Στο παρά πέντε της απόλυτης σύγκρουσης στην Μέση Ανατολή μετά τα αμερικανικά χτυπήματα στις ιρανικές πυραυλικές εγκαταστάσεις οι μεγάλοι παίκτες στην περιοχή έκαναν ένα βήμα πίσω. Ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ότι το Ιράν και το Ισραήλ συμφώνησαν σε μία εκεχειρία που μπορεί να οδηγήσει σε ειρήνη.

Της Εύης Απολλωνάτου

Εάν πραγματικά ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει καταφέρει να τελειώσει τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν μένει να φανεί τις επόμενες ώρες. Ωστόσο και μόνο η ανακοίνωση δείχνει ότι ούτε η Ουάσινγκτον ούτε η Τεχεράνη επιθυμούν περαιτέρω κλιμάκωση.

Το παρασκήνιο του πώς φτάσαμε μέχρι την συμφωνία δείχνει πολλά. Αρχικά ο υπουργός Εξωτερικών της Τεχεράνης, Αμπάς Αραγτσί χθες βρέθηκε στην Μόσχα όπου έγινε δεκτός από τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντίμιρ Πούτιν.

Σύμφωνα με τον διεθνή Τύπο, ο Αραγτσί μετέφερε στον Πούτιν επιστολή του ανώτατου ηγέτη του Ιράν, Αλί Χαμενεΐ ο οποίος ζητούσε την βοήθεια της Ρωσίας στην σύγκρουση του θεοκρατικού καθεστώτος με ΗΠΑ και Ισραήλ.

Πληροφορίες στον διεθνή Τύπο ανέφεραν ότι η Τεχεράνη δεν έβλεπε με καλό μάτι την απόφαση της Ρωσίας να μην εμπλακεί για να αποτρέψει την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ στην Συρία ούτε και το γεγονός ότι δεν έσπευσε στο πλευρό της στον πόλεμο με το Ισραήλ.

Το πρώτο βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι τι ζήτησε ως βοήθεια η Τεχεράνη από την Ρωσία και πώς τελικά παρενέβη στην διαμάχη ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Εάν δηλαδή με κάποιο τρόπο το Κρεμλίνο επικοινώνησε με τους Αμερικανούς και αν μετέφερε μηνύματα στην Τεχεράνη.

Η επίθεση στην αμερικανική βάση στο Κατάρ

Τελικά το Ιράν εξαπέλυσε μία πυραυλική επίθεση κατά της αμερικανικής αεροπορικής βάσης Al Udeid στο Κατάρ η οποία όπως φάνηκε έγινε για την τιμή των όπλων. Η Τεχεράνη δεν μπορούσε να μην απαντήσει στους βομβαρδισμούς των Αμερικανών καθώς το θεοκρατικό καθεστώς θα φαινόταν αδύναμο. Επελέγη λοιπόν η επίθεση στην αμερικανική βάση στο Κατάρ ως ένας τρόπος το Ιράν να αποσυρθεί από τον πόλεμο χωρίς να φανεί ότι έχει λυγίσει από τα πλήγματα του Ισραήλ και των ΗΠΑ.

Ο Ντόναλντ Τραμπ φάνηκε να δέχεται ότι αυτός ήταν ένας τρόπος να «ξεδώσουν» οι Ιρανοί και να προχωρήσουν σε μία συμφωνία για ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή. Με βεβαιότητα ο ήρεμος τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο Αμερικανός Πρόεδρος οφείλεται και στο γεγονός ότι οι Ιρανοί είχαν ειδοποιήσει πριν το χτύπημα στην αμερικανική βάση την κυβέρνηση του Κατάρ, η οποία με την σειρά της ενημέρωση τους Αμερικανούς.

Αυτή η κίνηση της Τεχεράνης έδωσε το μήνυμα στον Λευκό Οίκο ότι το καθεστώς θέλει να βγει από την σύγκρουση και δεν αναζητά κλιμάκωση. Πράγματι μία πολεμική σύρραξη με τις ΗΠΑ θα ήταν καταστροφική για την περιοχή αλλά και για το ιρανικό καθεστώς, το οποίο είδε τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του να βομβαρδίζονται και τους πυρηνικούς επιστήμονες και υψηλόβαθμους στρατηγούς του να δολοφονούνται από τις ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις.

Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι της εκεχειρίας

Η ανακοίνωση της εκεχειρίας «δείχνει» και μία πρώτη εικόνα των κερδισμένων και των χαμένων στην περιοχή. Ο Ντόναλντ Τραμπ επέλεξε μία ριψοκίνδυνη κίνηση να βομβαρδίσει το Ιράν, όταν κανείς από τους προκατόχους του στον Λευκό Οίκο δεν το είχε αποφασίσει ποτέ. Φαίνεται, όμως, ότι αυτό το ρίσκο μέχρι στιγμής λειτουργεί υπέρ του.

Από την αρχή ο Τραμπ φέρεται να επιθυμούσε τα χτυπήματα στο Ιράν να μην οδηγήσουν σε περαιτέρω κλιμάκωση. Η Ουάσινγκτον είχε διαμηνύσει ότι δεν θα συνεχίσει τα χτυπήματα εάν το Ιράν δεν απαντήσει. Μάλιστα ο Αμερικανός Πρόεδρος φέρεται να ήθελε μία εξέλιξη όπως το 2020 όταν οι αμερικανικές δυνάμεις δολοφόνησαν τον υψηλόβαθμο στρατηγό των Φρουρών της Επανάστασης Κασέμ Σουλεϊμανί όταν η ιρανική απάντηση ήταν πολύ αδύναμη και η κρίση περιορίστηκε σχετικά σύντομα.

Το Ιράν, αν και με μεγάλες απώλειες, σίγουρα είναι κερδισμένο από την εκεχειρία. Το καθεστώς κέρδισε χρόνο για να μπορεί να δώσει την μάχη του και να μην καταρρεύσει. Αντίθετα η εξέλιξη της εκεχειρίας σίγουρα δεν ευχαρίστησε το Τελ Αβίβ που πέτυχε τον στόχο του να βάλει σε αυτή την σύγκρουση τις ΗΠΑ αλλά δεν είδε την κατάρρευση του καθεστώτος, όπως προέβλεπαν οι Ισραηλινοί στρατηγιστές.