Η Γκουέν Στεφάνι (Gwen Stefani) σε συνέντευξή της στον Guardian μίλησε για το εμβληματικό τραγούδι της δεκαετίας του ’90 “Don’t Speak” καθώς και για την ευτυχία που βρήκε στη σχέση της με τον δημοφιλή αστέρα της κάντρι, Μπλέικ Σέλτον (Blake Shelton) ο οποίος, όπως είπε, της προσφέρει «την ηρεμία και την αγάπη που αναζητούσε». 

Απαντώντας στην ερώτηση αν περίμενε να έχει τόσο μεγάλη επιτυχία το «Don’t Speak» ανέφερε: «Δεν είχα απολύτως καμία ιδέα. Δεν αντιπροσώπευε καν αυτό που κάναμε, γιατί οι “No Doubt” ήταν ένα τόσο δυναμικό live-energy συγκρότημα. Ακόμα και το σόλο της κιθάρας δεν είχε καμία βάση να υπάρχει σε αυτό το τραγούδι. Η αρχική εκδοχή γράφτηκε από τον αδελφό μου [Eρικ, πλήκτρα] στο πατρικό των παππούδων μου που είχε γίνει το σπίτι της μπάντας. Έμεινε ξύπνιος όλη τη νύχτα καπνίζοντας και τρώγοντας σάντουιτς με φυστικοβούτυρο και γάλα». 

Το συγκρότημα που αργότερα θα γινόταν γνωστό ως “No Doubt” δημιουργήθηκε το 1986 από τους Έρικ Στεφάνι (πλήκτρα) και Τζον Σπενς (φωνή) και αρχικά ονομαζόταν “Apple Core”. Στην συνέχεια ο Έρικ κάλεσε την αδερφή του Γκουέν να κάνει φωνητικά. Το 1987, η μπάντα βρέθηκε αντιμέτωπη με μια σοκαριστική απώλεια, καθώς ο Σπενς αυτοκτόνησε. Η αγαπημένη του έκφραση το “no doubt” (χωρίς αμφιβολία) γίνεται το νέο όνομα της μπάντας και η Γκουέν αναλαμβάνει όλα τα φωνητικά. Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 1992 και τρία χρόνια αργότερα ήρθε το “Tragic Kingdom” με το εμβληματικό “Don’t Speak”. 

«Τελικά ξαναέγραψα τους στίχους και άλλαξα ολόκληρο το τραγούδι επειδή ο Tony [Kanal, μπάσο] με χώρισε. Είναι τρελό, αλλά αυτό το τραγούδι είναι πραγματικά ο παλμός της καρδιάς μου και άλλαξε τα πάντα. Αφού κυκλοφόρησε, ήμασταν στο Ισραήλ με ένα βαν και μας σταμάτησαν κάποιοι αστυνομικοί με όπλα. Ένας από αυτούς κοιτώντας μέσα στο βαν, άρχισε να τραγουδά το “Don’t Speak to me”. Αυτό σύντομα έγινε σύνηθες». 

Σήμερα (15.11.2024) κυκλοφορεί το πέμπτο σόλο άλμπουμ της με τίτλο “Bouquet” αντλώντας έμπνευση από τα λουλούδια που ήταν η αφορμή να γνωρίσει τον Μπλέικ Σέλτον. Τη στιγμή εκείνη την περιγράφει ως «μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, σταλμένη από τον Θεό». 

«Γνωριστήκαμε μέσω της κηπουρικής. Έχουμε ένα σπίτι, μαζί, στην Οκλαχόμα και κατά τη διάρκεια της πανδημίας στο οικόπεδο υπήρχαν κάποιες μωβ ίριδες, τις οποίες κάποιος φύτεψε πριν από αιώνες και εκείνες επέζησαν. Έγραψα το τραγούδι “Purple Irises” γι’ αυτό το λόγο και για το πώς αισθάνεσαι όταν βρίσκεις την αληθινή αγάπη, μαζί με τις ανασφάλειες που τη συνοδεύουν».