Το άρθρο εξετάζει την ιστορία των αδερφών Catherine και Margaret Flannagan, που μετανάστευσαν στο Λίβερπουλ από την Ιρλανδία στα τέλη του 1800, με την επιθυμία να αποκτήσουν περιουσία μέσω ακινήτων. Αντιμέτωπες με οικονομικές δυσκολίες, ανακάλυψαν τις ταφικές κοινωνίες και αποφάσισαν να κερδίσουν χρήματα μέσω της ασφάλισης ζωής, με αποτρόπαιο τρόπο.
Αρχικά, η Catherine δηλητηρίασε τον γιο της, John, και στη συνέχεια η Margaret τον σύζυγό της, Thomas, ενώ υπήρξαν και άλλα θύματα. Οι υποψίες για τους θανάτους τους οδήγησαν σε έρευνα, και τελικά οι αδερφές συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε θάνατο το 1883, γινόμενες γνωστές ως οι Μαύρες Χήρες του Λίβερπουλ.
Πιο αναλυτικά
Η Catherine και η Margaret Flannagan ήρθαν στο Λίβερπουλ από την Ιρλανδία στα τέλη του 1800 για αποκτήσουν περιουσία αγοράζοντας ακίνητα.
Ανάμεσα στους άλλους στο ακίνητό τους έμενε τότε ο γιος της Catherine, John Flannagan, ο ενοικιαστής Thomas Higgins, η 6χρονη κόρη του Mary, και ο Patrick Jennings με την τότε 14χρονη κόρη του Margaret.
Αν και είχαν αρκετούς ενοίκους, οι αδερφές ήταν ακόμα εξαιρετικά φτωχές. Καθώς ανησυχούσαν όλο και περισσότερο για την οικονομική τους κατάσταση, ανακάλυψαν τις ταφικές κοινωνίες στην περιοχή του Λίβερπουλ.
Η κοινωνία ταφής είναι ένας τύπος κοινωνίας οφέλους/φιλικής. Αυτές οι ομάδες υπήρχαν ιστορικά στην Αγγλία και αλλού και συγκροτήθηκαν με σκοπό την παροχή εθελοντικών συνδρομών για τα έξοδα κηδείας του συζύγου, της συζύγου ή του παιδιού ενός μέλους ή της χήρας ενός αποθανόντος μέλους.
Μια κοινωνία ταφής, ήταν ουσιαστικά ένας μη κερδοσκοπικός όμιλος ασφάλισης ζωής, όπου όλα τα μέλη πλήρωναν εισφορές και στη συνέχεια τα χρήματα δίνονταν σε όσους έχασαν έναν συγγενή τους για να πληρώσουν τις υπηρεσίες κηδείας τους. Οι αδερφές συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να βγάλουν χρήματα από την ασφάλιση ζωής που προσφέρει αυτή η υπηρεσία, εάν είχαν φθηνές υπηρεσίες κηδειών.
Το πρώτο θύμα ήταν ο γιος της ίδιας της Catherine, John. Στον έξω κόσμο, φαινόταν ότι το άλλοτε υγιές 22χρονο αγόρι αρρώστησε γρήγορα και ήταν η ασθένεια που του πήρε τη ζωή. Πίσω από τις κλειστές πόρτες, η Catherine είχε δηλητηριάσει τον γιο της με αρσενικό και συγκέντρωσε τα χρήματα από την εταιρεία ταφής σχεδόν αμέσως.
Λίγο αργότερα, η Margaret παντρεύτηκε τον ενοικιαστή Thomas. Ένα χρόνο μετά τον γάμο του ζευγαριού, η 8χρονη Mary Higgins αρρώστησε και πέθανε με τον ίδιο γρήγορο τρόπο που πέθανε και ο John της δύο χρόνια νωρίτερα. Για άλλη μια φορά, τα χρήματα συγκεντρώθηκαν βιαστικά. Μόλις λίγους μήνες αργότερα, ένας άλλος ενοικιαστής πέθανε. Τότε ήταν που αυξήθηκαν οι υποψίες στη γειτονιά του Λίβερπουλ.
Αυτό που τελικά ξεσκέπασε τις αδερφές ήταν η δολοφονία του Τhomas, ο οποίος υποτίθεται πως πέθανε μετά από δύο ημέρες ξαφνικής ασθένειας, αν και οι αδερφές και οι γιατροί τα έριξαν όλα στο ποτό και απέδωσαν τον θάνατό του σε δυσεντερία.
Ο αδερφός του όμως, όταν άκουσε για τους πολυάριθμους θανάτους στο σπίτι, ανέλαβε να ερευνήσει. Ζήτησε από το ιατροδικαστικό γραφείο να κάνει πλήρη αυτοψία. Στη συνέχεια επικοινώνησε με την αστυνομία.
Όλα τα άλλα ήταν θέμα χρόνου – η Margaret συνελήφθη για τον φόνο του συζύγου της, ενώ ο ιατροδικαστής βρήκε ίχνη αρσενικού στον Thomas. Αυτό οδήγησε σε εξέταση των άλλων νεκρών. Και οι τρεις είχαν ίχνη αρσενικού στο σώμα τους.Στις 16 Οκτωβρίου 1883, οι αδερφές κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία του Thomas Higgins και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Στις 3 Μαρτίου 1884, οι αδερφές απαγχονίστηκαν μαζί. Είναι γνωστές ως οι Μαύρες Χήρες του Λίβερπουλ.
