Μέσα σε 9 μήνες ο Φρανσουά Μπαϊρού μετατράπηκε από τον άνθρωπο που θα έβγαζε την Γαλλία από το αδιέξοδο στον τέταρτο Πρωθυπουργό τα τελευταία δύο χρόνια που βλέπει την κυβέρνηση του να πέφτει.

Της Εύης Απολλωνάτου

Όπως αναμενόταν ο Μπαϊρού δεν συγκέντρωσε τις απαραίτητες ψήφους στην ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του. Αρκετοί αναλυτές, πιστεύουν ότι ο Μπαϊρού, ο οποίος ζήτησε μόνος του την διεξαγωγή της ψηφοφορίας, ήθελε να κάνει μία ηρωική έξοδο καθώς βλέπει τους αριθμούς της γαλλικής οικονομίας να χειροτερεύουν.

Τα επόμενα βήματα

Και τώρα τι; Αυτό είναι το εύλογο ερώτημα που προκύπτει. Η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο του Γάλλου προέδρου, Εμανουέλ Μακρόν και η Γαλλία πιθανότατα οδεύει προς μία νέα περίοδο αναταραχής, αμφιβολιών και φημών.

Γι’ αυτό είναι πολύ πιθανό ο Μακρόν να επιχειρήσει να κινηθεί γρήγορα και να διορίσει έναν νέο Πρωθυπουργό προκειμένου να μην σπαταληθεί κρίσιμος πολιτικός χρόνος στην ονοματολογία και στα σενάρια για τις κινήσεις του Γάλλου προέδρου. Άλλωστε ο Μπαϊρού είχε ανακοινώσει από τον Αύγουστο την πρόθεση του να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης και ο Μακρόν είχε εβδομάδες να προετοιμαστεί για ένα πιθανό σενάριο πτώσης της κυβέρνησης.

Ωστόσο οι συνθήκες και ειδικότερα οι συσχετισμοί στην γαλλική Βουλή δεν φαίνεται να λειτουργούν υπέρ του Μακρόν. Ο Γάλλος πρόεδρος καλείται να βρει έναν διάδοχο για την Πρωθυπουργία που θα χαίρει τουλάχιστον της εκτίμησης ενός μέρους της αντιπολίτευσης, προκειμένου η νέα κυβέρνηση να μην καταρρεύσει σε χρόνο – ρεκόρ.

Στο διάστημα μέχρι την επιλογή του νέου Πρωθυπουργού ο Μπαϊρού είναι πιθανόν να παραμείνει υπηρεσιακός Πρωθυπουργός. Ταυτόχρονα το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν θα συνεχίσει να ζητά την διάλυση της Βουλής και την διενέργεια εκλογών άμεσα. Ωστόσο αρκετοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η προσφυγή στις κάλπες σε αυτή την φάση θα ήταν χάσιμο χρόνου αφού δεν αναμένεται να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί.

Οι πιθανοί διάδοχοι για την «ηλεκτρική καρέκλα»

Σε αυτή την φάση ο Μακρόν θεωρείται ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την πολιτική αναταραχή που έχει προκύψει εξαιτίας του πολιτικού ρίσκου που πήρε με τις εκλογές του 2024. Ο Γάλλος πρόεδρος διέλυσε την Γαλλική Εθνοσυνέλευση τον Ιούνιο του 2024 και προκήρυξε εκλογές με την ελπίδα ότι οι πολίτες θα ενισχύσουν τις κεντροδεξιές δυνάμεις της κυβέρνησης.

Η κίνηση, όμως, γύρισε μπούμερανγκ στον Μακρόν καθώς από τις εκλογές προέκυψε μία πολυκερματισμένη Εθνοσυνέλευση, στην οποία κανένα κόμμα δεν έχει την πλειοψηφία και απαιτούνται συμμαχίες για την ψήφιση της κυβερνητικής νομοθεσίας.

Πιο συγκεκριμένα τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν τις ψήφους για να κυβερνήσουν αλλά όταν συνασπίζονται μπορούν να μπλοκάρουν τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Έτσι ο νέος Πρωθυπουργός της Γαλλίας θα πρέπει να έχει την αποδοχή ή τουλάχιστον την ανοχή της αντιπολίτευσης.

Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι ο Γάλλος πρόεδρος θα δεχθεί πιέσεις να ορίζει έναν νέο Πρωθυπουργό από την κεντροαριστερά και συγκεκριμένα τους Σοσιαλιστές, προκειμένου να εξασφαλίσει μία πιο σταθερή συμμαχία στην Εθνοσυνέλευση.

Έτσι μία επιλογή θα ήταν ο 57χρονος ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Ολιβιέ Φορ που διαθέτει 66 βουλευτές στην Εθνοσυνέλευση. Δύο ακόμη ονόματα που ακούγονται από τους Σοσιαλιστές είναι ο πρώην Πρωθυπουργός, Μπερνάρ Καζνέβ και ο πρώην υπουργός Οικονομικών και πρώην Επίτροπος Οικονομικών της Ε.Ε., Πιερ Μοσκοβισί.

Εάν βέβαια ο Γάλλος πρόεδρος επιμείνει να επιλέξει ένα πρόσωπο από την κεντροδεξιά και το κόμμα του, η πρώτη επιλογή του εκτιμάται ότι θα είναι ο Σεμπαστιέν Λεκορνύ. Ο 39χρονος υπουργός Άμυνας λέγεται ότι διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Μακρόν.

Τα άλλα ονόματα που ακούγονται στην ίδια λίστα είναι η νυν υπουργός Εργασίας και Υγείας, Κατρίν Βωτρέν, ο υπουργός Εσωτερικών Μπρουνό Ρεταγιώ και ο υπουργός Δικαιοσύνης Ζεράλντ Νταρμανάν.

Βεβαίως προκύπτει εύλογα το ερώτημα εάν όλοι αυτοί οι πολιτικοί θα ήθελαν να αναλάβουν μία «ηλεκτρική καρέκλα», η οποία μπορεί να επιφέρει πλήγμα στην δημόσια εικόνα τους πριν τις προεδρικές εκλογές του 2027.