Στις τελευταίες θέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται η Ελλάδα αναφορικά με τη διαθεσιμότητα κλινών σε δομές μακροχρόνιας φροντίδας δηλαδή γηροκομεία και άλλα παρόμοια ιδρύματα για την υγειονομική κάλυψη χρονίως πασχόντων και ηλικιωμένων, όπως π.χ. δομές για την φιλοξενία ασθενών με Αλτσχάιμερ.

Σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Eurostat για το 2023, η Ελλάδα διαθέτει μόλις 20 κλίνες μακροχρόνιας φροντίδας για ηλικιωμένους ανά 100.000 κατοίκους, αριθμός που την τοποθετεί στην προτελευταία θέση μεταξύ των 26 κρατών-μελών για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.

Χειρότερη επίδοση κατέγραψε μόνο η Βουλγαρία, με 26 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους.

Αμέσως επόμενη είναι η Πολωνία, με 222 κλίνες, δείγμα ότι η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πίσω ακόμη και από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Τι συμβαίνει με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ 

Η σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες στον τομέα των δομών μακροχρόνιας φροντίδας, πάντως, δείχνει το τεράστιο κενό της χώρας μας.

Η Ολλανδία εμφανίζει τον υψηλότερο αριθμό κλινών μακροχρόνιας φροντίδας, με 1.400 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους.

Ακολουθούν η Σουηδία (1.315) και το Βέλγιο (1.250), χώρες που έχουν ενσωματώσει πλήρως τη φιλοσοφία της κοινωνικής φροντίδας και της υποστήριξης της ανεξάρτητης διαβίωσης των ηλικιωμένων.

Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος δεν αναφέρεται ξεκάθαρα στη φετινή ανάλυση, αλλά είναι εμφανές ότι η Ελλάδα απέχει πολύ από τις χώρες που έχουν αναπτύξει έναν ισχυρό πυρήνα κοινωνικής πολιτικής.

Όπως τονίζεται, πάντως, η έλλειψη κλινών μακροχρόνιας φροντίδας οδηγεί σε οικογενειακή εξουθένωση, κοινωνικό αποκλεισμό και σε υπερφόρτωση των νοσοκομείων με περιστατικά που δεν είναι οξέα.

Ελάχιστες δομές ηλικιωμένων σε μία χώρα με γερασμένο πληθυσμό

Σε μια χώρα με δημογραφικό πρόβλημα το οποίο εξελίσσεται ραγδαία και σημαντική γήρανση του πληθυσμού, ολοένα και περισσότεροι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τις οικογένειές τους, προσκρούουν στο πρόβλημα της ανυπαρξίας δημόσιων δομών μακροχρόνιας φροντίδας, κάτι που καταλήγει σε μεγάλο αδιέξοδο για χιλιάδες οικογένειες.

Σε πολλές περιπτώσεις, ηλικιωμένοι με άνοια ή χρόνιες παθήσεις καταλήγουν να νοσηλεύονται σε γενικά νοσοκομεία, λόγω της έλλειψης εξειδικευμένων δομών.

Η δραματική αυτή έλλειψη υποδομών προκαλεί την ισχυρή απαίτηση η ελληνική πολιτεία να ενσωματώσει τις ανάγκες του γηράσκοντος πληθυσμού στον σχεδιασμό των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας.

Καλύτερη εικόνα της Ελλάδας στις νοσοκομειακές κλίνες

Αν και η εικόνα είναι προβληματική στις δομές μακροχρόνιας φροντίδας, η κατάσταση στα γενικά νοσοκομεία είναι λιγότερο ανησυχητική, αν και όχι ικανοποιητική.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, ο ευρωπαϊκός μέσος όρος για το 2023 διαμορφώθηκε στις 511 νοσοκομειακές κλίνες ανά 100.000 κατοίκους, σημειώνοντας μικρή μείωση από τις 516 κλίνες του 2022 και σημαντικότερη πτώση σε σχέση με το 2013 (557 κλίνες).

Η μείωση αυτή -σύμφωνα με την Eurostat- αντανακλά τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις που επιτρέπουν πια πιο σύντομη νοσηλεία ή εναλλακτικές εξωνοσοκομειακές παρεμβάσεις.

Στην κατηγορία αυτή, στην ίδια έκθεση της Eurostat, η Ελλάδα κατατάσσεται σε μια ενδιάμεση θέση ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, με 424 νοσοκομειακές κλίνες ανά 100.000 κατοίκους, χωρίς ακραίες αποκλίσεις, ωστόσο δεν ανήκει στις χώρες με υψηλή διαθεσιμότητα κλινών.

Στην κορυφή της λίστας με τις περισσότερες κλίνες βρίσκονται η Βουλγαρία (864/100.000), η Γερμανία (766), η Ρουμανία (728), η Αυστρία (660) και η Ουγγαρία (651).

Τις λιγότερες κλίνες ανά 100.000 κατοίκους καταγράφουν η Σουηδία (187), η Ολλανδία (231), η Δανία (233), η Φινλανδία (260), η Ισπανία (288), η Ιρλανδία (289) και η Κύπρος (298).

Πηγή: iatropedia.gr