• Καινοτόμα γενετική ανάλυση τριχών στα δόντια των λιονταριών Τσάβο αποκάλυψε νέες ιδέες για το θήραμα που κυνηγούσαν.
• Η έρευνα απομόνωσε μεμονωμένες τρίχες και εξήγαγε DNA για να αναγνωρίσει τα ζώα που ανήκαν.
• Οι ερευνητές ανέφεραν πως τα λιοντάρια κυνηγούσαν καμηλοπάρδαλη, άνθρωπο, όρυγα και ζέβρα, ενώ εντοπίστηκε και τρίχα βουβάλου στα δόντια τους.

Τώρα, μια καινοτόμος γενετική ανάλυση των τριχών που έχουν παγιδευτεί μέσα στις κοιλότητες των σπασμένων δοντιών τους αποκάλυψε νέες ιδέες για το θήραμα που κάποτε κυνηγούσαν τα λεγόμενα “ανθρωποφάγα Τσάβο”.

Η τρομακτική αληθινή ιστορία των λιονταριών, που έκαναν επιδρομές σε σκηνές στον καταυλισμό τη νύχτα και έσυραν θύματα στο δάσος, έχει εμπνεύσει ταινίες και βιβλία όλα αυτά τα χρόνια – και άφθονη έρευνα για να κατανοήσουν τι τα ώθησε να κυνηγήσουν και να φάνε ανθρώπους.

Τα λιοντάρια σκότωσαν τουλάχιστον 28 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εργάζονταν στον σιδηρόδρομο Κένυας-Ουγκάντα, ξεκινώντας τον Απρίλιο του 1898 πριν ο πολιτικός μηχανικός αντισυνταγματάρχης John Henry Patterson τα πυροβολήσει. Στη συνέχεια, ο Patterson πούλησε τα λείψανα των λιονταριών το 1925 στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Field του Σικάγο, όπου παραμένουν έκτοτε.

Ο Thomas Gnoske, διευθυντής συλλογών στο μουσείο, εντόπισε για πρώτη φορά χιλιάδες τρίχες παγιδευμένες στα δόντια των λιονταριών όταν εξέτασε τα κρανία τους τη δεκαετία του 1990.

Τώρα, ο Gnoske και οι συνάδελφοί του στην Κένυα, στο Field Museum και στο Πανεπιστήμιο του Illinois Urbana-Champaign κατάφεραν να απομονώσουν μεμονωμένες τρίχες και συστάδες τριχών συμπιεσμένες μέσα στις κοιλότητες των δοντιών και να εξαγάγουν DNA από αυτές για να αναγνωρίσουν τα ζώα στα οποία ανήκαν. Το δίδυμο των λιονταριών κυμαινόταν πιο μακριά από ό,τι πίστευαν προηγουμένως στο κυνήγι για τροφή, υποδεικνύουν τα ευρήματα.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε την Παρασκευή στο περιοδικό Current Biology .

«Ένα βασικό μέρος αυτής της μελέτης ήταν η δημιουργία μιας μεθόδου εξαγωγής και ανάλυσης DNA από μεμονωμένες τρίχες ειδών θηραμάτων που βρέθηκαν στα δόντια δειγμάτων», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Alida de Flamingh, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Illinois Urbana. -Καμπάνια, σε δήλωση. «Η ανάλυσή μας έδειξε ότι τα ιστορικά λιοντάρια Τσάβο κυνηγούσαν την καμηλοπάρδαλη, τον άνθρωπο, τον όρυγα, και τη ζέβρα, και εντοπίσαμε επίσης τρίχες που προέρχονταν από λιοντάρια. Αυτή η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους και ελπίζουμε ότι άλλοι ερευνητές θα την εφαρμόσουν για να μελετήσουν DNA θηραμάτων από κρανία και δόντια άλλων ζώων».

Ο Gnoske και ο συνάδελφός του και συν-συγγραφέας της μελέτης Julian Kerbis Peterhans, επίκουρος επιμελητής στο Field Museum και καθηγητής φυσικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Roosevelt, έχουν μελετήσει τα κρανία των λιονταριών για δεκαετίες.

Ο Gnoske ανακάλυψε ότι και τα δύο λιοντάρια ήταν ενήλικα αρσενικά, αν και και τα δύο δεν είχαν τις χαρακτηριστικές χαίτες που σχετίζονται με τα πλήρως ενήλικα αρσενικά. Η έλλειψη χαίτης στα ενήλικα αρσενικά λιοντάρια είναι συχνή και μπορεί να συμβεί με βάση το περιβάλλον και το κλίμα όπου ζουν τα ζώα, τους τραυματισμούς που συμβαίνουν όταν αναπτύσσονται οι χαίτες τους και άλλους παράγοντες, είπε.

Οι Gnoske και Kerbis Peterhans ανέφεραν επίσης για πρώτη φορά την άσχημη κατάσταση των δοντιών των λιονταριών το 2001, κάτι που μπορεί να έπαιξε μερικό ρόλο στο γιατί τα ζώα έβαλαν στόχο να επιτεθούν και να κατασπαράξουν τους ανθρώπους. Ένα από τα λιοντάρια μπορεί να έχει υποστεί ζημιά από μια κλωτσιά ή ένα χτύπημα από βουβάλι ή ζέβρα, που οδήγησε στην αδυναμία του να κυνηγήσει αποτελεσματικά το κανονικό θήραμα, σύμφωνα με την έρευνά τους.

