Η Κίνα και η Ρωσία προχωρούν με ένα σχέδιο για την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής στη Σελήνη , με στόχο την παροχή ενέργειας σε μια μόνιμη βάση κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης έως το 2035.

Η ανάπτυξη αποτελεί μέρος του Διεθνούς Σεληνιακού Ερευνητικού Σταθμού (ILRS) , μιας κοινής πρωτοβουλίας μεταξύ των δύο χωρών που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετά χρόνια.

Η αποστολή Chang’E-8 θέτει τις βάσεις για την υποδομή σεληνιακής ενέργειας
Η επερχόμενη αποστολή Chang’e-8 , η οποία έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί το 2028 , θα διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στην προετοιμασία για τη σεληνιακή βάση.

Σύμφωνα με τον Pei Zhaoyu , επικεφαλής μηχανικό της αποστολής, η επιχείρηση όχι μόνο θα δοκιμάσει την τεχνολογία για μελλοντική σεληνιακή κατοίκηση, αλλά και θα διερευνήσει τρόπους παραγωγής ενέργειας στη Σελήνη, αναφέρει το Interesting Engineering .

Μιλώντας κατά τη διάρκεια παρουσίασης σε εκπροσώπους 17 εθνών και διεθνών οργανισμών που συμμετέχουν στο ILRS, ο Pei επιβεβαίωσε ότι η πυρηνική ενέργεια είναι μία από τις πηγές ενέργειας που εξετάζονται επί του παρόντος.

Αν και η παρουσίαση του Pei ανέφερε πολλαπλές επιλογές, η πυρηνική ενέργεια φαίνεται να είναι η κύρια υποψήφια. Το ακραίο περιβάλλον της Σελήνης, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων νυχτών και των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας, απαιτεί μια αξιόπιστη και συνεχή πηγή ενέργειας , κάτι που η πυρηνική ενέργεια ιδανικά μπορεί να παρέχει.

Η αποστολή Chang’e-8 θα θέσει τις βάσεις για να καθοριστεί εάν αυτή η προσέγγιση είναι τεχνικά και λογιστικά εφικτή.

Η ρωσική τεχνογνωσία είναι κεντρικής σημασίας για τη σεληνιακή στρατηγική της Κίνας

Η Κίνα στρέφεται στην εκτεταμένη εμπειρία της Ρωσίας στην πυρηνική τεχνολογία με βάση το διάστημα για να υποστηρίξει το έργο.

Ο Wu Weiren , επικεφαλής σχεδιαστής του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της σελήνης, τόνισε ότι « η Ρωσία έχει ένα φυσικό πλεονέκτημα » όσον αφορά τα πυρηνικά συστήματα για το διάστημα.

Δήλωσε ότι η Ρωσία «ηγείται παγκοσμίως» σε αυτόν τον τομέα και είναι «μπροστά από τις Ηνωμένες Πολιτείες», ιδιαίτερα στην ανάπτυξη πυρηνικών σταθμών πέρα ​​από τη Γη.

Το 2024 , η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos αποκάλυψε τον στόχο της να κατασκευάσει έναν πυρηνικό αντιδραστήρα στη Σελήνη με την Κίνα έως το 2035 .

Παρόλο που δεν έχει υπάρξει επίσημη ανακοίνωση από το Πεκίνο που να υποστηρίζει το σχέδιο, η συμπερίληψη της ιδέας στην δημόσια παρουσίαση του Πέι υποδηλώνει ότι η ιδέα λαμβάνεται σοβαρά υπόψη σε υψηλά επίπεδα.

Ο Διεθνής Σεληνιακός Ερευνητικός Σταθμός αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής σεληνιακής ανάπτυξης από την Κίνα και τη Ρωσία. Το σχέδιο είναι να ολοκληρωθεί ένα βασικό μοντέλο του ILRS έως το 2035, με επίκεντρο τον νότιο πόλο της σελήνης .

Αυτή η τοποθεσία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω της σχετικά σταθερής θερμοκρασίας της και της παρουσίας πάγου νερού σε μόνιμα σκιασμένες περιοχές.

Το χρονοδιάγραμμα της Κίνας ευθυγραμμίζεται στενά με αυτό του προγράμματος Artemis υπό την ηγεσία της NASA , το οποίο επικεντρώνεται επίσης στη δημιουργία μιας βιώσιμης σεληνιακής βάσης.

Η αποστολή Άρτεμις στοχεύει στην επιστροφή των ανθρώπων στη Σελήνη το 2027 και στην κατασκευή μιας βάσης που θα τροφοδοτείται κυρίως από ηλιακή ενέργεια .

Μεγάλες ηλιακές συστοιχίες θα αναπτυχθούν στην επιφάνεια της σελήνης και θα συνδεθούν μέσω αγωγών και καλωδίων για τη διανομή ενέργειας σε όλο τον σταθμό.

Ωστόσο, η NASA διερευνά επίσης τις δυνατότητες της πυρηνικής ενέργειας ως εφεδρική ή συμπληρωματική πηγή.

Εκτός από την υποστήριξη της ανθρώπινης δραστηριότητας, ο πυρηνικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής θα επέτρεπε μακροπρόθεσμες επιστημονικές επιχειρήσεις και ενδεχομένως βιομηχανικές εφαρμογές στη Σελήνη.

Μεταξύ των φυσικών πόρων της Σελήνης, το ήλιο-3 είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο. Σύμφωνα με τον Κινέζο επιστήμονα Ouyang Ziyuan , το ήλιο-3 θα μπορούσε να «καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της ανθρωπότητας για περίπου 10.000 χρόνια» εάν αξιοποιηθεί αποτελεσματικά για την πυρηνική σύντηξη.

Η Κίνα ανακοίνωσε επίσης μια παγκόσμια πρωτοβουλία ενημέρωσης με την ονομασία «Έργο 555» , η οποία έχει σχεδιαστεί για την επέκταση της διεθνούς συμμετοχής στο ILRS.

Το έργο στοχεύει στη συμμετοχή 50 χωρών , 500 επιστημονικών ιδρυμάτων και 5.000 ερευνητών από το εξωτερικό , αντανακλώντας ένα όραμα για το ILRS ως μια συνεργατική πλατφόρμα για την εξερεύνηση και την έρευνα της σελήνης.