Στην καρδιά της Πεντέλης υπήρχε κάποτε μια λίμνη που μαγνήτιζε τους επισκέπτες με τα γαλήνια νερά της, αποτελώντας μια φυσική όαση λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, κρυμμένη ανάμεσα στις πλαγιές του δεύτερου ψηλότερου βουνού της Αττικής.

Η λίμνη δεν ήταν καταχωρημένη σε χάρτες και δεν υπήρχαν πινακίδες που να σε οδηγούν σ’ αυτήν. Όμως οι κάτοικοι της περιοχής την αποκαλούσαν «Βουλισμένη» ή «Μαγεμένη Λίμνη», η επίσημη ονομασία από το κράτος ήταν Θάλωσι που ακόμα και σήμερα λίγοι γνωρίζουν την ύπαρξη της.

Για την ιστορία της λίμνης υπάρχουν πολλές θεωρίες. Μία από αυτές υποστήριζε ότι το κοίλωμα δημιουργήθηκε από την πτώση ενός μετεωρίτη. Την θεωρία αυτή υποστήριζε ο πρώην διευθυντής του Αστεροσκοπείου Πεντέλης, Κ. Χασάπης. Έλεγε ότι ο μετεωρίτης εξετράπη της πορείας του λόγω κάποιας βαρυτικής διαταραχής και έπεσε στην περιοχή.

Η θεωρία αμφισβητήθηκε με το επιχείρημα ότι οι μετεωρίτες εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστια ταχύτητα και είναι αδύνατο οποιαδήποτε βαρυτική διαταραχή στην περιοχή να εκτρέψει την πορεία ενός τόσο γρήγορα κινούμενου σώματος, έστω και για λίγα μέτρα. Το πιθανότερο είναι η λίμνη να δημιουργήθηκε με κατακρήμνιση νερών σε καρσινό έδαφος κάτι συνηθισμένο για την περιοχή της Πεντέλης.

Μαρτυρίες λένε ότι μυστηριωδώς κάθε τέσσερα χρόνια τα νερά της «τραβιούνταν» και αποκαλύπτονταν ο βυθός της. Τότε τα παιδιά έβρισκαν ευκαιρία να παίξουν χτίζοντας σπιτάκια με τα φύκια. Τον υπόλοιπο καιρό που είχε νερό αποτελούσε δημοφιλή προορισμό για μπάνιο, αλλά και για βόλτα στις όχθες της ή βαρκάδα. Λέγεται επίσης ότι η λίμνη, διαμέτρου περίπου 100 μέτρων, αν και ρηχή, είχε ρουφήχτρες με αποτέλεσμα να πνιγούν αρκετοί λουόμενοι.

Σύμφωνα με τον ιστορικό Δ. Καμπούρογλου η περίφημη Δούκισσα της Πλακεντίας συνήθιζε τα βράδια να κάνει βαρκάδα στη λίμνη, ολομόναχη.

Κάποιοι πίστευαν πως η ονομασία «μαγεμένη λίμνη» δεν ήταν τυχαία. Ήταν, λένε, αρχαίο, όσο και τα μυστικά του Πεντελικού όρους. Από την εποχή της Τουρκοκρατίας και της Ελληνικής Επανάστασης, κυκλοφορούσαν πολλές φήμες σχετικά με τις νεράιδες της λίμνης της Πεντέλης. Είχε παρατηρηθεί ότι οτιδήποτε έπεφτε στα νερά της, εξαφανιζόταν ως δια μαγείας, σαν να ελκόταν στον βυθό από μυστηριώδεις δυνάμεις. Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, οι βοσκοί και οι παραθεριστές δεν πλησίαζαν ποτέ τη νύχτα στις όχθες της, επειδή τη θεωρούσαν στοιχειωμένη.

Ήταν Ιούλιος του 1931, όπου παραθέριζε το 1ο Σύνταγμα Πεζικού στην λίμνη, που την εποχή εκείνη αποτελούσε πόλο έλξης για τους Αθηναίους, οι οποίοι την επισκέπτονταν και κολυμπούσαν στα νερά της. Ο Διοικητής του 1ου Συντάγματος Πεζικού, κύριος Διάμεσης, που δε συμμεριζόταν τις προλήψεις αυτές, έδωσε την άδεια στους άντρες του να κολυμπούν στα νερά της. Αλλά, δυστυχώς, στα μέσα του Ιουλίου του 1931, ο Δεκανέας Π. Διαμάντης βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στη λίμνη.

Ο ατυχής Δεκανέας έπεσε πρώτος να κολυμπήσει, μα πριν προλάβουν να τον ακολουθήσουν οι συνάδελφοί του, άρχισε να καλεί σε βοήθεια. Στο άκουσμα των απεγνωσμένων κραυγών του, προσέτρεξε ο Δεκανέας του 2ου Λόχου, Σωτηρόπουλος, ο οποίος προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον συγκρατήσει στην επιφάνεια.

Όμως, όσο κι αν πάσχιζε να τον τραβήξει επάνω, ο Διαμάντης διαρκώς βυθιζόταν, λες κι ένα αόρατο χέρι τον τραβούσε με ορμή προς τον πάτο της λίμνης. Και δυστυχώς, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που είχαν καταβάλει ο Δεκανέας και ο Λοχίας, ο Διαμάντης γλίστρησε από τα χέρια τους και εξαφανίστηκε από τα μάτια τους δια παντός.

Για δύο ολόκληρες ημέρες, το 1ο Σύνταγμα Πεζικού ασχολούνταν αποκλειστικά με την ανεύρεση του πνιγμένου συναδέλφου τους. Όλοι οι κόποι τους, όμως, αποδείχτηκαν άκαρποι. Έτσι, ο Διοικητής, κύριος Διάμεσης, αποφάσισε να απευθυνθεί στο Υπουργείο Ναυτιλίας, ώστε να του αποστείλουν σκάφανδρο.

Πράγματι, στάλθηκαν τρεις έμπειροι δύτες του Πολεμικού Ναυτικού κι ένα σκάφανδρο, για να προχωρήσουν οι έρευνες. Οι δύτες, μετά το πέρας των μάταιων ερευνών τους, ανέφεραν στον Διοικητή του Συντάγματος ότι πρώτη φορά έβλεπαν βυθό λίμνης τόσο σκοτεινό και μυστηριώδη, ώστε ήταν παντελώς αδύνατον να διακρίνει κανείς οτιδήποτε, πόσο μάλλον ένα πτώμα! Επεσήμαναν, επίσης, ότι ο βυθός ήταν τόσο κατάφυτος, που έδινε την εντύπωση πυκνοφυτεμένου δάσους.

Λίγες μέρες αργότερα, όλος τυχαίος, ένας στρατιώτης έτυχε να δει λίγο μετά το ξημέρωμα κάτι να επιπλέει στην ανατολική όχθη της λίμνης. Ήταν το πτώμα του δυστυχούς Διαμάντη, που βρέθηκε σε άσχημη κατάσταση το σώμα του.

«Οι νεράιδες της λίμνης της Πεντέλης ήταν αυτές που βάστηξαν τον νεαρό στρατιώτη αιχμάλωτο για τέσσερις μέρες μέσα στα κατασκότεινα νερά», έλεγαν οι βοσκοί της περιοχής με περίσσεια επιμονή και σιγουριά…

* H ιστορία της μυστηριώδους λίμνης μέσα από τα εκπληκτικά πλάνα από drone του Μιχάλη Μίλλερ.