Η Ιωάννα Ασημακοπούλου μίλησε στο vidcast της Δάφνης Καραβοκύρη για το queen και αναφέρθηκε τόσο στους φόβους της όσο και στα σοβαρά μυοσκελετικά προβλήματα που πέρασε στα παιδικά και εφηβικά της χρόνια.

Όσα εξομολογήθηκε η Ιωάννα Ασημακοπούλου

Αρχικά, η ηθοποιός εξήγησε τι είναι αυτό που την τρομάζει περισσότερο στη ζωή: «Ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι ο θάνατος, η μοναξιά, η αρρώστια και η ανημπόρια. Φόβος είναι η απώλεια αγαπημένων μου ανθρώπων, με τρομάζει πάρα πολύ. Η ανημπόρια είναι ακινησία. Πάντα όταν έβλεπα ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να περπατήσουν, όλο αυτό είχε περάσει μέσα μου και με τρομάζει. Είναι σημαντικό να δομούμε σχέσεις όχι από φόβο αλλά από ανάγκη για ζωή. Είναι σημαντικό να συνδεόμαστε, φιλικά, συναισθηματικά ή προσωπικά. Τη μοναχικότητα τη θέλω στη ζωή μου, είμαι αρκετά μοναχικός άνθρωπος και μου αρέσει να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου».

Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Μοναξιά έχω αισθανθεί σε στιγμές που έπρεπε μόνη μου να διαχειριστώ πράγματα, πάρα πολύ προσωπικά, γιατί δεν μπορούσε να το κάνει κάποιος άλλος για εμένα. Έπρεπε τη δουλειά να την κάνω εγώ. Ήταν ένα βασικό στάδιο για να μπορέσω να αναδυθώ. Αν δεν είχε περάσει αυτό το στάδιο και ήμουν μέσα στην πολλή κίνηση και φασαρία, δε θα μπορούσα ούτε να διαπραγματευτώ πράγματα με τον εαυτό μου και με τα όποια τραύματα κουβαλάει και φέρει ένας άνθρωπος. Όταν βίωσα μοναξιά, ήταν στιγμές πολύ επίπονες, τις οποίες προσπάθησα να διαχειριστώ και να μείνω σε αυτό όσο κι αν πονούσε γιατί ένιωθα ότι έπρεπε».

Η ηθοποιός μίλησε και για το δύσκολο κομμάτι της ζωής της που αφορά την υγεία της. Αποκάλυψε ότι μεγάλωσε φορώντας κηδεμόνα για πολλά χρόνια, και το περιέγραψε όλο αυτό σαν φυλακή. «Είχε μια μοναξιά ο κηδεμόνας. Για μένα τότε ήταν μια μεγάλη φυλακή. Ο κηδεμόνας ήταν από τον λαιμό μέχρι τη λεκάνη, που έδενε πίσω με ιμάντες. Τον φόρεσα από την πέμπτη Δημοτικού μέχρι το Λύκειο. Είχα σκολίωση, κύφωση… τα είχα όλα. Δεν ήταν άνετο να κάτσεις. Έπρεπε να τον φοράω 22 ώρες το 24ωρο. Δεν μπορούσα να κάτσω άνετα, για να ισιώνει η πλάτη. Εκεί δημιουργήθηκε και η αποσύνδεση. Ήταν μια άμυνα για να μην πληγώνομαι, ειδικά όταν δεν μπορούσα να συμμετέχω στις εκδρομές. Ήταν αποκλεισμός και ως νεαρό κορίτσι, δεν μπορούσα να φλερτάρω. Ήταν πρωτόγνωρο».