Η Έρρικα Πρεζεράκου, σε μια συναισθηματική εξομολόγηση, αναφέρθηκε στη συμμετοχή της στο Dancing With the Stars το 2009, μια περίοδο που αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες και αμφιβολίες για το αν έπρεπε να συμμετάσχει. Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις λόγω της αθλητικής της καριέρας, η αγάπη της για τον χορό και η ανάγκη να καλύψει οικονομικές υποχρεώσεις την ώθησαν να πει το «ναι». Αν και πίστευε ότι θα αποχωρούσε σύντομα, τελικά κατέκτησε την πρώτη θέση, αποδεικνύοντας ότι η απόφασή της ήταν σωστή.
Πιο αναλυτικά
Μια εξομολόγηση καρδιάς έκανε η Έρρικα Πρεζεράκου στο «Νωρίς-Νωρίς», γυρίζοντας τον χρόνο πίσω στο 2009, τότε που βρέθηκε στο Dancing With the Stars και τελικά κατέκτησε την πρώτη θέση. Η αθλήτρια μίλησε για μια δύσκολη περίοδο σε οικονομικό και προσωπικό επίπεδο, για τις αμφιβολίες πριν πει το «ναι» και την τεράστια αλλαγή που έφερε στη ζωή της το show του ΑΝΤ1.
«Είχα μόλις έναν χρόνο ξεκινήσει στο Replace. Μέσα στο μυαλό μου είχα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμμετάσχω σε αυτό το show, έλεγα τι σχέση έχω εγώ από τον χώρο του αθλητισμού με αυτό;» είπε, περιγράφοντας τη στιγμή που δέχτηκε την πρώτη προσέγγιση. Παρότι το DWTS δεν ήταν κάτι που θεωρούσε ότι ταίριαζε στο τότε προφίλ της, η αγάπη της για τον χορό και η θετική ενέργεια του project τής κίνησαν το ενδιαφέρον.
Η Έρρικα Πρεζεράκου για τους λόγους που είπε «ναι» στο DWTS
Όπως αποκάλυψε, όμως, η Έρρικα Πρεζεράκου, η πραγματικότητα εκείνης της εποχής ήταν πολύ συγκεκριμένη: «Μπήκα στο Ολυμπιακό Στάδιο και δεν ήξερα πώς θα πληρώσω το νοίκι μου τον επόμενο μήνα. Ήταν όμως αυτή η εσωτερική παρόρμηση που σε πιάνει και λες: θα το κάνω, γιατί αυτό θα κάνει καλό στους ανθρώπους. Και μπήκα και δεν ήξερα, μετά από λίγους μήνες μου έγινε η πρόταση».
Και μπορεί να μην πίστευε ότι θα μείνει στο show, όμως η ίδια είχε έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο που τελικά είπε το «ναι»: «Ένας από τους βασικούς λόγους που είπα ναι στο Dancing ήταν ότι είχε κάποια οδοιπορικά και σκέφτηκα ότι με αυτά θα μπορέσω να πληρώσω κάτι ή να φτιάξω στον χώρο κάτι». Μάλιστα, όπως εξομολογήθηκε, θεωρούσε πως θα αποχωρούσε μέσα σε 1-2 εβδομάδες: «Έλεγα “ποιος παρακολουθεί επί κοντώ;” Ήμουν λιγότερο αναγνωρίσιμη». Κι όμως, όχι μόνο δεν αποχώρησε, αλλά έφτασε μέχρι τον τελικό και κέρδισε.






