Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα που έχουν απασχολήσει την ανθρωπότητα είναι το πώς κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες της Αιγύπτου με νέα έρευνα να δείχνει ότι δίνει συνολικά απαντήσεις.

Η νέα μελέτη που ανατρέπει όσα ξέρουμε για τις πυραμίδες της Αιγύπτου

Μια νέα επιστημονική μελέτη ενδέχεται να δώσει λύση σε αυτό το μυστήριο. Σύμφωνα με αυτή, οι πυραμίδες της Αιγύπτου δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα ιδρώτα και πέτρας. Η μελέτη ισχυρίζεται ότι χρησιμοποιήθηκε κι ένα ευφυές υδραυλικό σύστημα, χιλιάδες χρόνια πριν από τις σύγχρονες εφευρέσεις.

Μέχρι σήμερα, όλες οι θεωρίες στηρίζονταν σε ράμπες, τροχαλίες και άπειρη ανθρώπινη δύναμη. Όμως αυτή η νέα υπόθεση έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα.

Μια ομάδα επιστημόνων από το γαλλικό ερευνητικό ινστιτούτο Paleochnic δημοσίευσε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία η Σκαλιστή Πυραμίδα του Ζοζέρ στη Σακκάρα, θα μπορούσε να έχει κατασκευαστεί χάρη σε ένα υδραυλικό σύστημα, δηλαδή με τη χρήση νερού για την ανύψωση τεράστιων λίθινων μπλοκ.

Ο επικεφαλής της μελέτης, Ξαβιέ Λαντρό, αναφέρει ότι στα μπλοκ της πυραμίδας φαίνονται χαρακτηριστικά που συμβαδίζουν με μηχανισμό πίεσης νερού. Η μελέτη δείχνει ότι το νερό διοχετευόταν σε εσωτερικά φρεάτια, δημιουργώντας έτσι αρκετή πίεση ώστε να ανυψώνει τις πέτρες από το κέντρο της κατασκευής προς τα πάνω.

Στο πλαίσιο της έρευνας αναλύθηκε το τοπίο για να διαπιστωθεί αν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι εφικτό. Και όλα έδειξαν ότι ήταν. Δυτικά της πυραμίδας βρίσκεται ένας μεγάλος λίθινος περίβολος γνωστός ως Gisr el-Mudir. Αυτή η περιοχή πιθανόν να λειτουργούσε ως φράγμα, συγκρατώντας νερό και ιζήματα από έναν παραπόταμο του Νείλου.

Το σύστημα αυτό πιθανότατα περιλάμβανε δεξαμενές καθίζησης και συγκράτησης, καθώς και πρωτόγονα φίλτρα. Σε συνδυασμό με το φράγμα, φαίνεται να σχημάτιζε ένα διασυνδεδεμένο υδραυλικό δίκτυο που όχι μόνο ρύθμιζε τη ροή του νερού, αλλά το καθάριζε και το αξιοποιούσε πρακτικά.

Πώς λειτουργούσε αυτή η υδραυλική τεχνική

Σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία, οι πέτρες ανυψώνονταν διοχετεύοντας νερό σε ένα κάθετο φρεάτιο, ώστε η πίεσή του να ανυψώνει έναν πλωτήρα συνδεδεμένο με μια πλατφόρμα, πάνω στην οποία οι εργάτες τοποθετούσαν τα λίθινα μπλοκ. Όταν απελευθερωνόταν το νερό, η πλατφόρμα ανέβαινε και το μπλοκ γλιστρούσε στη θέση του. Ήταν μια απλή, αλλά ευφυής τεχνική, ικανή να αντικαταστήσει τις τεράστιες ράμπες και την εξαντλητική ανθρώπινη εργασία.

Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν αναπτύξει υδραυλική τεχνολογία. Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι οι ερευνητές. Η γεωαρχαιολόγος Τζούντιθ Μπάνμπερι σχολιάζει ότι υπάρχουν πολλά οπτικά και γραπτά αρχεία για τη ζωή σε αυτή την περιοχή, αλλά πουθενά δεν γίνεται λόγος για τέτοια συσκευή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, από επιστημονικής άποψης, αυτή η υπόθεση δεν έχει ισχυρές αποδείξεις. Επιπλέον, η Τζούλια Μπουντκά, από το Πανεπιστήμιο Ludwig Maximilian του Μονάχου, επισημαίνει ότι ένα αδύναμο σημείο της θεωρίας είναι πως δεν συμμετέχει κανένας αιγυπτιολόγος στην έρευνα και ότι οι συγγραφείς αμφισβητούν τον αρχικό σκοπό της πυραμίδας του Ζοζέρ ως βασιλικού τάφου.