Ο Πέτρος Ίμβριος, σε μια συγκινητική εξομολόγηση στην εκπομπή “Super Κατερίνα“, μίλησε για την πρόσφατη απώλεια της μητέρας του. Εκφράζοντας τις τύψεις του για το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να είναι κοντά της στην τελευταία της στιγμή, αναφέρθηκε στην επίδραση της απώλειας στην οικογένειά του, τονίζοντας ότι δεν έχει ενημερώσει τον 4χρονο γιο του για το θάνατο της γιαγιάς του, θεωρώντας τον πολύ μικρό για να κατανοήσει την κατάσταση. Ο Πέτρος μοιράστηκε επίσης τις τελευταίες στιγμές που πέρασε με τη μητέρα του και την ανησυχία του για την ψυχική υγεία των παιδιών του σε αυτή τη δύσκολη περίοδο. Πιο αναλυτικά:
Η εξομολόγηση του Πέτρου Ίμβριου για την απώλεια της μητέρας του
«Το μικρό μου παιδί είναι 4 ετών. Ο Παναγιώτης. Δεν του είπαμε για την απώλεια της γιαγιάς. Τα παιδιά μας είναι στο απυρόβλητο. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι είπα και κάποια πράγματα παραπάνω στην μεγάλη μου κόρη, που τώρα είναι 17 και μπορεί να το διαχειριστεί. Μετάνιωσα… Γιατί αφέθηκα, έκλαψα… Για το παιδί το λέω. Στον μικρό δεν το έχουμε πει γιατί, τι να αφομοιώσει τώρα ένα παιδάκι για την απώλεια της γιαγιάς του; Είναι πολύ μικρός για να καταλάβει. Όλα τα συζητάω γενικά. Και οικονομικό πρόβλημα να υπάρχει, θα τους πω “παιδιά, αυτός ο μήνας δεν πήγε καλά, να μαζευτούμε λίγο όλοι να δούμε τι θα κάνουμε”. Συμβάλλουν τα παιδιά στην καθημερινότητα». «Τώρα με την μάνα μου, αυτό που έπαθα… ένιωσα τόσο αδύναμος. Την ώρα που μας είπαν ότι πρέπει να πάει στην εντατική και να διασωληνωθεί, εκεί έχω ακόμη τύψεις που δεν μπόρεσα, δυστυχώς, να της κρατήσω το χέρι εκείνη την τελευταία στιγμή, να την έχω στην αγκαλιά μου. Προσπαθώ να είμαι καλός γιος, πατέρας, όλοι μας προσπαθούμε… Αυτό το πράγμα με την εντατική μου κάθεται σαν ταφόπλακα στο στήθος μου! Γιατί να συμβαίνει αυτό το πράγμα;» «Η μητέρα μου είχε κάποια υποκείμενα νοσήματα. Κόλλησε covid η αδερφή μου, που πρόσεχε πάρα πάρα πολύ και εμένα κυνηγούσε να μην πάω κοντά στη μαμά. Μόλις μάθαμε ότι κόλλησε πήγαμε και την πήραμε στο δικό μας το σπίτι, γιατί έμεναν μαζί. Και ευτυχώς που είχαμε αυτές τις 6-7 μέρες που ήρθαμε πιο πολύ σε επικοινωνία και την είχα εκεί. Ήταν ασυμπτωματική τελικά και μου είχε πει κι εμένα 2-3 φορές και της αδερφής μου “βρε αγόρι μου, μήπως να κάνω κι εγώ ένα τεστ” και της έλεγα “αφού δεν έχεις κάτι, ευτυχώς προλάβαμε”».
