Ο Τάσος Δούσης αποφάσισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, με αφορμή την 6η θέση που κατέκτησε η Klavdia στη Eurovision, καταρρίπτοντας κάθε προγνωστικό και δικαιώνοντας όσους πίστεψαν σε αυτήν.

Ο δημοσιογράφος και εκδότης, υπερασπίστηκε την 22χρονη τραγουδίστρια με ένα κείμενο-φωτιά, ξεγυμνώνοντας την κακοήθεια και την εμπάθεια όσων επιδόθηκαν σε προσωπικές επιθέσεις και προσβλητικά σχόλια.

Μίλησε μεταξύ άλλων για «ανθρωπόμορφα σκουλήκια» και «σκουπίδια της αισθητικής», ενώ δεν μάσησε τα λόγια του για την ελαφρότητα με την οποία κατακρίθηκε η Klavdia, μόνο και μόνο επειδή δεν ταίριαζε στα πρότυπα της “κραυγαλέας” showbiz. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι να καταπλήξει το κοινό στη σκηνή της Eurovision.

Ο Τάσος Δούσης υπερασπίζεται την Klavdia μετά τη Eurovision

Ακολουθεί αυτούσια η ανάρτησή του:

«Ο γνωστός, ο κομπλεξικός, ο μ@λ@κ@ς ο Έλληνας.
Ποτέ δεν ασχολήθηκα με Eurovision! Δεν μου αρέσει το θέαμα, το θεωρώ υποκουλτούρα. Όμως δεν μπορώ να μην ομολογήσω, πως όποτε η Ελλάδα στον διαγωνισμό τραγουδιού πετύχαινε κάποιες καλές επιδόσεις, χαιρόμουν. Πώς να το πω; Το θεωρούσα κάτι σαν εθνική επιτυχία.

Λοιπόν, στο θέμα μας. Η Κλαυδία, ένα κοριτσάκι 22 ετών, μας εκπροσώπησε φέτος στην Eurovision. Το τι άκουσε η κοπέλα από αυτά τα ανθρωπόμορφα σκουλήκια της δημοσιογραφίας του κουτσομπολιού δεν περιγράφεται. Την είπαν… ατάλαντη, άσχετη, άσχημη. Πως φοράει πάτο-μπουκάλα για γυαλιά, πως το τραγούδι είναι εμετός. Προβλέπανε, ως άλλοι παντογνώστες και γραφεία στοιχημάτων, πως η Ελλάδα με το τραγούδι και την Κλαυδία θα πάει άπατη. Πως θα ξύσουμε τον πάτο του βαρελιού, θα ξεφτιλιστούμε, θα γίνουμε περίγελος της Ευρώπης.

Τα σκουπίδια της “καλλιτεχνικής δημοσιογραφίας”, που τώρα τελευταία ασχολούνται και με θέματα “κοινωνικής δημοσιογραφίας” ακόμη και πολιτικής, έχουν άποψη καφενείου για όλα. Ξέρουν τα πάντα! Από το έγκλημα στα Τέμπη – πώς έγινε, γιατί έγινε – μέχρι το διαζύγιο της Τούνη – πώς χώρισε, γιατί χώρισε, τι μάνα είναι. Έχουν άποψη επί παντός επιστητού και διαμορφώνουν γνώμη στην κοινωνία, αυτοί που οι παραστάσεις της ζωής τους είναι μόνο η κλειδαρότρυπα του διπλανού.

Δείτε τώρα τι συμβαίνει. Στη σημερινή εποχή το επίπεδο της αισθητικής μας (τους) δεν μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε το διαφορετικό, το ξεχωριστό, το όμορφο, το μη κραυγαλέο. Όλα αυτά τα σούργελα της καλλιτεχνικής δημοσιογραφίας που έχουν και πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές, συνηθισμένοι στα ξεκώλα που κάνουν παρέα και στα σκατά της υποκουλτούρας που κολυμπάνε και που τα υπηρετούν άριστα, ήταν ανίκανοι να δουν το καλό και αγνό στην Κλαυδία.

Ήταν σοκ για τα γούστα τους να στείλουμε από την Ελλάδα στον διαγωνισμό ένα κορίτσι που δεν κραύγαζε αλλά τραγουδούσε. Που δεν προκαλούσε, αλλά συμμετείχε με ευγένεια και καλοσύνη. Τα καθάρματα ξέσκιζαν την ψυχή ενός κοριτσιού 22 ετών μόνο και μόνο γιατί δεν τους έκανε η εμφάνισή του. Δεν είχαν αυτά τα σκουλήκια, οι τηλεκάφροι, την ενσυναίσθηση πως αυτό το παιδί είχε γονείς, φίλους, συγγενείς που άκουγαν όλα αυτά τα εμετικά που ξέρναγε το στόμα τους.

Δεν σκέφτηκαν ούτε λεπτό ακόμη και την παραμονή του διαγωνισμού να πουν έναν καλό λόγο για την Κλαυδία. Για την Ελλάδα, έτσι, για το γαμώτο. Από κοντά στα social, οι γνωστοί άγνωστοι, ούγκανοι και ζουλού Έλληνες. Χαιρόντουσαν με τα εμετικά σχόλια για την Κλαυδία στα πάνελ της συμφοράς και όσο χολή έριχναν τα ζόμπι της δημοσιογραφίας, το διεστραμμένο κοινό τους επιβράβευε στην τηλεθέαση και τους σιγοντάριζε στα σχόλια στα social!

Δηλαδή, ο καφενόβιος ο γνωστός, ο μ@λ@κ@ς, ο Έλληνας, που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Γεωργίου, πανηγύριζε με το λέρωμα της ψυχής ενός κοριτσιού. Και μέσα από όλη αυτή την πίεση βγήκε το κοριτσάκι στη σκηνή μπροστά σε 220 εκατομμύρια ανθρώπους και μάγεψε τους πάντες. Φωνή, αισθητική, παρουσία, σκηνικά, όλα υπέροχα και μακριά από δήθεν και γνωστές συνταγές. Με ελληνικούς στίχους, με περηφάνια και κόντρα σε όλους, η Κλαυδία απέδειξε πως υπάρχει και αυτή η Ελλάδα. Η σοβαρή, η μετρημένη, με άποψη, αισθητική, μέτρο.

Εγώ είμαι με αυτήν την Ελλάδα και με αυτούς τους Έλληνες. Η Ελλάδα της μιζέριας, κακίας, απαξίωσης, αντιαισθητικής, δηθενιάς. Η Ελλάδα της εύκολης κριτικής, της ισοπέδωσης και δολοφονίας χαρακτήρων και του σκουπιδιού που επιβάλλει τον αισθητικό φασισμό είναι μια Ελλάδα που σας την χαρίζω.»