Ο Joseph Bruce Ismay, πρόεδρος της White Star Line και επιβάτης του Τιτανικού, στιγματίστηκε ως «ο μεγαλύτερος δειλός στην ιστορία» λόγω της φημολογίας ότι εγκατέλειψε το πλοίο για να σώσει τον εαυτό του κατά το ναυάγιο του 1912.
Παρά τις μαρτυρίες διασωθέντων που τον υπερασπίζονταν, η αρνητική εικόνα του ενισχύθηκε από την ταινία «Titanic» του Τζέιμς Κάμερον, η οποία τον παρουσίασε ως αλαζόνα. Το βιβλίο «Understanding J.
Bruce Ismay» που κυκλοφόρησε το 2020, επιχειρεί να αποκαταστήσει τη φήμη του, υποστηρίζοντας ότι οι κατηγορίες εναντίον του ήταν άδικες και προέρχονταν από ανταγωνιστές.
Ο Ismay πέθανε το 1937, με την ψυχική του υγεία να έχει κλονιστεί από τις κατηγορίες.
Πιο αναλυτικά
Ο Joseph Bruce Ismay, επιβάτης του θρυλικού Τιτανικού, θεωρούνταν ο «μεγαλύτερος δειλός στην ιστορία», λόγω του ρόλου που διαδραμάτισε στο παρθενικό ταξίδι του πλοίου που κατέληξε σε τραγωδία.
Ο Ismay δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο, αλλά ο πρόεδρος της ναυτιλιακής εταιρείας White Star Line, στην οποία ανήκε το θρυλικό υπερωκεάνιο, που βυθίστηκε τον Απρίλιο του 1912. Ο επιχειρηματίας κληρονόμησε την επιχείρηση από τον πατέρα του και ταξίδεψε στις πρώτες θέσεις του Τιτανικού.
Ωστόσο, όταν έγινε το ναυάγιο κατηγορήθηκε από τον Τύπο της εποχής ως υπαίτιος για την τραγωδία, αλλά και ότι δεν βοήθησε κανέναν τη στιγμή που βούλιαζε το πλοίο, αντιθέτως έσπευσε να σώσει τον εαυτό του.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Sensacine αυτή η περιγραφή ερχόταν σε αντίθεση με τις μαρτυρίες διασωθέντων, που υποστήριξαν ότι ο Ismay έμεινε στο πλοίο μέχρι τελευταία στιγμή, επιβιβάζοντας κόσμο στις λέμβους, με τον ίδιο να μπαίνει στην τελευταία βάρκα που υπήρχε. 
Η αρνητική εικόνα καθιερώθηκε όμως και επεκτάθηκε ακόμα περισσότερο χάρη στην ταινία «Titanic» του Τζέιμς Κάμερον. Με βάση το δημοσίευμα, ο σκηνοθέτης έκανε εκτεταμένη έρευνα για την ταινία και γνώριζε την αλήθεια.
Εντούτοις, προτίμησε να τον παρουσιάσει ως αλαζόνα και φιλόδοξο, επειδή αυτή η εκδοχή θα ήταν πιο εμπορική. Ως αποτέλεσμα στην ταινία ο Τζόναθαν Χάιντ -που ενσάρκωσε τον Joseph Bruce Ismay- φώναζε στον καπετάνιο να αυξήσει ταχύτητα προκειμένου να κερδίσει δημοσιότητα στον Τύπο.
Το βιβλίο «Understanding J. Bruce Ismay: The True Story of the Man They Called “The Coward of Titanic”» που κυκλοφόρησε το 2020 όμως, συγκέντρωσε όλες τις μαρτυρίες της εποχής, ώστε να δικαιωθεί η μνήμη του νεκρού.
Στις σελίδες του έγραψε ότι κλονίστηκε η ψυχική υγεία του Ismay από τις κατηγορίες που δέχτηκε, όπως πως εγκατέλειψε τους επιβάτες και ότι μείωσε το κόστος κατά την κατασκευή του πλοίου.
Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη αφήγηση, ορισμένες κατηγορίες που βρήκαν απήχηση, προέρχονταν από εφημερίδες οι οποίες ανήκαν ή συνεργάζονταν με ανταγωνιστές του.
Ο Joseph Bruce Ismay λοιπόν, πέθανε το 1937 από θρόμβο αίματος, μένοντας γνωστός ως «ο μεγαλύτερος δειλός στην ιστορία».
