• Το 2015, η Lida Xing ανακάλυψε ένα κομμάτι κεχριμπαριού στη Μιανμάρ που περιείχε ουρά δεινόσαυρου.
• Το απολίθωμα που περιείχε την ουρά του νεαρού κολουρόσαυρου ήταν έτοιμο να πουληθεί ως μπιχλιμπίδι, αλλά αναγνωρίστηκε σωστά από την Xing.
• Ο δεινόσαυρος πιθανότατα παγιδεύτηκε στη ρητίνη ενώ ήταν ζωντανός και πέθανε ύστερα.
• Η μελέτη του δείγματος αποκάλυψε λεπτομέρειες της ουράς του δεινόσαυρου, συμπεριλαμβανομένων των φτερών.
• Η ουρά του δεινόσαυρου διατηρείται με μικροσκοπικές λεπτομέρειες μέσα στο κεχριμπάρι.
• Οι ερευνητές προτείνουν πάντα να εξετάζουμε προσεκτικά τα απολίθωματα για τυχόν λανθασμένες ταυτοποιήσεις.
• Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί σημαντικό εύρημα για την παλαιοντολογία.

Η συναρπαστική περίπτωση λανθασμένης ταυτότητας ξεκίνησε το 2015 όταν η Lida Xing έπεσε πάνω σε ένα κομμάτι κεχριμπαριού(απολιθωμένη ρητίνη) σε μια αγορά στη Μιανμάρ. Καθώς υπήρχε η άποψη ότι περιείχε φυτικό υλικό, το απολίθωμα 99 εκατομμυρίων ετών ήταν ήδη έτοιμο να πουληθεί ως μπιχλιμπίδι – μέχρι που η Xing παρατήρησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και πρότεινε να το αγοράσει το Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας Dexu.

Μετά από πιο προσεκτική εξέταση, έγινε φανερό ότι μέσα στο κεχριμπάρι δεν υπήρχε φυτό, αλλά η φτερωτή ουρά ενός νεαρού κολουρόσαυρου που σχετίζεται πιο στενά με τα πουλιά παρά με τους καρνόσαυρους, που περιλαμβάνουν τον Βελοσιράπτορα και τον Τυραννόσαυρο.

Η Xing εντόπισε ακόμη και το κεχριμπάρι πίσω στον τόπο προέλευσής του – την Πολιτεία Kachin, Μιανμάρ – εντοπίζοντας τον ανθρακωρύχο που το είχε εξορύξει αρχικά.

Σε μια μελέτη του 2016 , οηXing και άλλοι συγγραφείς χρησιμοποίησαν αξονική τομογραφία και μικροσκοπικές παρατηρήσεις για να κοιτάξουν μέσα στην πορτοκαλί σταγόνα και να μελετήσουν το δείγμα που είχε παγιδευτεί μέσα.

«Το νέο υλικό διατηρεί μια ουρά που αποτελείται από οκτώ σπονδύλους ενός νεαρού φτερωτού δεινοσαύρου, που περιβάλλονται από φτερά που διατηρούνται τρισδιάστατα και με μικροσκοπικές λεπτομέρειες», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Ryan McKellar σε δήλωση το 2016.

“Μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την πηγή, επειδή οι σπόνδυλοι δεν είναι συγχωνευμένοι σε ράβδο όπως στα σύγχρονα πουλιά και στους πιο στενούς συγγενείς τους. Αντίθετα, η ουρά είναι μακριά και εύκαμπτη, με φτερά από κάθε πλευρά.Με άλλα λόγια, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για φτερά δεινοσαύρου και όχι για φτερά πουλιού”.

«Είναι η πρώτη φορά που βρήκαμε υλικό δεινοσαύρων διατηρημένο σε κεχριμπάρι», είπε ο ΜακΚέλαρ στο BBC News εκείνη την εποχή.

Είναι πιθανό, παραδέχονται οι συγγραφείς της μελέτης, ότι ο δεινόσαυρος θα μπορούσε να είχε παγιδευτεί στη ρητίνη όσο ήταν ακόμα ζωντανός – και να είχε πεθάνει ως αποτέλεσμα.

«Είναι καταπληκτικό να βλέπεις όλες τις λεπτομέρειες μιας ουράς δεινοσαύρου –τα κόκκαλα, τη σάρκα, το δέρμα και τα φτερά– και να φανταστείς πώς αυτός ο μικρός πιάστηκε την ουρά του στη ρητίνη και μετά πιθανώς πέθανε επειδή δεν μπορούσε να παλέψει ελεύθερος». Ο καθηγητής Μάικ Μπέντον είπε στο BBC.

Αν μάθαμε κάτι από αυτές τις παλαιοντολογικές γκάφες, είναι ότι πάντα αξίζει να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: freepik