Μια άκρως εξομολογητική συνέντευξη παραχώρησε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στον Χάρη Σταύρου για λογαριασμό του Sport 24. Μέσα σ’ όλα, ο κορυφαίος μπασκεμπολίστας μίλησε για την επιτυχημένη πορεία του στον χώρο του μπάσκετ, τις στιγμές που έχει σκεφτεί να εγκαταλείψει αυτό που, τον θάνατο του μπαμπά του, αλλά και τις μεγάλες δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει η οικογένειά του.

Όσα εξομολογήθηκε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο

«H πίεση είναι προνόμιο, αλλά αυτό το έχω καταλάβει από τα 28. Πιο πριν, όταν ήμουνα πιτσιρικάς υπήρχαν στιγμές που πήγαινα στο γήπεδο και δεν ήθελα καν να μπω στο γήπεδο. Τελείωνε το ματς και έλεγα πάλι καλά τελείωσε το ματς, πάω σπίτι στο παιδί μου, δεν μπορώ άλλο. Ή μετά από ένα ματς με τους Λέικερς είχα καθίσει με τα “παιδιά μου και λέω παιδιά δεν μπορώ άλλο να παίξω μπάσκετ. Δεν δεν ξέρω για κάποιο λόγο τώρα έχει γίνει λες και είναι δουλειά. Δεν το χαίρομαι όπως το χαιρόμουνα. Γιατί μπαίνεις σε μια ρουτίνα δεν είναι ότι το κάνει μόνο το περιβάλλον σου που σίγουρα το περιβάλλον θα το κάνει λες και είναι μια ρουτίνα ότι είναι μια δουλειά ότι πρέπει κάθε μέρα εσύ να είσαι πρέπει κάθε μέρα να είσαι ο Γιάννης ο Αντετοκούμπο και να μπεις στο γήπεδο και να είσαι ο καλύτερος και να βάλεις 30 και να τους πάρεις στις πλάτες σου και να πάρεις το πρωτάθλημα και όλα αυτά,. Που σίγουρα το περιβάλλον το κάνει αυτό. Αλλά μετά το κάνεις στον εαυτό σου γιατί άμα είσαι perfectionist, και θες πάντα να είσαι από τους καλύτερους, που μπορεί να μην το λέω, αλλά μέσα στο κεφάλι μου το σκέφτομαι», ανέφερε αρχικά.

Και πρόσθεσε: «Kαποιες φορές που παίζω στην Εθνική ξαναερωτεύομαι το μπάσκετ, γιατί καταλαβαίνω τι είναι, γιατί το κάνω αυτό το πράγμα. Τέλος πάντων. Υπάρχουν πάρα πολλές στιγμές που έχω πει… θέλω να τα παρατήσω αλλά λέω “θες να τα παρατήσεις; μην το κάνεις σήμερα αλλά μια άλλη μέρα”».

Στη συνέχεια, ο ίδιος μίλησε για τον θάνατο του μπαμπά του και εξομολογήθηκε ότι του λείπει πολύ. Ο ίδιος προχώρησε σε αύτη την τρυφερή εξομολόγησή με αφορμή το ίδρυμα που έχει δημιουργήσει προς τιμήν του για να βοηθήσει ανθρώπους που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.

Ο θάνατος του μπαμπά του και οι οικονομικές δυσκολίες

Παράλληλα, αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο ίδιος και η οικογένειά του πριν γίνει γνωστός και κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

«Ναι, o πατέρας μου σίγουρα μου λείπει. Όχι μόνο σε μένα, σε όλη την οικογένειά μου. Σίγουρα ξέρω ότι μας βλέπει από ψηλά και είναι πάρα πολύ περήφανος για ό,τι έχουμε καταφέρει και πώς είμαστε σαν παιδιά και πώς προσέχουμε τη μαμά. Ήταν και το πρώτο πράγμα που είπε ο Κώστας μετά τη Φινλανδία: ότι ο μπαμπάς, άμα ήταν εδώ και νομίζω το έκανε και στα social media του, ανέβασε ένα story, θα ήταν πάρα πολύ περήφανος και θα ήταν πιο χαρούμενος από όλους μας. Φτιάξαμε ένα ίδρυμα στη μνήμη του πατέρα μου για να βοηθήσουμε κόσμο. Εγώ είμαι σε αυτή τη θέση επειδή με βοηθήσαν, όχι μόνο εμένα, αλλά και την οικογένειά μου, πάρα πολλά ιδρύματα στα οποία έχει γραφτεί η μητέρα μου και έπαιρνε φρουτόκρεμες, πάνες, τέτοια πράγματα, που θυμάμαι για τον Άλεξ. Πιο πολύ θυμάμαι τον Άλεξ. Δεν θυμάμαι πολύ για τον Κώστα. Η εκκλησία μάς βοήθησε πάρα πολύ. Πηγαίναμε ας πούμε μετά το σχολείο και μας έδινε πάντα ένα πιάτο φαγητό, που τρώγαμε μετά το σχολείο, πριν πάμε στην προπόνηση. Ε χωρίς αυτούς τους ανθρώπους δεν θα ήμασταν εδώ. Και προσπαθώ να κάνω το ίδιο», εξομολογήθηκε.