Το Wakizashi, ένα είδος κοντού σπαθιού που παραδοσιακά κουβαλούσαν οι σαμουράι στη φεουδαρχική Ιαπωνία, βρέθηκε στο υπόγειο ενός πρώην κτιρίου κατοικιών στην Stralauer Straße.

Η περιοχή είχε βομβαρδιστεί σφοδρά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το υπόγειο είχε γίνει αποθήκη για διάφορα στρατιωτικά αντικείμενα , που πετάχτηκαν βιαστικά κατά τις τελευταίες ημέρες του πολέμου. Δίπλα στο σπαθί, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν χαλινάρια και άλλα στρατιωτικά αντικείμενα όλα ενδεικτικά του χάους που κατέκλυσε το Βερολίνο καθώς η σύγκρουση πλησίαζε στο τέλος της.

Αρχικά θεωρήθηκε ότι το σπαθί ήταν ένα όπλο παρέλασης, η πραγματική σημασία του ευρήματος όμως έγινε αντιληπτή μόνο κατά τις προσπάθειες αποκατάστασης στο Μουσείο Προϊστορίας και Πρώιμης Ιστορίας.

Η λαβή του σπαθιού, αν και κατεστραμμένη από τη θερμότητα, αποκάλυψε περίπλοκα μοτίβα του Daikokuten, μιας ιαπωνικής θεότητας που σχετίζεται με την τύχη και την ευημερία. Αυτά τα μοτίβα, μαζί με το στυλ του σπαθιού, επέτρεψαν στους ειδικούς να χρονολογήσουν τη λαβή στην περίοδο Έντο (17ος έως 19ος αιώνας), με μερικούς να υποδηλώνουν ότι η ίδια η λεπίδα θα μπορούσε να είναι ακόμη παλαιότερη, πιθανώς από τον 16ο αιώνα.

Ο Matthias Wemhoff, κρατικός αρχαιολόγος του Βερολίνου, εξέφρασε το δέος γύρω από την ανακάλυψη, δηλώνοντας: «Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι, σε μια εποχή που η Ιαπωνία ήταν απομονωμένη και σχεδόν κανένας Ευρωπαίος ταξιδιώτης δεν είχε εισέλθει στη χώρα, ένα τόσο μακροχρόνιο και πλούσια διακοσμημένο όπλο θα βρει το δρόμο του για το Βερολίνο;» Το εύρημα, πράγματι, εγείρει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις, ιδιαίτερα για το πώς το σπαθί κατέληξε στο Βερολίνο αρχικά.

Μια επικρατούσα θεωρία είναι ότι το Wakizashi μπορεί να ήταν διπλωματικό δώρο από μια από τις ιαπωνικές αντιπροσωπείες που επισκέφθηκαν το Βερολίνο τον 19ο αιώνα. Ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι η Αποστολή Takenouchi επισκέφτηκε το Βερολίνο το 1862, ακολουθούμενη από την Αποστολή Iwakura μεταξύ 1871 και 1873. Και οι δύο αποστολές είχαν στόχο να ενισχύσουν τις διπλωματικές σχέσεις και να μοιραστούν πολιτιστικά αντικείμενα, καθιστώντας εύλογο ότι το σπαθί παρουσιάστηκε ως δώρο σε έναν Ευρωπαίο αξιωματούχο.

Ο Wemhoff, ωστόσο, αφήνει περιθώρια για άλλες πιθανότητες. Υποστηρίζει ότι το σπαθί μπορεί να είχε φτάσει στο Βερολίνο ακόμη νωρίτερα, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που η Ιαπωνία ήταν ακόμα σε μεγάλο βαθμό απομονωμένη από τον δυτικό κόσμο. Αυτή η ιδέα είναι δελεαστική, δεδομένης της περιορισμένης επαφής μεταξύ Ιαπωνίας και Ευρώπης πριν από το 1868. Η εγγύτητα της Molkenmarkt με το Βασιλικό Παλάτι του Βερολίνου, όπου ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος Α’ δέχθηκε αυτούς τους Ιάπωνες απεσταλμένους, υποστηρίζει τη θεωρία του διπλωματικού δώρου, αν και κανένα συγκεκριμένο στοιχείο δεν συνδέει το σπαθί με τους κατοίκους της Stralauer Straße τότε.

Το Wakizashi, που τώρα έχει αποκατασταθεί προσεκτικά, πρόκειται να εκτεθεί δημόσια για πρώτη φορά στο Μουσείο Σαμουράι του Βερολίνου κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Νύχτας των Μουσείων, μιας δημοφιλής πολιτιστικής εκδήλωσης.

Το μυστήριο του ταξιδιού του σπαθιού στο Βερολίνο μπορεί να μην λυθεί ποτέ πλήρως, αλλά η ανακάλυψή του χρησιμεύει ως ισχυρή υπενθύμιση των διαρκών συνδέσεων μεταξύ των πολιτισμών. Όπως το έθεσε εύστοχα ο Wemhoff, «Είναι απίθανο να βρούμε άλλο αντικείμενο ακριβώς όπως αυτό».

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: freepik