• Η Τελετή της Νέας Φωτιάς στο Μεξικό, που έχει τις ρίζες της στις Αζtec παραδόσεις, πραγματοποιείται για να αποτρέψει το τέλος του κόσμου και περιλαμβάνει διάφορες ιεροτελεστίες, όπως νηστεία και θυσίες.
• Οι συμμετέχοντες ανάβουν μια μεγάλη φωτιά κατά τη διάρκεια της τελετής, και αν οι φλόγες διατηρηθούν, θεωρείται ότι ο κόσμος είναι ασφαλής για τα επόμενα 52 χρόνια.
• Η τελετή περιλαμβάνει τη μεταφορά του φωτός από τους ιερείς σε ναούς, όπου το φως διαδίδεται σε όλη την κοινότητα, μετατρέποντας τον φόβο σε χαρά και εορτασμό.

Στην Ιταλία, και πιο συγκεκριμένα σε μέρη όπως η Νάπολη, η Καλαβρία ή η Σικελία, κάθε είδους αντικείμενα (ακόμη και έπιπλα, για τα οποία υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες ad hoc ) πετιούνται από τα παράθυρα, ενώ σε ορισμένες περιοχές της αναφερόμενης Λατινικής Αμερικής χώρες, συνήθως καίγεται μια γεμάτη με κουρέλια κούκλα που έχει μέσα της κροτίδες. Η περίπτωση του Μεξικού είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα γιατί θυμίζει μια αρχαία παράδοση των Αζτέκων: την Τελετή της Νέας Φωτιάς .Αυτό που είναι ενδιαφέρον, εκτός από το γεγονός ότι το Xiuhpohualli ήταν μερικές ώρες πιο ακριβές από το Ευρωπαϊκό Γρηγοριανό ημερολόγιο, είναι ότι και τα δύο αλληλεπιδρούσαν σαν ένα γρανάζι, σχηματίζοντας αυτό που είναι γνωστό στο Nahuatl ως Xiuhmolpilli ή Calendar Wheel (το όνομα των Μάγια είναι άγνωστο). Αυτός ο τροχός ολοκλήρωνε τη στροφή του κάθε 52 ηλιακά χρόνια και 73 τελετουργίες, σχηματίζοντας έναν κύκλοΚατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Iztapalapa, έγιναν σποραδικές στάσεις για να ανάψουν μικρές φωτιές ως δοκιμή . Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι περίμεναν στις ταράτσες των σπιτιών τους, περιμένοντας και ασκώντας τις δικές τους ιεροτελεστίες, όπως νηστεία πέντε μέρες πριν (τρώγοντας μόνο tzohuatl -αμάρανθος με μέλι- ενώ δεν έπιναν τίποτα μέχρι το μεσημέρι), βάζοντας μάσκες maguey στις έγκυες γυναίκες για να αποτρέψουν τη μεταμόρφωσή τους σε τζιτζιμίμε (μικρές θεότητες με σκελετική εμφάνιση που ήταν κανίβαλοι και εμφανίζονταν συνήθως σε κρίσιμες στιγμές όπως π.χ. σεισμοί ή άλλες καταστροφές – οι Ισπανοί τους θεωρούσαν δαίμονες) ή κρατώντας τα παιδιά -επίσης μασκοφόρα- ξύπνια για να μην μετατραπούν σε ποντίκια.

Η πομπή στην κορυφή του Huixachtecatl είχε διάρκεια περίπου έξι ώρες . Έπειτα, όταν οι Tianquiztli (Πλειάδες) ήταν στη σωστή θέση -περίπου τα μεσάνυχτα-, ένας ιερέας άναβε μια μεγάλη φωτιά. Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποιούσε την προϊστορική τεχνική του να τρίβει δύο ραβδιά πάνω σε ένα άλλο με μια τρύπα γεμάτη με λάσπη, με την ιδιαιτερότητα ότι το έκανε στον ανοιχτό κορμό ενός θυσιαζόμενου θύματος.

Αν οι φλόγες διατηρούνταν, όπως συνέβαινε πάντα, ο κόσμος ήταν σίγουρος. Με την πυρά να είναι τόσο μεγάλη και την κοιλάδα του Anáhuac εντελώς στο σκοτάδι, το φως ήταν ορατό από μεγάλη απόσταση και όλοι ήξεραν ότι ήταν ασφαλείς, γνωρίζοντας ότι η τελετή είχε πάει καλά. Τότε ο φόβος μετατρεπόταν σε ευτυχία.

Γεγονός είναι ότι πριν γιορτάσει την έναρξη ενός νέου κύκλου, ήταν απαραίτητο να δείξουν μετάνοια για το τέλος, και αν στο Huixachtecatl το αναφερόμενο θύμα αποτεφρωνόταν, ολόκληρη η πόλη έκανε το ίδιο τρυπώντας τα αυτιά τους με αγκάθια κάκτου —συμπεριλαμβανομένων παιδιών και βρεφών — ώσπου αιμορραγούσαν, πιτσιλίζοντας αίμα προς τη μακρινή φωτιά.

Οι ιερείς άναβαν δάδες με τη Νέα Φωτιά και τις έδιναν σε κήρυκες , αποστολή των οποίων ήταν να τις μεταφέρουν στους ναούς του Huitzilopochtli σε κάθε τοποθεσία, όπου τα καυσόξυλα ήταν ήδη προετοιμασμένα για να φτιάξουν περισσότερα, ώστε όλοι οι γείτονες να μπορούν να πάρουν αναμμένους πυρσούς για να φωτίσουν τα σπίτια τους. Έτσι, διαδοχικά, το φως μεταφερόταν σε μια αλυσίδα παντού. Η λύπη και ο φόβος έδιναν τη θέση τους στη χαρά, τον χορό και τη μουσική. Η κρίσιμη στιγμή είχε ξεπεραστεί και θα περίμεναν τώρα άλλα 52 χρόνια.

Ο χρονικογράφος Domingo Francisco Chimalpahin Quauhtlehuanitzin, ένας ευγενής Χάλκας που έγραψε στα Ναουάτλ ένα έργο με τίτλο Relaciones , ιστορικού χαρακτήρα, αναφέρει ότι η πρώτη Τελετή Νέας Πυρός για την οποία υπάρχουν αναφορές έγινε το έτος 1091. Ωστόσο, οι κώδικες δίνουν άλλες ημερομηνίες . Γι’ αυτό μόνο τα τέσσερα τελευταία γίνονται δεκτά με βεβαιότητα, που γιορτάστηκαν το 1351, το 1403, το 1455 και το 1507. Μερικοί μάλιστα μειώνουν τον αριθμό σε αυτούς του 1455 και του 1507: το επόμενο θα ήταν το 1559, αλλά μέχρι τότε το Μεξικό ήταν ήδη Ισπανικό επικράτεια και άρα χριστιανική.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay