Ο Angus Barbieri, ένας Σκωτσέζος που ζύγιζε 207 κιλά, ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1965 μια πρωτοφανή νηστεία διάρκειας 382 ημερών για να αντιμετωπίσει τον εθισμό του στο φαγητό και να χάσει βάρος.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατανάλωνε μόνο βιταμίνες, ηλεκτρολύτες και ποτά χωρίς θερμίδες, χάνοντας σχεδόν 10 κιλά κάθε μήνα. Στόχος του ήταν να φτάσει τα 80 κιλά, κάτι που πέτυχε τον Ιούλιο του 1966.
Η ιστορία του κέρδισε διεθνή προσοχή και προκάλεσε το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας για τις επιπτώσεις της μακροχρόνιας νηστείας στο σώμα. Ο Barbieri παραμένει μια εμβληματική φιγούρα, αποδεικνύοντας τις δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος.
Πιο αναλυτικά
Τον Ιούνιο του 1965, ο Angus Barbieri ξεκίνησε αυτό που θα γινόταν ένα απίστευτο ταξίδι νηστείας διάρκειας 382 ημερών.
Αποφάσισε να προσπαθήσει να ξεπεράσει τον εθισμό του στο φαγητό και να χάσει βάρος. Ο Barbieri κατέρριψε όλα τα ρεκόρ και τις προσδοκίες, ζαλίζοντας τους επιστήμονες και τον κόσμο που τον παρακολουθούσε.
Η εκπληκτική δίαιτα του Barbieri αψήφησε όλες τις συμβατικές πεποιθήσεις και ξεπέρασε τα όρια.
Πώς το έκανε όμως;
Ο Angus barbieri και η ζωή του πριν τη μεγάλη απόφαση
Ελάχιστες πληροφορίες είναι διαθέσιμες για τον Barbieri και τη ζωή του πριν από το τεράστιο ρεκόρ και την απώλεια βάρους του. Ο Barbieri γεννήθηκε το 1939 στη Σκωτία και κατά γενική ομολογία έζησε μια φυσιολογική ζωή χωρίς αξιοσημείωτα γεγονότα.
Εργαζόταν στο κατάστημα fish n chips του πατέρα του, στο Tayport της Σκωτίας, όταν τα προβλήματα με το βάρος του άρχισαν να γίνονται εμφανή. Μέχρι τα 27 του ο Barbieri ζύγιζε 207 κιλά.
Τον Ιούνιο του 1965, ο 27χρονος εισήχθη οικειοθελώς σε νοσοκομείο στο Νταντί της Σκωτίας. Ήλπιζε ότι θα έφευγε με το βάρος του υπό έλεγχο. Είχε προγραμματιστεί μόνο μια σύντομη δίαιτα fasting, αλλά ο Barbieri συνέχιζε να νηστεύει για 382 ημέρες.
Στο πλαίσιο της διαδικασίας της δίαιτας, η κατανάλωση οποιουδήποτε φαγητού ήταν εκτός τραπεζιού. Του επιτρέπονταν μόνο βιταμίνες, ηλεκτρολύτες, λίγη μαγιά για σημαντικά αμινοξέα και τέλος, ποτά όπως σκέτος καφές, τσάι και ανθρακούχο νερό. Κάποιοι θα τον αμφισβητούσαν για το γεγονός ότι ο Barbieri έπινε περιστασιακά το τσάι και τον καφέ του με λίγο γάλα ή ζάχαρη, αλλά στην πραγματικότητα, η πρόσληψη θερμίδων του παρέμεινε κοντά στο μηδέν για όλη τη διάρκεια της δίαιτας.
Χρησιμοποιούσε τόσο διαλειμματική νηστεία όσο και τη «δίαιτα της πείνας». Αυτή ήταν μια παρατεταμένη νηστεία για απώλεια βάρους, επειδή κατά τη διάρκεια μιας νηστείας, το σώμα στρέφεται στις δικές του αποθήκες λίπους για ενέργεια μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται αυτοφαγία.
Και κατά τη διάρκεια της νηστείας, ο Barbieri έχανε βάρος γρήγορα. Έχανε σχεδόν 10 κιλά το μήνα. Καθώς περνούσαν οι μήνες, ο Barbieri κρατούσε τη δίαιτα. Ο αριθμός στη ζυγαριά συνέχισε να πέφτει.
Ο απώτερος στόχος της Barbieri για απώλεια βάρους ήταν να φτάσει τα 80 κιλά. Σε εκείνο το σημείο, σχεδίαζε να τελειώσει τη γελοία νηστεία του. Και μετά από 382 ημέρες, στις 11 Ιουλίου 1966, το πέτυχε.
Έκοψε τη νηστεία του εκείνο το πρωί του Ιουλίου με ένα βραστό αυγό και λίγο ψωμί με βούτυρο.
Η ιστορία του κέρδισε γρήγορα τη διεθνή προσοχή και οι εφημερίδες τόσο μακριά όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέφεραν το απίστευτο κατόρθωμά του. Το πανεπιστήμιο του Νταντί ήταν τόσο έκπληκτο, που οι επιστήμονες ήταν πρόθυμοι να εξετάσουν τις επιπτώσεις της μακροχρόνιας νηστείας στο σώμα και διεξήγαγαν μια μελέτη για τον Barbieri.
Σήμερα, παραμένει μια εμβληματική φιγούρα, μια απόδειξη των αξιοσημείωτων πραγμάτων για τα οποία είναι ικανό το ανθρώπινο σώμα.
