Στις 13 Δεκεμβρίου 1943, τα Καλάβρυτα βίωσαν μια από τις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας τους, όταν γερμανικά στρατεύματα εκτέλεσαν περίπου 700 άνδρες και αγόρια άνω των 14 ετών, ενώ πυρπόλησαν την πόλη, αφήνοντας πίσω τους καταστροφή και θλίψη.
Οι γυναίκες και τα παιδιά, κλειδωμένοι στο σχολείο, κατάφεραν να σωθούν την τελευταία στιγμή από τις φλόγες. Το γεγονός αυτό, γνωστό ως το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, αποτελεί σύμβολο της ναζιστικής θηριωδίας και της ανθρώπινης απώλειας.
Σήμερα, η μνήμη των θυμάτων τιμάται κάθε χρόνο, με τις καμπάνες να χτυπούν πένθιμα, υπενθυμίζοντας την ανάγκη να μην ξεχαστεί ποτέ αυτή η σκοτεινή σελίδα της ιστορίας.
Πιο αναλυτικά
Η 13η Δεκεμβρίου του 1943 έμελλε να γίνει η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία των Καλαβρύτων.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 13ης Δεκεμβρίου 1943, γερμανικά στρατεύματα περικύκλωσαν τα Καλάβρυτα.
Με διαταγές κοφτές και απειλητικές, διέταξαν τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να συγκεντρωθούν στο Δημοτικό Σχολείο.
Ο φόβος ήταν διάχυτος, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι επρόκειτο να ακολουθήσει.
«Μην ανησυχείτε, δεν θα πάθει κανείς τίποτα», φέρεται να είπε Γερμανός αξιωματικός στο πλήθος σύμφωνα με το kalavrytanews.
Λίγο αργότερα δόθηκε η εντολή που πάγωσε τον χρόνο: «Οι άνδρες από εδώ. Οι γυναίκες και τα παιδιά μέσα στο σχολείο».
Οι άνδρες και τα αγόρια άνω των 14 ετών απομακρύνθηκαν υπό την απειλή όπλων. Κάποιοι γύρισαν για μια τελευταία ματιά.
«Να προσέχεις τα παιδιά», ψιθύρισε ένας πατέρας στη γυναίκα του. «Θα γυρίσω», είπε ένας άλλος, προσπαθώντας να πιστέψει τα ίδια του τα λόγια.
Οι άνδρες οδηγήθηκαν στον λόφο του Καππή. Εκεί παρατάχθηκαν μπροστά στα πολυβόλα. Για λίγα δευτερόλεπτα επικράτησε απόλυτη σιωπή.
«Θεέ μου…» ακούστηκε να λέει κάποιος.Αμέσως μετά, οι ριπές «έσκισαν» τον αέρα. Εκατοντάδες άμαχοι έπεσαν νεκροί.
Λίγοι μόνο σώθηκαν, κρυμμένοι κάτω από τα σώματα των εκτελεσμένων, βαριά τραυματισμένοι αλλά ζωντανοί.
Την ίδια ώρα, τα Καλάβρυτα παραδίδονταν στις φλόγες. Σπίτια, καταστήματα και εκκλησίες πυρπολήθηκαν.
Οι γυναίκες και τα παιδιά, κλειδωμένοι στο σχολείο, ένιωσαν τον καπνό να τους πνίγει.
«Θα καούμε ζωντανοί», φώναζε μια μάνα.
Με υπεράνθρωπη προσπάθεια κατάφεραν να σπάσουν πόρτες και παράθυρα και να σωθούν την τελευταία στιγμή.
Ο απολογισμός της σφαγής ήταν τραγικός. Περίπου 700 εκτελεσμένοι άνδρες και μια πόλη σχεδόν ολοκληρωτικά κατεστραμμένη.
Το έγκλημα αυτό έμεινε στην Ιστορία ως το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, σύμβολο της ναζιστικής θηριωδίας και της ανθρώπινης απώλειας.
Σήμερα, στον λόφο του Καππή δεσπόζει ο Σταυρός της Θυσίας.
Κάθε χρόνο, οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα, θυμίζοντας πως τα Καλάβρυτα δεν ξεχνούν και δεν πρέπει να ξεχάσει κανείς.
