Για τον αγώνα που έδινε με την υγεία του, τα τελευταία χρόνια ο σύζυγός της, Δημήτρης Ζαρζαβατσίδης, για τον χαμό του αλλά και για το πώς βιώνει την απώλεια του αγαπημένου τους, μίλησε ανοιχτά η Βούλα Πατουλίδου.

Η χρυσή Ολυμπιονίκης, δίνοντας μία αποκαλυπτική συνέντευξη στα parapolitika.gr, μίλησε πρώτη φορά για τον θάνατο του Δημήτρη Ζαρζαβατσίδη ο οποίος έφυγε από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο, την Τρίτη 29 Ιουλίου 2025, σε ηλικία 69 χρόνων. Όπως περιγράφει η Βούλα Πατουλίδου, η απουσία του είναι ηχηρή και δεν ξέρει πως θα συνεχίσει την ζωή της χωρίς εκείνον.

Οι δυο τους υπήρξαν ζευγάρι για 42 χρόνια και μαζί απέκτησαν το θαύμα τους, τον γιο τους, Γιώργο.

«Αυτός που έχει ζήσει στιγμές δεν μπορεί να τις μοιραστεί με κανέναν άλλον, παρά μόνο με αυτόν που τις δημιούργησε. Εγώ με τον Τζιμάκο μου. Και τα των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και αυτό το διαμαντάκι που λέγεται γιος μας. Ε, γυρίζεις και ψάχνεις και λες αυτές τις μέρες πού είσαι; Πού είσαι; Πού κρύφτηκες; Πού είσαι: Αλλά δεν απαντάει», σχολίασε αρχικά η Βούλα Πατουλίδου.

Σε άλλο σημείο η γνωστή αθλήτρια μίλησε για τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια ο αγαπημένος της. Όπως ανέφερε, οι δυσκολίες ξεκίνησαν το 2007.

«Δεν ήταν εντελώς ξαφνικό για εμάς, γιατί ο Θεούλης μας είχε δώσει 3 παρατάσεις. Μια ήταν το 2007, 25 Γενάρη του Αγίου Γρηγορίου που έφυγε η καρδούλα μας, ξαναγυρίσαμε, να είναι καλά οι γιατροί. Μια ήταν πριν από 3 χρόνια που βάλαμε απινιδωτή και μια ήταν τώρα που αντιμετωπίζαμε αυτά των δικαστικών αγώνων που είχα εγώ με την περιφέρεια και έλεγα “α τι δύσκολο τι δύσκολο”. 18 Μαρτίου απαλλάχτηκα από όλα. 21 Μαρτίου εκεί που λέγαμε θα κάνουμε γλέντι, 21 Μαρτίου έγινε η διάγνωση καρκίνου στο πάγκρεας. Δύσκολο. Οι γιατροί εξαιρετικοί.

Κερδίσαμε, μαζέψαμε, συρρικνώσαμε μεταστάσεις, αλλά τελικά ίσως μαθαίνουμε ετεροχρονισμένα ότι η χημειοθεραπεία είχε γίνει μια ατομική βόμβα μέσα σου, που ναι μεν σε γιατρεύει, αλλά χτυπά ό,τι έχεις πιο ευάλωτο. Κι εμείς είχαμε ευάλωτη την καρδούλα μας. Ξέρεις τι είναι να προσπαθείς να κρατήσεις το νερό σφίγγοντας τα δάχτυλα σου; Έτσι έφυγε ο Δημήτρης. Εκείνο το πρωί ήρθε μια ολόκληρη εντατική με εξαιρετικούς ανθρώπους, γιατρούς, νοσηλευτές, ΕΚΑΒίτες όλοι», συμπλήρωσε η Βούλα Πατουλίδου.

«Ο Τζιμάκος δεν ήταν απλά ο άντρας μου, ήταν ο φίλος μου, ο συνοδοιπόρος μου, ο προπονητής μου, ο πατέρας μου, σύντροφός ζωής, ο πατέρας του παιδιού μου. Μαλώναμε και αγαπιόμασταν ταυτόχρονα. Μου έμαθε να γελάω. Εγώ ήμουνα ένα αγρίμι. Δεν με ζήλεψε ποτέ.

Εγώ και ο γιος μου προλάβαμε να του πούμε αυτά που θέλαμε. Δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή χωρίς εκείνον. Μου φαίνεται δύσκολο. Γκαρίζει η απουσία του. Δεν ξέρω αν το διαχειρίζομαι. Προχθές πήγαμε να κάνουμε τα τριήμερα και δυστυχώς ή ευτυχώς το μνήμα του είναι δίπλα στα 4 παιδιά από τα Τέμπη. Ήταν και μία μητέρα εκεί και όταν την αντίκρισα κατέβασε το κεφάλι και δεν ήξερα τι να της πω», κατέληξε η Βούλα Πατουλίδου.