Τα λιοντάρια είχαν πολυάριθμα οδοντικά τραύματα, συμπεριλαμβανομένων μερικώς σπασμένων δοντιών του κυνόδοντα, που επέτρεψαν να συσσωρευτούν στρώματα μαλλιών από το θήραμά τους με την πάροδο του χρόνου.

Για τη νέα μελέτη, οι Gnoske και Kerbis Peterhans αφαίρεσαν προσεκτικά μερικές από τις τρίχες. Η ομάδα επικεντρώθηκε σε τέσσερις μικροσκοπικές μεμονωμένες τρίχες και τρεις συστάδες μαλλιών, οι οποίες ήταν όλες πάνω από 100 ετών.

Ο Ogeto Mwebi, ανώτερος ερευνητής στα Εθνικά Μουσεία της Κένυας, και Nduhiu Gitahi, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Ναϊρόμπι, πραγματοποίησαν μικροσκοπική ανάλυση των τριχών. Στη συνέχεια, ο de Flamingh ηγήθηκε μιας γονιδιωματικής έρευνας των τριχών με συν-συγγραφέα της μελέτης Ripan S. Malhi, καθηγητή ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο του Illinois Urbana-Champaign.

Οι συνδυασμένες προσπάθειες άνοιξαν έναν θησαυρό δεδομένων για τα θηράματα των λιονταριών καθώς και για τα ίδια τα αρπακτικά.

Οι τρίχες των λιονταριών δείχνουν ότι μοιράζονταν το ίδιο μητρικά κληρονομημένο μιτοχονδριακό γονιδίωμα, το οποίο υποστηρίζει παλαιότερες πεποιθήσεις ότι τα δύο αρσενικά λιοντάρια ήταν αδέρφια. Και οι τρίχες λιονταριού παγιδευμένες στα δόντια τους υποδηλώνουν ότι τα αδέρφια ήταν στενά δεμένα και περιποιήθηκαν ο ένας τον άλλον, είπε ο Kerbis Peterhans.

Η ανακάλυψη του DNA των αγριομελισσών ήταν απροσδόκητη επειδή ο πλησιέστερος πληθυσμός των ζώων στη δεκαετία του 1890 ήταν τουλάχιστον 80,5 χιλιόμετρα μακριά – αν και τα αδέρφια λιονταριών έφυγαν από το Τσάβο για περίπου έξι μήνες πριν επιστρέψουν για να επιτεθούν ξανά στον καταυλισμό τον Νοέμβριο του 1898.

«Υποδηλώνει ότι τα λιοντάρια του Τσάβο μπορεί είτε να ταξίδεψαν μακρύτερα από ό,τι πίστευαν προηγουμένως, είτε ότι υπήρχαν άγρια ​​λιοντάρια στην περιοχή Τσάβο εκείνη την περίοδο», είπε ο ντε Φλαμίνχ.

Βρέθηκε επίσης μια τρίχα βουβάλου χρησιμοποιώντας μικροσκόπιο, και ενώ τα βουβάλια είναι η προτιμώμενη λεία των σύγχρονων λιονταριών Τσάβο, η ιογενής νόσος των βοοειδών κατέστρεψε βοοειδή και πληθυσμούς βουβάλου στην περιοχή Τσάβο στα τέλη του 1800. Η εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια εξαφάνισε τα βοοειδή και τους άγριους συγγενείς τους, συμπεριλαμβανομένου του βουβάλου του ακρωτηρίου, είπε ο Kerbis Peterhans.

Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές είναι προσεκτικοί και σεβόμενοι τις ανθρώπινες τρίχες που αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια της μελέτης τους, αρνήθηκαν να περιγράψουν ή να αναλύσουν για να προβλέψουν την καταγωγή ή την εθνικότητα.

«Μπορεί να υπάρχουν ακόμη απόγονοι στην περιοχή σήμερα», έγραψαν οι συγγραφείς στη μελέτη. «Οι ανθρωπολογικές μέθοδοι απαιτούν συζητήσεις με τοπικά ιδρύματα και ομάδες σχετικά με το έργο, καθώς και αναφορά της λεπτομερούς ανθρώπινης αποικιακής ιστορίας αυτής της γεωγραφικής περιοχής, η οποία ξεφεύγει από το πεδίο αυτής της τρέχουσας μελέτης».

Η ομάδα έχει ένα σχέδιο να συνεργαστεί με την τοπική κοινότητα για να δει πώς θα ήθελε να προχωρήσει στη μελέτη των ανθρώπινων τριχών και στον εντοπισμό της γενετικής τους, είπε ο Malhi.

Η μικροσκοπική εργασία για τον εντοπισμό περισσότερων μεμονωμένων τριχών από τα δόντια των λιονταριών βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η μελλοντική ανάλυση των στρωμάτων των τριχών θα επιτρέψει στην ομάδα να ανακατασκευάσει ένα μερικό χρονοδιάγραμμα της διατροφής των λιονταριών και να καθορίσει πότε άρχισαν να κυνηγούν ανθρώπους.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: freepik