Μια ομάδα επιστημόνων πρότεινε μια επαναστατική ιδέα για να εξηγήσει μια από τις μεγαλύτερες αντιφάσεις στην κατανόησή μας για το σύμπαν: την ασυμφωνία στη μέτρηση του ρυθμού διαστολής του, γνωστή ως τάση Hubble .

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society , η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στο γεγονός ότι το σύμπαν περιστρέφεται αργά , σαν μια γιγάντια κοσμική δίνη.

Για χρόνια, οι αστρονόμοι μετρούσαν την ταχύτητα με την οποία διαστέλλεται το σύμπαν, μια τιμή γνωστή ως σταθερά Hubble ( H₀ ). Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα: οι μετρήσεις που έγιναν στο κοντινό σύμπαν (χρησιμοποιώντας σουπερνόβα και αστέρια που ονομάζονται Κηφείδες) αποδίδουν υψηλότερη τιμή από αυτές που λαμβάνονται από την ακτινοβολία του Big Bang (το παλαιότερο φως στον κόσμο, που ονομάζεται κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μικροκυμάτων).

Αυτή η διαφορά, έχει μπερδέψει τους ειδικούς και έχει οδηγήσει σε αναζητήσεις για εξηγήσεις πέρα ​​από το τυπικό μοντέλο της κοσμολογίας.

Η μελέτη, με επικεφαλής τον Balázs Endre Szigeti και τους συναδέλφους του, προτείνει ότι αν το σύμπαν είχε μια αργή αλλά σταθερή περιστροφή , αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την ασυμφωνία. Η ιδέα είναι εμπνευσμένη από παλαιότερες εργασίες του μαθηματικού Kurt Gödel, ο οποίος φανταζόταν ένα περιστρεφόμενο σύμπαν. Αν και το αρχικό μοντέλο του Gödel είχε προβλήματα (όπως η δυνατότητα ταξιδιού στο χρόνο), σύγχρονες εκδόσεις όπως αυτή που προτείνουν οι ερευνητές αποφεύγουν αυτές τις επιπλοκές.

Σύμφωνα με τη μελέτη, μια περιστροφή με γωνιακή ταχύτητα σήμερα περίπου 0,002 στροφές ανά δισεκατομμύριο χρόνια (Gyr-1) θα ήταν αρκετή για να συμβιβάσει τις μετρήσεις του Hubble. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτή η τιμή είναι κοντά στο μέγιστο επιτρεπόμενο, έτσι ώστε η ταχύτητα περιστροφής να μην υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός στα άκρα του παρατηρήσιμου σύμπαντος.

Για να το καταλάβετε, φανταστείτε το σύμπαν ως ένα σκοτεινό ρευστό που περιστρέφεται αργά, λένε οι επιστήμονες. Αυτή η περιστροφή θα λειτουργούσε ως πρόσθετη δύναμη που επηρεάζει τη διαστολή του σύμπαντος, παρόμοια με τον τρόπο με τον οποίο η φυγόκεντρος δύναμη ωθεί προς τα έξω. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν απλοποιημένες εξισώσεις δυναμικής ρευστών για να μοντελοποιήσουν αυτό το φαινόμενο και ανακάλυψαν ότι, με τη σωστή περιστροφή, οι τοπικές προβλέψεις του Hubble ταιριάζουν με τις παρατηρήσεις.

Αυτό που είναι πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτή η περιστροφή, αν και ελάχιστη, θα είχε σωρευτικό αποτέλεσμα για δισεκατομμύρια χρόνια . Στο παρελθόν, αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το σύμπαν θα περιστρεφόταν πολύ πιο γρήγορα (περίπου 3,5 εκατομμύρια χρόνια ανά περιστροφή), αλλά με την πάροδο του χρόνου, αυτή η κίνηση θα είχε επιβραδυνθεί στην τρέχουσα τιμή της.

Είναι δυνατόν το Σύμπαν να περιστρέφεται;

Σύμφωνα με τους επιστήμονες τα πάντα στο σύμπαν περιστρέφονται: πλανήτες, αστέρια, γαλαξίες, ακόμα και μαύρες τρύπες. Επιπλέον, υπήρξαν πρόσφατες ενδείξεις ότι η διαστολή του σύμπαντος μπορεί να είναι ελαφρώς άνιση προς διαφορετικές κατευθύνσεις, κάτι που θα ταίριαζε με μια παγκόσμια περιστροφή. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, δεν έχει ανιχνευθεί καμία περιστροφή στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων υποβάθρου , κάτι που υποδηλώνει ότι, αν υπάρχει, θα ήταν εξαιρετικά αργή.

Οι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι το μοντέλο τους είναι προκαταρκτικό και πρέπει να δοκιμαστεί σε σχέση με άλλες κοσμολογικές παρατηρήσεις. Για παράδειγμα, θα ήταν απαραίτητο να δούμε αν αυτή η περιστροφή επηρεάζει τον σχηματισμό των γαλαξιών ή την κατανομή της σκοτεινής ύλης.

Εάν η μελλοντική έρευνα επιβεβαιώσει αυτή την ιδέα, θα άλλαζε την άποψή μας για το σύμπαν: ότι όχι μόνο διαστέλλεται, αλλά επίσης περιστρέφεται , σαν ένα κοσμικό μπαλέτο σε ασύλληπτη κλίμακα.