Ο Γιώργος Μαργαρίτης, σε συνέντευξή του στην εκπομπή Buongiorno του MEGA, μοιράστηκε προσωπικές του αναμνήσεις και προκλήσεις, αναφερόμενος στην πίστη του, την οικογένειά του και τους εθισμούς του.
Συγκινήθηκε μιλώντας για τον θάνατο του 19χρονου γιου του, Γιαννάκη, και την κίνηση του να παραστεί στην κηδεία του, ενώ αποκάλυψε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με τον τζόγο και το κάπνισμα, επισημαίνοντας την απόφαση του να τα σταματήσει.
Η συνέντευξη αναδεικνύει τον ανθρώπινο πόνο και τις προκλήσεις που έχει βιώσει, καθώς και την αγάπη του για τη μουσική.
Πιο αναλυτικά
Ο Γιώργος Μαργαρίτης, το πρωί της Δευτέρας 5/5, βρέθηκε ως καλεσμένος στην εκπομπή του MEGA, Buongiorno, και παραχώρησε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, κατά την οποία μίλησε για την πίστη του στον Θεό, για την οικογένειά του και τα παιδικά του χρόνια, τον τζόγο και τον εθισμό του με το τσιγάρο, ενώ ο Δημήτρης Ουγγαρέζος έκανε και μία συγκινητική αποκάλυψη για τον θάνατο ενός παιδιού και την κίνηση του τραγουδιστή προς τιμήν του.
Η συνέντευξη του Γιώργου Μαργαρίτη στο Buongiorno
«Πιστεύω πολύ στον Θεό. Όλοι κάπου πιστεύουν, εγώ πιστεύω στον Θεό. Βοήθησε και το μετά, αλλά και η παιδική μου ηλικία, που θυμάμαι τους δασκάλους που μας πήγαιναν εκκλησία, ήταν πολύ ωραίο πράγμα. Αυτό έχω μέσα μου… Πώς να αλλάξω τώρα; Δεν ξέρω κάτι άλλο. Υπάρχουν χίλιες δυο θρησκείες, αλλά δεν θέλω να μάθω πιο κάτω γιατί δεν είναι μαζί μας οι άνθρωποι…», είπε αρχικά και μιλώντας για τους ανθρώπους του που έχουν φύγει από τη ζωή, επισήμανε:
«Προέρχομαι από μία οικογένεια με 3 αδέρφια. Ο παππούς μου έφυγε 29 χρονών, όταν η γιαγιά μου ήταν έγκυος στον πατέρα μου. Μεγάλωσαν 3 αδέρφια πολύ φτωχικά. “Τι ανάγκη έχετε εσείς”, μας έλεγε, “Έχετε τον πατέρα σας”. Αυτή τη φράση του την θυμάμαι ακόμα. Πάνω από όλα είχε μέσα του αυτόν τον πόνο που δεν γνώριζε τον πατέρα του. Δεν ξεπερνιέται. Τότε δεν είχαμε ούτε φωτογράφο στο χωριό, δεν έχουμε φωτογραφία τον παππού μας που προερχόταν από την ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης».
Και πρόσθεσε: «Ο πατέρας μου, και πριν γεννηθούν τα αδέρφια του, έμεναν σε ένα δωμάτιο, ένα μαγειρείο και έμεναν όλοι μαζί. Το θυμάμαι ακόμα. Μετά δύο οικογένειες μέναμε μαζί. Ήμασταν 10 παιδιά. Τώρα που τα σκέφτομαι και τότε ήταν καλά και τώρα, απλώς δεν είχαμε τα απαραίτητα. Όλα αυτά έχουν συμβάλει σε αυτό που είμαι σήμερα».
και έπειτα εξήγησε πως μπήκε η μουσική στη ζωή του: «Ο πατέρας μου και ο μεγάλος μου αδερφός έπαιζαν ωραία φλογέρα. Από 7-8 χρονών δεν ήθελα να κάνω τίποτα άλλο. Είχα πει στον πατέρα μου ότι πρέπει να γνωρίσω οπωσδήποτε τον Τσιτσάνη, που ο πατέρας μου δεν ήθελε με τίποτα. Ήθελε να γίνω μηχανικός, τότε ήθελαν τα πιο πρακτικά, να μάθω μια τέχνη. Αλλά μου είπε “ό,τι είναι να γίνεις στη ζωή σου, θα γίνεις”».
Στη συνέχεια μίλησε για τους ανθρώπους που μπορεί να τον αδίκησαν σε όλα αυτά τα χρόνια της μουσικής πορείας του, τονίζοντας πως τους έχει συγχωρέσει και τότε η Φαίη Σκορδά αναφέρθηκε στον γιο του τραγουδιστή, ο οποίος ήταν εκεί και τους έβλεπε πίσω από τις κάμερες, επισημαίνοντας πόσο μοιάζουν και πόσο μικρός είναι.
Τότε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος θέλησε να αναφέρει κάτι για πρώτη φορά: «Είχα πάει να παίξω μουσική στους Γαργαλιάνους και μου είχα πει “αν ποτέ τον δεις, να του πεις ευχαριστώ”. Τον είχαν καλέσει για μία συναυλία στους Γαργαλιάνους και συνέβη ένα τραγικό δυστύχημα και πέθανε ένα νέο παλικάρι και έλεγαν πως θα τον πάρουν τηλέφωνο να το ακυρώσουν και – το λέω και ανατριχιάζω – όχι μόνο δεν είχε πρόβλημα, αλλά ζήτησε να πάει και στην κηδεία».
«Ο Γιαννάκης, ήταν 19 χρονών…», σημείωσε ο ίδιος συγκινημένος.
Αλλάζοντας θέμα, όμως, για να μην βαρύνει το κλίμα, συζήτησαν για την ζωή του καλλιτέχνη, την υγεία και τις καταχρήσεις: «Δεν γυμνάζομαι καθόλου, αλλά το φαγητό το προσέχω. Ο τζόγος και το τσιγαριλίκι είναι και τα δύο στο μυαλό. Εγώ κατόρθωσα να βρω τη δύναμη. Δέκα χρόνια ο τζόγος με έκανε ό,τι ήθελε… Είναι καλό πράγμα να τζογάρεις, αλλά υπάρχει και ένα stop, δεν μπορείς να συνεχίζεις σε όλη σου τη ζωή. Άλλο να σου περισσεύουν. Εμένα δεν μου περίσσευαν, γι’ αυτό και σταμάτησα».
Και συμπλήρωσε για το τσιγάρο: «Δεν μου άρεσε η φωνή μου, όταν έβγαλα έναν δίσκο. Πήγα μετά από 10 μέρες σε έναν φίλο μου ΩΡΛ και μου λέει “δεν χόρτασες τσιγάρο;”. Το μυαλό μου πήγε στο αν έχω τίποτα και κατευθείαν πήρα το πακέτο και τον αναπτήρα και τα έριξα στον κάδο του νοσοκομείου. Δεν ξαναέβαλα τσιγάρο στο στόμα μου. Πέρασαν 22 χρόνια από εκείνη τη μέρα. Το ίδιο έγινε και με τον τζόγο. Το “δεν μπορώ” το είχα κι εγώ, πρώτος και καλύτερος».