Το βράδυ της Καθαράς Δευτέρας, στην εκπομπή του ΑΝΤ1, The 2night Show, βρέθηκε ως καλεσμένος ο Solmeister, ο οποίος είναι ράπερ και γράφει τραγούδια, ενώ συνεργάζεται σε πολλά κομμάτια και με την Marseaux. Μίλησε για τον εαυτό του, για την καριέρα του και όσα έχει καταφέρει να κάνει, αλλά και για την σχέση του με την νεαρή τραγουδίστρια.

Η συνέντευξη του Solmeister στο The 2night Show

«Γενικά έχει καταλάβει, νομίζω, ο κόσμος ότι από μικρός είμαι λίγο καταθλιπτικό παιδάκι και η Κυριακή ήταν η χειρότερή μου ημέρα, μέχρι που έκανες το “Πολύ την Κυριακή”. Καθόμουν και το έβλεπα με τον αδερφό μου κι ήταν μία πολύ ευχάριστη νότα, σε μία κατά τα άλλα μέρα…», είπε αρχικά ο Solmesister στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και έπειτα επισήμανε σχετικά με την κατάθλιψη και την ψυχοθεραπεία:

«Έχω κάνει χρόνια ψυχοθεραπεία και έσπρωξα και σε αυτό το δρόμο και την Marseaux. Είναι ευαίσθητο ζήτημα, γιατί είναι μία φυλακή που μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου. Αν πιστεύεις ότι δημιουργείς μόνο στα χειρότερά σου, που το έχω πάθει για πολλά χρόνια, είναι μία παγίδα που τη στήνεις εσύ για εσένα. Επέλεξα πλέον να μην ορμώμαι μόνο από εκεί, αλλά σίγουρα στα χειρότερά μου η μουσική ήταν εκεί όσο κανένας άλλος».

«Είμαι τελείως αυτοδίδακτος στη μουσική. Ό,τι έμαθα, το έμαθα κάνοντας. Ξεκίνησα με τραγούδια που δεν ακούγονταν, τραγούδια που ακούγοντας λίγο περισσότερο και που εν τέλει τα άκουσε και κανένας άνθρωπος και μίλησαν την ψυχή του. Είμαι πιο πολύ παραγωγός», ανέφερε σε άλλο σημείο της συνέντευξης για τη δουλειά του και επισήμανε:

«Στο σχολείο ήμουν το παιδί που καθόταν μόνο του και έγραφε τα πρώτα του τραγούδια. Στο σχολείο είχα αναπτύξει, ως αμυντικό μηχανισμό, το χιούμορ. Είχα πάντα έναν δρόμο που βάδιζα μόνος μου, και αυτό με έσπρωξε στην τέχνη».

Όσον αφορά στο καλλιτεχνικό του όνομα, αποκάλυψε: «Το Solmeister προέκυψε από την ταινία “American Pie”, που μου φαινόταν πολύ αστεία, και τον Stifmeister. Αυτός ήταν Stifler και το έκανε Stifmeister, εγώ Σολιδάκης άρα Solmeister και 15 χρόνια μετά το μετανιώνω γιατί δεν είναι πολύ αστεία η ταινία, αλλά έχει εφηβεία μέσα».

Τέλος, για την σχέση του με την Marseaux δήλωσε: «Τη Marseaux τη γνώρισα λίγο αφότου είχα αρχίσει ήδη να το τρέχω λίγο επαγγελματικά. Η Marseaux είναι η μούσα μου. Είναι η μοναδική καλλιτέχνιδα για την οποία γράφω τη ζωή της. Έχω γράψει και για τη Μαρίνα Σάττι, το “Ζάρι”, και για την Evangelia, και γενικά τραγούδια γράφω γενικά. Αν κάποιος μου ζητήσει να του γράψω ένα τραγούδι, θα πρέπει πρώτα να τον γνωρίσω, ώστε να γράψω κάτι που να του ταιριάζει. Στη Marseaux πάω με βάση τη ζωή. Στο “Ζάρι” έγραψα τον στίχο “Μόνη κι αν μένω, πάντα σε περιμένω”. Όλοι κατάλαβαν ότι έγραψα αυτόν τον στίχο, εκτός από τη μάνα μου που δεν της άρεσε γιατί ήταν λίγο καταθλιπτικό».

Και πρόσθεσε για τη νεαρή καλλιτέχνιδα: «Γράφω τη ζωή της Marseaux στους στίχους μου. Έγινε η μούσα μου από τη στιγμή που μου είπε “έχεις το ελεύθερο από εμένα να πεις την αλήθεια μου”. Είναι καρμική αυτή η σχέση. Συγκατοικούμε, είναι τρομερό κορίτσι, αλλά είναι λίγο ακατάστατη, μου αφήνει τα βαράκια της μέσα στη μέση του σαλονιού. Κόντεψα να σκοτωθώ τις προάλλες. Τα ρούχα μας τα πάμε στο καθαριστήριο».

Για τα κιλά του και το γεγονός που τον επηρέασε έντονα, αποκάλυψε στο τέλος: «Όταν δεν είμαι καλά συναισθηματικά, ξεσπάω στο φαγητό. Έχασα τη γιαγιά μου και παραιτήθηκα, πήρα 25 κιλά».