Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εισέλθει σε μια νέα φάση μετά την ουκρανική εισβολή στην περιοχή του Κουρσκ.

Για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξένα στρατεύματα- Ουκρανικά εν προκειμένω-διέσχισαν τα διεθνή σύνορα με τη Ρωσική Ομοσπονδία και κατάφεραν να διεισδύσουν τουλάχιστον 30 χιλιόμετρα στην επαρχία του Κουρσκ.

Περισσότεροι από 175.000 Ρώσοι πολίτες έχουν απομακρυνθεί από την περιοχή, υπήρξαν πολλοί αιχμάλωτοι και θύματα μεταξύ των στρατευμάτων της Μόσχας. Μια ρωσική φάλαγγα τεθωρακισμένων έχει καταστραφεί ολοσχερώς και σχεδόν 30 πόλεις έχουν πέσει στα χέρια του ουκρανικού στρατού, ο οποίος ελέγχει γύρω στα 1000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σύμφωνα με στοιχεία του Κιέβου.

Η ουκρανική εισβολή έδειξε σίγουρα πόσο ευάλωτη ήταν η άμυνα των χερσαίων συνόρων της Ρωσίας, αλλά ανάγκασε επίσης τη Μόσχα να επιβραδύνει την πρόελασή της στο Ντονμπάς, μεταφέροντας στρατεύματα στο Κουρσκ.

Η ουκρανική επιχείρηση είναι επίσης σημαντική και από άποψη πολεμικής προπαγάνδας, καθώς μεταφέρει τον πόλεμο και τις επιπτώσεις του στις υποδομές και τον πληθυσμό στο εσωτερικό της Ρωσίας. Θα μπορούσε επίσης να κατευθυνθεί προς την γειτονική επαρχία του Μπέλγκοροντ, δίνοντας στους Ουκρανούς ένα ισχυρό χαρτί για μια διαπραγμάτευση στην οποία το Κίεβο μπορεί να ανταλλάξει εδάφη με τη Μόσχα.

Ισχυροί συμβολισμοί

Η ουκρανική επίθεση δεν στοχεύει μόνο στην κατάληψη ρωσικού εδάφους – πρέπει επίσης να θεωρηθεί ως μεγάλη προσβολή από το Κρεμλίνο, επειδή η πόλη του Κουρσκ συμβολίζει έναν ιστορικό μύθο. Η Μάχη του Κουρσκ το 1943 σφράγισε τελικά την ήττα, των Ναζιστικών στρατευμάτων μετά το Στάλινγκραντ, όπως εξηγεί ο Γερμανός ιστορικός Ρόμαν Τόπελ.

«Για τη Σοβιετική Ένωση και επίσης για τη σημερινή Ρωσία, το Κουρσκ έχει τεράστια συμβολική σημασία και αυτό συνδέεται φυσικά με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος εξακολουθεί να ονομάζεται στη Ρωσία «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος», λέει ο Γερμανός ιστορικός, συγγραφέας του βιβλίου «Kursk 1943: The Greatest Battle of the Second World War».

«Σύμφωνα με την επίσημη ρωσική ιστοριογραφία, υπήρξαν τρεις αποφασιστικές μάχες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου: Αυτές ήταν η Μάχη της Μόσχας το 1941, η Μάχη του Στάλινγκραντ στις αρχές του 1942 και το Κουρσκ το 1943», εξηγεί ο Τόπελ.

Το Κουρσκ έχει επίσης αυτή την τεράστια συμβολική σημασία γιατί θεωρείται η μεγαλύτερη μάχη με τανκς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς συγκρούστηκαν περισσότερα από 10.000 άρματα μάχης 7.000 αεροσκάφη.

«Μέχρι σήμερα, οι Ρώσοι είναι ιδιαίτερα περήφανοι για το γεγονός ότι κατάφεραν να σταματήσουν τη Βέρμαχτ σε μια καλοκαιρινή επίθεση για πρώτη φορά στο Κουρσκ και να προκαλέσουν στους Ναζί μια βαριά ήττα», εξηγεί ο Τόπελ. Γιατί μέχρι τότε όλοι θεωρούσαν ότι «οι Ρώσοι ήταν ανίκητοι μόνο τον χειμώνα».

Αμηχανία στο Κρεμλίνο

«Από ρωσική σκοπιά, είναι η πρώτη φορά μετά τον «Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο» που εχθρικά στρατεύματα εισέρχονται στο δικό τους έδαφος», λέει ο Γερμανός ιστορικός. Σύμφωνα με τον Τόπελ, το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει τώρα στην περιφέρεια του Κουρσκ είναι «από τη μια πλευρά μια τεράστια αμηχανία, αλλά από την άλλη θα μπορούσε να έχει ένα κίνητρο. Το Ρωσικό σύνθημα τώρα είναι: «Έχουμε ήδη νικήσει τους εχθρούς φασίστες και τώρα θα το κάνουμε ξανά με τους ”Ουκρανούς Ναζί”».

Από στρατιωτική-στρατηγική σκοπιά, ο ιστορικός λέει ότι «η Ουκρανία δεν μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο φθοράς κυρίως από αριθμητική άποψη».

Αλλά για τον πρόεδρο Πούτιν, η ουκρανική επίθεση στο Κουρσκ είναι τεράστια ταπείνωση. Οι πρώτες του αντιδράσεις έδειξαν εκνευρισμό. «Αυτό είναι μια τεράστια αμηχανία για τον Πούτιν», λέει ο Τόπελ, «ειδικά επειδή εξακολουθεί να αρνείται να αποκαλέσει αυτόν τον πόλεμο, πόλεμο. Στον Πούτιν δεν μπορεί να αρέσει το γεγονός ότι η ουκρανική προέλαση στοχεύει το Κουρσκ από όλα τα μέρη και ότι η ιστορική διάσταση αυτής της συμβολικής μάχης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αναφέρεται τώρα παγκοσμίως».