Οι γραπτές ιστορικές πηγές του ελληνικού και του ρωμαϊκού κόσμου είναι ελάχιστες σε ότι αφορά τους Κέλτες και τους Γαλάτες αλλά από τους ίδιους προκύπτει το συμπέρασμα ότι πίστευαν πως προέρχονταν από τους Έλληνες.

Ως λαός αναφέρονται αρχικά από τον Εκαταίο τον Μιλήσιο στο έργο του «Γεωγραφικά», δηλαδή τον 5ο αιώνα π.Χ.

Ο Ιούλιος Καίσαρ στο βιβλίο του «Περί του Γαλατικού Πολέμου», ένα βιβλίο με την μορφή των απομνημονευμάτων μας δίδει τις ακόλουθες πληροφορίες :

Ότι οι θρησκευτικές τελετές των Κελτών και των Γαλατών ήσαν ίδιες με τις ελληνικές, ενώ στην γλώσσα όπου έψελναν οι Δρυΐδες ήτο επίσης η Ελληνική.

Αλλά και οι αξιωματικοί του συνεννοούντο με τους ιερείς των Κελτών, τους Δρυΐδες, ομιλούντες την Ελληνική. 

Όπως και οι θεοί τους είχαν ίδιες ή παραφθαρμένες ονομασίες ελληνικές, όπως Diis Pater – Δευς [Ζευς] Πατέρας.

Η ελληνική μυθολογία μας αναφέρει ότι όταν ο Ηρακλής εξεστράτευσε στην Δύση, ερωτεύθηκε την Γαλάτεια, μια νύμφη όπου μαζί της απέκτησε δυο υιούς τον Κέλτη και τον Γαλάτη.

Όπου από αυτά τα δυο παιδιά του προήλθαν οι Κέλτες και οι Γαλάτες.

Πρώτα στην Ιρλανδία και μετά την Βρετανία.

Στην Ιρλανδία οι κέλτικες παραδόσεις και οι ελληνικότητες δεν χάθηκαν ποτέ.

Αυτό φαίνεται και από την κέλτικη μυθολογία.

Αναφέρει : «Μετά την δεύτερη μάχη του Μάγκ Τουρέδ [ετυμολογία αγγλικών λέξεων], οι Δαναοί [οι Δαναοί αναφέρονται στα Ομηρικά Έπη, όπου είναι η άλλη ονομασία των Αχαιών Ελλήνων] εκυβέρνησαν την Ιρλανδία μέχρι τον ερχομό των Μιλησίων, υιών του Μιλήτου [Η Μίλητος ήτο αποικία των Αθηναίων]».

Toυς Δαναούς οι Ιρλανδοί στα αρχαία κέλτικα τους αποκαλούσαν Τουάθα ντε Ντανάν.

Ο Ιρλανδικός μύθος αναφέρει ότι η φυλή αυτή είχε καταγωγή από θείους προγόνους.

Συνεχίζει : Ήτο Πέμπτη, Πρωτομαγιά και 17η ημέρα της Σελήνης [σεληνιακό ημερολόγιο], όταν οι Μιλήσιοι έφθασαν στην Ιρλανδία. Πρωτομαγιά αποβιβάσθηκαν και ο Παρθάλων στα νησιά. 

Ο Ιρλανδικός μύθος αναφέρει ότι ο Βασιλέας Παρθάλων, ήρθε στην Ιρλανδία τρεις αιώνες περίπου μετά τον μεγάλο κατακλυσμό.

Λέγεται ότι ξεκίνησε από την Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα συνοδευόμενος από μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Ανάμεσά τους ήσαν 3 Δρυΐδες από την Δωδώνη, που ονομάζοντο Φίος, Αίολος και Φομόρης. 

Ένα αρχαίο Ιρλανδέζικο ποίημα του Αμέργινου λέγει :

«Επικαλούμαι την γη της Ιρλανδίας.

Γαλήνια είναι η γόνιμη θάλασσα

γόνιμα είναι τα βουνά με καρποφόρα δένδρα,

γεμάτα με καρποφόρα δένδρα είναι τα δροσερά δάση,

δροσερά είναι τα νερά των καταρρακτών,

από καταρράκτες σχηματίζονται οι βαθιές λομνούλες,

βαθιές λιμνούλες είναι οι πηγές των πλαγιών.

Μια πηγή φυλών είναι η μεγάλη συνέλευσις,

η συνέλευσις των βασιλιάδων της Τάρας.

Η Τάρα είναι η ακρόπολις των φυλών,

των φυλών των απογόνων του Μίλητου,

του Μίλητου με τα πολλά καράβια και τις λέμβους.

Μια μεγαλειώδης λέμβος είναι η Ιρλανδία,

η μεγαλειώδης Ιρλανδία, η πολυτραγουδισμένη.

Να μια επίκλησις μεγάλης τέχνης

Επικαλούμαι την γη της Ιρλανδίας».

Υπάρχει ακόμη πλήθος Ιρλανδικών μύθων που αναφέρονται στα ελληνικά φύλα που την αποίκισαν.

Ακόμη και σήμερα οι Ιρλανδοί υπερηφανεύονται για την ελληνική τους καταγωγή, όπου το κυρίαρχο πολεμικό τραγούδι του Ιρλανδικού Επαναστατικού Στρατού [Ι.Ρ.Α], έχει τον τίτλο «Ένα έθνος ενωμένο, ακόμη μια φορά», ανάμεσα στους στίχους του, υμνεί τους 300 του Λεωνίδα που θυσιάστηκαν για την Ελευθερία και καλεί τους Ιρλανδούς να θυμηθούν τους προγόνους τους και να τους μιμηθούν.

Σήμερα επίσης υπάρχει στην Ιρλανδία πόλη με το όνομα Salonica, δηλαδή Θεσσαλονίκη, στην πλατεία της οποίας υπάρχει και άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Δεύτερον στην Βρεττανία, οι μύθοι και οι παραδόσεις είναι και εδώ πάρα πολλές.

Ο Αινείας μετά την άλωση της Τροίας, διέφυγε στην Ιταλία.

Ο εγγονός του ο Βρούτος, σε ηλικία 15 ετών, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την χώρα στην οποία είχε γεννηθεί, και ηγούμενος με 3.000 νεαρούς Τρώες, ξεκίνησε να βρεί την τύχη του.

Στην εκστρατεία του αυτή τον ακολούθησαν και οι Έλληνες της κρητικής αποικίας της Καλαβρίας [περιοχή της νοτίου Ιταλίας], με ηγέτη τον Τεύκρο.

Μετά από πολλές περιπέτειες αποφάσισε να αποικήσει την μεγάλη Λευκή νήσο της Βορείου θαλάσσης, όπως ονομάζετο τότε η Βρεττανία.

Έφθασαν εκεί αφού εξερχόμενοι από τις Ηράκλειες στήλες ταξίδεψαν δυτικά, συναντώντες 4 τρωϊκές αποικίες τις οποίες κυβερνούσε ο Τράνιος. 

Έφθασαν στην Λευκή Νήσο, όπου και την ονόμασαν Βρουτανία, από το όνομα του Βρούτου, όπου ίδρυσαν μια πόλη και την ονόμασαν Νέα Τροία, η οποία είναι το σημερινό Λονδίνο.

Συμφώνως με όσα αναφέρει ο Όμηρος στην «Ιλιάδα», οι Τρώες μαζί με τους Κρήτες θεωρούνται οι αποικιστές της Βρεττανίας [παραφθορά του Βρουτανία ;], αλλά και οι ιδρυτές του πρώτου πολιτισμού στην Λευκή Νήσο.