Ο Βασίλης Ζούλιας, το βράδυ της Τετάρτης 21/5, βρέθηκε ως καλεσμένος στο πλατό της εκπομπής του Action 24, Καλύτερα Αργά, και παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, κατά την οποία μίλησε για σε όσα έζησε ως παιδί, για το διαζύγιο των γονιών του, τους εθισμούς του, αλλά και την απόπειρα αυτοκτονίας του.

Η συνέντευξη του Βασίλη Ζούλια στο Καλύτερα Αργά

Αρχικά, μίλησε για την απόπειρα αυτοκτονίας του, τον Φεβρουάριο του 1988, στην οποία προχώρησε όταν συνελήφθη για ναρκωτικά, ενώ μόλις είχε δει την μητέρα του.

«Το “βρόμικο” ’88. Είχα πιαστεί Τσικνοπέμπτη… Πήγα και ήπια. Τότε έκανα χρήση ηρωίνης, αλλά δεν διαχωρίζω τις ουσίες, γιατί ο εθισμός είναι εθισμός. Τότε ο νόμος περί ναρκωτικών ήταν ίδιος για τους χρήστες και τους εμπόρους, δεν υπήρχε διαχωρισμός. Μου έβαλαν τις χειροπέδες για να οδηγηθώ στον Κορυδαλλό και ο αστυνομικός με λυπήθηκε “άντε να χαιρετήσει τη μαμά του” και μου έβγαλε τις χειροπέδες για να χαιρετήσω τη μητέρα μου. Και όπως ήταν το αίθριο κι εγώ χωρίς χειροπέδες – επειδή είχα πει μπαίνοντας ότι “θα φύγω από εκεί αν συμβεί κάτι”, εννοούσα ότι θα πηδήξω, με σκοπό να πεθάνω” – δεν ήθελα ούτε να γυρίσω πίσω σε αυτό που ζούσα ούτε να μπω στη φυλακή. Η διέξοδος ήταν ο θάνατος εκείνη τη στιγμή και το μπαλκόνι.

Έφυγα από τα χέρια της μητέρας μου και έπεσα στο κενό. Κατάπια τη γλώσσα μου και έσπασα τη μύτη μου και είχα μια εσωτερική αιμορραγία. Βρέθηκε ένας γιατρός εκεί, που κατάφερε και έβαλε το χέρι του στο στόμα μου, έβγαλε τη γλώσσα μου και χύθηκε το αίμα. Μου έσωσε τη ζωή. Αν περνούσαν 3 λεπτά, θα είχα πεθάνει. Θα πνιγόμουν από το αίμα. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, το πρώτο που είπα είναι “Ζω;”. Είχα κάνει διάφορες απόπειρες… Οι ανακριτές ήρθαν στον Ευαγγελισμό, όπου κρατούμουν, και μου ζήτησαν συγγνώμη», εξομολογήθηκε αρχικά.

Και πρόσθεσε: «Ο εθισμός είναι μια σοβαρή ασθένεια και αντιμετωπίζεται με θεραπεία. Πιστεύω πως μια ανώτερη δύναμη με προστάτευσε, με βοήθησε να ζήσω, είχε άλλο πλάνο για τη ζωή μου. Πολύ συχνά εύχομαι να συγχωρεθεί η αχαριστία μου προς τη ζωή. Θέλω να μιλάω για όσα πέρασα με τις ουσίες, να μεταφέρω ένα μήνυμα σε όποιον πιστεύει πως δεν μπορεί να τα καταφέρει».

«Μια εθισμένη προσωπικότητα δεν περνάει καλά, η αίσθηση του τέλους αυτού του μαρτυρίου ήταν έντονη. Βρίσκομαι σε μία, ας πούμε, μορφή θεραπείας τα τελευταία 32 χρόνια, που είμαι σε αποχή από αλκοόλ και ναρκωτικά», κατέληξε για τους εθισμούς του.

Σε άλλο σημείο αποκάλυψε για τα παιδικά του χρόνια και την οικογένειά του: «Ήμουν ένα παιδί που είχε παραμεληθεί κάπως στην παιδική ηλικία. Έχω μιλήσει με τη μητέρα μου. Η μητέρα μου ήταν βράχος δίπλα μου, μια γυναίκα άξια. Ήταν η μόνη που πίστευε πάντα σε μένα και ότι θα τα καταφέρω. Έχω δει τη μητέρα μου να κοιμάται στο χαλί για να έχω όλο το κρεβάτι και να με στηρίζει».

Όσον αφορά στο διαζύγιο των γονιών του, ανέφερε συγκινημένος: «Είχα μία στεναχώρια που χώρισαν οι γονείς μου, έβλεπα τις άλλες οικογένειες και ήθελα κι εγώ έναν μπαμπά δίπλα μου. Τον πατέρα μου δεν του το είπα για πολλά χρόνια, αλλά έχουν φτιάξει οι σχέσεις μας τα τελευταία χρόνια. Είμαι 62, ο πατέρας μου 87 και πρόσφατα φάγαμε μαζί και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είχαμε καθίσει ποτέ σε ένα τραπέζι μαζί. Η μητέρα μου ποτέ δεν με δηλητηρίασε για τον πατέρα μου».