Στην Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη, οι γονείς καλούνται να ενημερωθούν για τον διαβήτη στα παιδιά, καθώς η νόσος δεν αφορά πλέον μόνο ενήλικες.
Ο διαβήτης τύπου 1, μια αυτοάνοση κατάσταση που επηρεάζει την παραγωγή ινσουλίνης, εμφανίζεται συχνά αιφνίδια στα παιδιά και απαιτεί άμεση διάγνωση και αντιμετώπιση. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν αυξημένη δίψα, συχνή ούρηση, απώλεια βάρους και κόπωση.
Παράλληλα, ο διαβήτης τύπου 2, που συνδέεται με την παιδική παχυσαρκία και την καθιστική ζωή, εμφανίζεται όλο και πιο συχνά σε νεαρή ηλικία. Η πρόληψη μέσω υγιεινής διατροφής και σωματικής δραστηριότητας είναι κρίσιμη.
Οι γονείς πρέπει να γίνουν ενεργοί προστάτες της υγείας των παιδιών τους, αναγνωρίζοντας τα συμπτώματα και προωθώντας έναν υγιεινό τρόπο ζωής.
Πιο αναλυτικά
Σήμερα, στην Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη, θέλω να σας μιλήσω ως παιδίατρος, αλλά και ως συνοδοιπόρος των γονέων. Ο διαβήτης δεν είναι πια κάτι που αφορά μόνο ενήλικες· τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερα παιδιά με διαβήτη – και αυτό αξίζει την προσοχή μας.
Ας ξεκινήσουμε από τον διαβήτη τύπου 1, την πιο κλασική «παιδική» μορφή. Είναι μια αυτοάνοση κατάσταση, δηλαδή το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού «μπερδεύεται» και επιτίθεται στα βήτα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για να “κατεβάσει” τη γλυκόζη από το αίμα στα κύτταρα, ώστε να την αξιοποιήσουν για ενέργεια. Χωρίς αυτή, το σάκχαρο αίματος ανεβαίνει επικίνδυνα, και αν δεν διαγνωστεί έγκαιρα, μπορεί να προκύψουν σοβαρές συνέπειες, όπως διαβητική κετοξέωση, μια επείγουσα κατάσταση που προκαλεί αφυδάτωση, κοιλιακό πόνο, εμετούς και ταχύπνοια και απαιτεί άμεση νοσοκομειακή αντιμετώπιση με ενδοφλέβια ινσουλίνη και υγρά.
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 εμφανίζεται συχνά αιφνίδια. Η διάγνωση γίνεται με μέτρηση σακχάρου στο αίμα: τιμές πάνω από 126 mg/dl σε νηστεία ή πάνω από 200 mg/dl σε τυχαία μέτρηση, σε συνδυασμό με συμπτώματα όπως πολυουρία και πολυδιψία, υποδηλώνουν έντονα διαβήτη και χρειάζονται άμεση αξιολόγηση από παιδίατρο. Σε παιδιά με ισχυρό οικογενειακό ιστορικό, μπορεί να γίνει έλεγχος για αυτοαντισώματα (anti-GAD, IA2, ZnT8, IAA), που δείχνουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Ποια είναι λοιπόν τα σημάδια που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας; Ένα παιδί που πίνει περισσότερο νερό, πηγαίνει πιο συχνά στην τουαλέτα, χάνει βάρος παρά το ότι τρώει κανονικά, ή νιώθει πολύ κουρασμένο, πρέπει να μας βάζει σε εγρήγορση. Η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να αλλάξει τα πάντα, και σήμερα η τεχνολογία έρχεται στο πλευρό μας – έχουμε αισθητήρες συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης, αντλίες ινσουλίνης και εφαρμογές που βοηθούν πολύ στη διαχείριση.
Αλλά δεν είναι μόνο ο διαβήτης τύπου 1 που μας ανησυχεί πλέον. Ο διαβήτης τύπου 2, που παλιά θεωρούνταν «νόσος των ενηλίκων», εμφανίζεται όλο και πιο συχνά σε παιδιά. Σε αυτή τη μορφή, το σώμα δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει σωστά την ινσουλίνη — μια κατάσταση που ονομάζεται ινσουλινοαντίσταση — και συνδέεται συχνά με υπερβολικό βάρος και καθιστική ζωή. Μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών δείχνει ότι η αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας σχετίζεται άμεσα με την αύξηση των περιπτώσεων διαβήτη τύπου 2 σε νεαρή ηλικία. Στην Ελλάδα, το 35-40% των παιδιών και των εφήβων είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα, γεγονός που θέτει σοβαρό κίνδυνο για την ανάπτυξη της νόσου. Αυτό δείχνει ότι η αύξηση βάρους και η καθιστική ζωή δεν είναι απλώς ζήτημα αισθητικής ή αυτοπεποίθησης, αλλά ένας παράγοντας που επηρεάζει άμεσα την υγεία των παιδιών και χρειάζεται προσοχή.
Η πρόληψη είναι το κλειδί: ένας υγιεινός τρόπος ζωής, με διατροφή πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και ίνες, σε συνδυασμό με καθημερινή σωματική δραστηριότητα τουλάχιστον 60 λεπτά, μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. Ακόμη και μικρές αλλαγές στο σπίτι, όπως η μείωση των αναψυκτικών και η ενθάρρυνση για περπάτημα, ποδήλατο ή παιχνίδι στον κήπο, έχουν μεγάλη σημασία για την υγεία των παιδιών.
Τι σημαίνουν λοιπόν αυτά για εμάς, τους γονείς;
Πρέπει να γίνουμε ενεργοί «προστάτες» της υγείας των παιδιών μας. Να γνωρίζουμε τα συμπτώματα και να μην αμελούμε αν κάτι μας ανησυχεί — ένα τεστ σακχάρου είναι απλό και μπορεί να κάνει τη διαφορά. Η υποστήριξη, η εκπαίδευση και η σωστή παρακολούθηση από παιδίατρο μπορούν να δώσουν στα παιδιά μας ισορροπία και ασφάλεια.
Στην Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη δεν αρκεί απλά να «θυμόμαστε» ότι υπάρχει η νόσος — ας δράσουμε. Ας ενημερώσουμε, ας προστατεύσουμε, ας φροντίσουμε. Με γνώση, αγάπη και καθημερινές συνήθειες κάθε παιδί μεγαλώνει όχι μόνο με όνειρα, αλλά και με υγεία.






