Ο Διονύσης Σαββόπουλος έφυγε από την ζωή την περασμένη Τρίτη 21.10.2025 σε ηλικία 81 ετών, δεν θα φύγει όμως ποτέ από τις μνήμες μας, με το ίδιο να αφήνει πίσω του αξέχαστα τραγούδια που είναι χαραγμένα στις καρδιές και την κουλτούρα όλων των Ελλήνων.
Από την καλλιτεχνική αποθέωση και τις προσωπικές στιγμές που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά, μέχρι την κριτική για πολιτικές του τοποθετήσεις, οι αντιδράσεις των ανθρώπων για τον χαμό του σπουδαίου Διονύση Σαββόπουλου, αποτυπώνουν την πολυδιάστατη παρακαταθήκη, και όχι μόνο τα τραγούδια, που αφήνει πίσω του.
Οι πολίτες μιλούν για τον καλλιτέχνη με τα καλύτερα λόγια: «Η πιο ωραία στιγμή που θυμάμαι ήτανε μία συναυλία που δεν αναφέρεται πια, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έκανε ο Σαββόπουλος μια συναυλία ελεύθερη και τη θυμάμαι ακόμα, σαν ανάμνηση που έμεινε πολύ έντονα μέσα μου. Και το παράπονό μου που μου ‘μεινε από τότε ήταν ότι για πάρα πολλές συναυλίες δεν μας έλεγε το τραγούδι για τους 15», ανέφερε ένας πολίτης, φανερά συγκινημένος.
«Το ότι είχε γίνει τόσο αυθόρμητα, ήτανε μια εποχή που κάτι έτσι απλό και δωρεάν για όλους δεν γινόταν εύκολα», συμπλήρωσε. «Ένα κίνημα στη μουσική που ακόμα υπάρχει».
«Σαν καλλιτέχνης, πολύ καλός. Έκλεβε, λέγανε, μουσική και στίχους, αλλά και να το έκανε, το έκανε με τέχνη. Δηλαδή ό,τι έφτιαχνε, του έδινε το δικό του ύφος και στιλ», σημείωσε ένας άλλος, προσθέτοντας: «Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη προσφορά του ήταν η βοήθεια που έδωσε στον Ξυδάκη και στον Ρασούλη για να βγάλουν την “Εκδίκηση της Γυφτιάς” και τα “Δήθεν”, και τα δύο τραγούδια που είχε φτιάξει σε αυτό το κλίμα, η “Θητεία” και το “Αεροπλάνα και Βαπόρια”, γιατί αυτά δημιούργησαν ένα κίνημα μεγάλο στη μουσική που ακόμα υπάρχει».
Σε πιο αυστηρό ύφος, ένας άλλος πολίτης εστίασε στην πολιτική διαδρομή του καλλιτέχνη. «Ο “Νιόνιος” ήτανε μια μορφή και ειδικά την περίοδο που λειτουργούσε αντισυμβατικά, προσέφερε στην ελληνική μουσική και στη στιχουργική. Αλλά επειδή τα στερνά τιμούν τα πρώτα, δεν θα ξεχάσω ποτέ το ότι στήριξε τον Βαρβιτσιώτη, τον τότε Υπουργό Εθνικής Άμυνας, δίνοντας δωρεάν συναυλίες σε στρατόπεδα για να κάνει πλάτες στον υπουργό της Δεξιάς. Ένας άνθρωπος που αυτοχαρακτηριζόταν αντισυστημικός, αυτόνομος και ως τα όρια του αναρχικού, δέχτηκε στο τέλος να γίνει κολαούζος και βοηθός της συντηρητικής παράταξης», ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Τώρα, σαν προσωπικότητα, εγώ θεωρώ ότι ποτέ δεν ήταν αριστερός. Ήταν ένας ατομιστής του κλίματος του Μάη του ’68», υπογράμμισε έτερος πολίτης.
«Μεγάλη προσωπικότητα, ένας άνθρωπος που μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες».
«Αυτό που θέλω να πω για τον Διονύση το Σαββόπουλο είναι η ιστορία του παππού μου, του Βαγγέλη, ο οποίος μου είχε πει ότι ήταν ένας άνθρωπος που αποτύπωσε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων στη Χούντα. Κατά τα λεγόμενα του παππού μου, ήτανε μια κατηγορία μόνος του σαν άνθρωπος. Είχε τη δυνατότητα να εμπνεύσει σίγουρα σαν τραγουδοποιός, γιατί είχε όλα τα ταλέντα ενός μεγάλου μουσικού, αλλά πέρα από αυτό, ήτανε μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες. Και κατά τη γνώμη μου, αυτό το ‘χουνε πολύ λίγοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν είναι μόνο ένα μουσικό ταλέντο, αλλά είναι κάτι πολύ παραπάνω», δήλωσε ένας νεότερος άνδρας.
«Και στην ουσία αυτό για μένα ήταν το νόημα του Σαββόπουλου. Απ’ τα παιδιά δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς. Μπορεί να κάνει τον Καραγκιόζη, μπορεί να βλέπει μια “Συννεφούλα”, αλλά απ’ αυτά κανείς δεν κρύβεται», σχολίασε μια γυναίκα.
