα 19 της.
«Ξύπνησα ένα πρωί και δεν μπορούσα να κουνηθώ, με πόνο. Είχαν πρηστεί οι αρθρώσεις μου. Δεν ήξερα τι είναι. Μόλις είχα περάσει στη σχολή και σκεφτόμουν ότι το χάνω όλο αυτό. Διαγνώστηκα με νεανική ρευματοειδή σπονδυλοαρθρίτιδα, φαντάζομαι πια… δεν είναι νεανική», αποκάλυψε.
Η περιπέτειά της κράτησε μήνες. Οι κορτιζόνες και τα παυσίπονα έγιναν καθημερινότητα, ενώ δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το δεξί της χέρι: «Το έβαζα στην τσέπη και κρεμόταν. Δεν μπορούσα να σηκώσω τίποτα. Θυμάμαι τη μαμά μου να κλαίει κρυφά, πίστευε ότι δεν θα ξανακουνήσω το χέρι μου ποτέ. Εκεί το έχασα λίγο, φοβήθηκα».
Η Ελένη Χατζίδου μιλά για τη μάχη της με το αυτοάνοσο
Με επιμονή και φυσικοθεραπείες, κατάφερε να το ξεπεράσει, όμως όπως εξομολογείται, πρόσφατα «ξαναχτύπησε». «Ξύπνησα πριν έναν μήνα και όπως ετοιμαζόμουν για την εκπομπή, ένιωθα ότι πονούσε το μικρό μου δάχτυλο. Είχε πρηστεί. Κατευθείαν πήγε εκεί το μυαλό μου. Είχα μια ελπίδα ότι ήταν κάτι άλλο, αλλά τελικά ήταν το αυτοάνοσο. Τώρα περιμένουμε να δούμε αν θα ξυπνήσει περισσότερο ή θα κοιμηθεί πάλι».
Το πιο δύσκολο όμως, όπως λέει, δεν είναι ο πόνος, αλλά η αγωνία για το παιδί της: «Όταν είσαι 19 λες “δεν θα ζήσω σαν νέο κορίτσι που θέλει να βγει και να σπουδάσει”. Τώρα λες είναι ότι δεν θα μπορείς να είσαι δίπλα στο παιδί σου, να του προσφέρεις αυτά που χρειάζεται. Είναι ο ίδιος φόβος, αλλά για διαφορετικά πράγματα».
Η μητρότητα, όπως παραδέχτηκε, της έχει αλλάξει τη ζωή και της έχει δώσει νέα δύναμη: «Υπάρχει η ζωή μου προ Μελίτας και μετά Μελίτας. Έχω ξεχάσει πώς ήμουν. Πλέον νιώθω πιο δυνατή να βγω μπροστά για το παιδί μου. Το μεγαλύτερο προσόν, που δεν είχα ποτέ και το είχα αποκτήσει, είναι η υπομονή. Ήμουν ένα ανυπόμονο ον, δεν μπορούσα να περιμένω λεπτό. Είχα και παραπάνω νεύρα, τα οποία δεν ξέρω πού πήγαν, μακάρι να το είχα βρει λίγο νωρίτερα αυτό. Σίγουρα είμαι μια πολύ διαφορετική Ελένη, όμως με την ίδια βάση».
