Η Αλεξάνδρα Τσόλκα ήταν καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4, όπου μίλησε για τη ζωή της στην Αμερική, την απώλεια της μητέρας της και το τηλεοπτικό τοπίο που όπως λέει παρέμεινε ίδιο ή και χειρότερο από τότε που έφυγε.

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας εξήγησε γιατί το 2018 πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να ξεκινήσει μια νέα ζωή στις ΗΠΑ. «Δεν έριξα ακριβώς μαύρη πέτρα, απλώς έτυχε. Τότε τα πράγματα στην Ελλάδα ήταν πολύ δύσκολα. Πήγαμε στην Αμερική γιατί ο άντρας μου είχε σπουδάσει εκεί, γνώριζε κόσμο, αλλά κυρίως ήθελα τα κορίτσια μου να έχουν επιλογές», ανέφερε.

Αλεξάνδρα Τσόλκα: «Έλεγα “ο κόσμος θα είναι άδειος χωρίς τη μαμά μου”»

Συγκινητική ήταν η αναφορά της στην απώλεια της μητέρας της, ενώ βρισκόταν ακόμη στο εξωτερικό. «Έχασα τη μαμά μου και δεν μπορούσα να έρθω λόγω κορωνοϊού. Έλεγα “ο κόσμος θα είναι άδειος χωρίς αυτή”. Από τότε που γύρισα, συγκινούμαι εύκολα, κλαίω συνέχεια. Η Αθήνα μου φαίνεται παλιά και χαοτική… Φοβήθηκα να οδηγήσω! Η Βοστόνη είναι ζωηρή, αλλά η Αθήνα είναι παράνοια».

Η Αλεξάνδρα Τσόλκα δεν μάσησε τα λόγια της όταν ρωτήθηκε για τα τηλεοπτικά πρόσωπα που κυριαρχούν ακόμα στην ελληνική τηλεόραση. Μεταξύ άλλων, σχολίασε την επικείμενη αποχώρηση του Γιώργου Παπαδάκη από το γυαλί: «Έχουν αλλάξει τα πρόσωπα, έχει αλλάξει η εποχή. Αργούμε να κάνουμε τόπο στους νεότερους. Θρηνούμε, λέει, για τον Παπαδάκη. Μα κουράστηκε ο άνθρωπος, το θέλει και ο ίδιος. Δεν μπορεί, δεν γίνεται άλλο. Είναι καιρός».

«Βρήκα την τηλεόραση ίδια»

Η επιστροφή της στην ελληνική τηλεόραση την απογοήτευσε. «Όταν έφυγα, ήξεραν την υπογραφή μου. Επιστρέφοντας, την βρήκα ίδια. Ή μάλλον χειρότερη. Στην Αμερική δεν θα δεις παρουσιαστές να λύνουν τις διαφορές τους στον αέρα. Εδώ είναι “γεια σου Γιώργο μου, γιατί είπες αυτό το πράγμα για μένα;” και γίνεται ο κακός χαμός».

«Το διασκεδάζω κιόλας, δεν με σοκάρει. Ξέρω ποιος το κάνει για προβοκάτσια, ποιος θα εξεγερθεί και μετά θα του περάσει. Εγώ δεν τα έκανα αυτά. Ήμουν πιο ντάμα», συμπλήρωσε

Καταλήγοντας, είπε πως: «Αυτός που θα επιβιώσει είναι αυτός που προσαρμόζεται καλύτερα. Τα πράγματα πρέπει να εξελίσσονται, όχι να μένουν στάσιμα. Αλλά εδώ βλέπω στασιμότητα και μια ανάγκη να μη θιχτεί κανείς».

Η Τσόλκα, με το γνώριμο αιχμηρό ύφος της, απέδειξε πως ακόμη κι αν έλειψε, δεν έχασε ούτε το βλέμμα ούτε το θάρρος της. Και μάλλον είχε πολλά μαζεμένα να πει.