Σαν σήμερα, στις 7 Δεκεμβρίου 1966, το ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στις ελληνικές θάλασσες.
Το πλοίο, με εκατοντάδες επιβάτες, αντιμετώπισε σφοδρούς ανέμους 8-9 μποφόρ και βυθίστηκε όταν ένα φορτηγό-ψυγείο, που δεν ήταν σωστά δεμένο, προκάλεσε την εισροή νερού.
Παρά τις προσπάθειες, το πλοίο βυθίστηκε γρήγορα, αφήνοντας πίσω του 217 νεκρούς και μόνο 47 επιζώντες.
Το γεγονός αυτό οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στους κανονισμούς της ελληνικής ακτοπλοΐας, επηρεάζοντας βαθιά την κοινωνία και την ναυτιλία της εποχής.
Πιο αναλυτικά
Σαν σήμερα, το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου 1966, σημειώθηκε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στις ελληνικές θάλασσας.
Στο κατάστρωμα και στους θαλάμους του «Ηράκλειον» βρίσκονταν εκατοντάδες επιβάτες που ταξίδευαν προς τον Πειραιά.
Η θάλασσα ήταν ήδη φορτωμένη από άνεμους εντάσεως 8 και 9 μποφόρ, όμως τα δρομολόγια της εποχής σπάνια ακυρώνονταν. Το πλήρωμα ακολούθησε τη ρουτίνα του, οι μηχανές πήραν μπροστά και το πλοίο χάθηκε στο μαύρο του Κρητικού πελάγους.
Λίγες ώρες μετά την αναχώρηση, καθώς το Ηράκλειον έμπαινε στο στενό μεταξύ Μήλου και Φαλκονέρας, η κατάσταση στη θάλασσα είχε γίνει ανεξέλεγκτη.
Παρά τα συνεχή χτυπήματα από τα κύματα, το πλοίο συνέχιζε την πορεία του, μέχρι τη στιγμή που ένα φορτηγό–ψυγείο, το οποίο σύμφωνα με μαρτυρίες δεν ήταν σωστά δεμένο στο γκαράζ, ξεκόλλησε. Η ορμή του το έριξε στην πόρτα του καταστρώματος, η οποία υποχώρησε. Μέσα σε λίγα λεπτά το νερό εισέβαλε με ορμή στο γκαράζ, μετατρέποντας το πλοίο σ’ ένα δυσκίνητο, βαρύ σκαρί που πάλευε να μείνει όρθιο.
Στις 2:06 τα ξημερώματα στάλθηκε το πρώτο SOS. Ήταν όμως ήδη αργά. Το πλοίο έπαιρνε κλίση ταχύτατα και οι περισσότεροι επιβάτες δεν είχαν προλάβει καν να σηκωθούν από τα κρεβάτια τους.
Οι σωστικές λέμβοι δεν μπόρεσαν να χαμηλωθούν, η γέφυρα έχασε τον έλεγχο και μέσα σε λίγα μόλις λεπτά το Ηράκλειον βυθίστηκε στα νηνεμισμένα, απόκοσμα νερά της Φαλκονέρας.
Όσοι πρόλαβαν να βγουν στη θάλασσα πάλευαν για ώρες στο παγωμένο νερό.
Οι μαρτυρίες των ανθρώπων που διασώθηκαν περιγράφουν μια ατελείωτη κόλαση, όπου η επιβίωση κρεμόταν από δευτερόλεπτα. Οι φωνές χάνονταν μέσα στον αέρα, τα σώματα εξαντλούνταν, κι όμως κάποιοι παρέμειναν ζωντανοί μέχρι τα πρώτα φώτα των πλοίων που έσπευσαν στην περιοχή.
Πρωί πλέον της 8ης Δεκεμβρίου, εμπορικά πλοία και στρατιωτικά σκάφη εντόπισαν διασκορπισμένους ανθρώπους στο νερό και περισυνέλεξαν συνολικά περίπου 47 επιζώντες. Ο επίσημος αριθμός των νεκρών έφτασε τους 217, αν και οι λίστες επιβατών της εποχής ποτέ δεν ήταν απόλυτα ακριβείς.
Ήταν μια εθνική τραγωδία που ξεπέρασε τα όρια της ναυτιλίας και άγγιξε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Το ναυάγιο του Ηράκλειον δεν άφησε απλώς πίσω του πένθος· έγινε αφετηρία για ένα μεγάλο κύμα αλλαγών στην ελληνική ακτοπλοΐα. Νέοι κανονισμοί για τη στερέωση των φορτίων, για τη συντήρηση των θυρών των γκαράζ, για τον έλεγχο των δρομολογίων σε ακραίες καιρικές συνθήκες.
