Από την αρχαιότητα η Σελήνη έχει χαρακτηριστεί ως τεχνικό δημιούργημα, αφού υπάρχουν καταγεγραμμένες ιστορικές φάσεις όπου στον ουρανό της γης δεν υπάρχει η ύπαρξη της.

Ο Δημόκριτος και ο Αναξαγόρας δίδαξαν ότι υπήρχε μια εποχή όπου η Γη ήταν χωρίς φεγγάρι.

Υπάρχουν ακόμα και σύγχρονες μαρτυρίες, για την ύπαρξη κενού κάτω από τον φλοιό της Σελήνης.

Πρόσφατα μάλιστα επιστήμονες έκαναν λόγο για Μυστηριώδης στρογγυλή Δομή κάτω από την θάλασσα της Γαλιλαίας.

Είναι μάλιστα και το μοναδικό ουράνιο σώμα, το οποίο δεν κάνει τις κινήσεις όλων των άλλων γνωστών πλανητών και δορυφόρων τους, ενώ το μέγεθος της είναι δυσανάλογο για δορυφόρος της γης μας.

Οι σύγχρονοι Ρώσοι επιστήμονες πρόσφατα ετοίμασαν ένα σχέδιο όπου θα είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μπορούν να ζήσουν μέσα σε ειδικά διαμορφωμένα μπαλόνια στα κενά όπου υπάρχουν, κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης.

Εκεί δεν υπάρχει εκείνη η…. θανάσιμα επικίνδυνη για τον άνθρωπο διαστημική ακτινοβολία, και η δύναμη βαρύτητας είναι ανάλογη με αυτή, στην οποία συνήθισαν οι γήινοι. Στην σεληνιακή δε επιφάνεια θα μπορούν να βγαίνουν αποκλειστικά με σκάφανδρα.

Κατά τον Ησίοδο

Τρία στοιχεία όμως συνυπάρχουν, το Χάος, η Γαία και ο Ερωτας. Ο Ερωτας δεν γεννά αλλά ενθαρρύνει και διευκολύνει τη γέννηση και τη δημιουργία. Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα, ενώ τα παιδιά τους ήταν ο Αιθέρας και η Ημέρα. «ἤτοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ’· αὐτὰρ ἔπειτα Γαῖ’ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ ἀθανάτων οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου, Τάρταρά τ’ ἠερόεντα μυχῷ χθονὸς εὐρυοδείης, ἠδ’ Ἔρος, ὃς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι, λυσιμελής, πάντων τε θεῶν πάντων τ’ ἀνθρώπων δάμναται ἐν στήθεσσι νόον καὶ ἐπίφρονα βουλήν.» (Ησιόδου Θεογονία 116-122)

Το χάος είναι η προσωποποίηση του πρωτογενούς κενού, το οποίο προηγείται από την δημιουργία, τότε που η τάξη δεν είχε ακόμα επιβληθεί στα στοιχεία του κόσμου.

Ο Αριστοτέλης έγραψε ότι η Αρκαδία, πριν κατοικηθεί από τους Έλληνες, είχε Πελασγικό πληθυσμό και ότι αυτοί οι αυτόχθονες κατοικούσαν σε αυτή την περιοχή από μία πολύ μακρινή εποχή όπου ακόμα δεν υπήρχε η σελήνη στον ουρανό. Γι αυτό τον λόγο τους ονόμασε και Προσέληνες. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ανέφερε την εποχή «όταν δεν υπήρχαν όλα τα περιφερόμενα σώματα στον ουρανό, πριν εμφανιστούν οι φυλές της Δανάης και του Δευκαλίωνα, και υπήρχαν μόνο οι Αρκάδες, για τους οποίους λεγόταν ότι κατοικούσαν πάνω στα βουνά και τρέφονταν με βελανίδια, πριν την ύπαρξη της σελήνης».

Παρόμοιες αναφορές έχουμε από τον Πλούταρχο, τον Οβίδιο, τον Ιππόλυτο, τον Λουκιανό, τον Censorinus. Κατά τα φαινόμενα, στην Νότια Αμερική, σύμβολα που βρέθηκαν στους τοίχους του προαύλιου του Καλασάγια, κοντά στην πόλη του Τιαχουανάκο (στην Βολιβία), καταγράφουν την σελήνη να πρωτοεμφανίζεται πριν από περίπου 12.000 έτη.

Η εμφάνιση της Σελήνης λέγεται ότι προκάλεσε μεγάλες αναταραχές στην Γη, στη μορφή σεισμών, μαζικών πλημμυρών και κλιματολογικών αλλαγών. Ενδιαφέρον παρουσιάζει, ότι αυτή η μακρινή περιοχή έχει προταθεί από κάποιους λόγιους ως η πραγματική περιοχή της μυθικής Ατλαντίδος του Πλάτωνα και αυτή η μεγάλη πλανητική αναταραχή ως το κατακλυσμιαίο γεγονός που κατάστρεψε την Ατλαντίδα. Μια παρόμοια μεταβολή της σήμερα θα μπορούσε να προκαλέσει και την μετακίνηση των μαγνητικών πόλων της γης με παρόμοια καταστρεπτικά αποτελέσματα για τον σύγχρονο πλανήτη μας. Ο Ελληνικής καταγωγής Λουκιανός από την Σαμοσάτα της Συρίας έζησε το 120 μ.χ. στο βιβλίο του «Αληθινή Ιστορία» δίνει πληροφορίες που ξαφνιάζουν γιατί ήταν αδύνατο να γνωρίζει άνθρωπος εκείνη την εποχή.

Για να καταλάβετε διαβάστε στην συνέχεια.

«Πήγαινε με ένα καράβι που το πήρε ο αέρας για εφτά μερόνυχτα και την όγδοη ημέρα έφτασε στο φεγγάρι.» Τόσο κάνουν σήμερα τα σύγχρονα διαστημόπλοια για να πάνε στο φεγγάρι. «Μπήκε μέσα σ’ ένα πηγάδι που από πάνω είχε καθρέφτες και έβλεπε όλη τη γη.» Βασιλιάς της Σελήνης ήταν ο Ενδυμίωνας που τον πήραν από την γη και τον πήγαν στο φεγγάρι και τον έκαναν βασιλιά.»

Περιγράφει τρικινητήρια αερόπλοια «τρικέφαλοι αλογογύπες που πετούσαν» περιγράφει σύγχρονες τηλεσκόπια, «έβαζαν και έβγαζαν τα μάτια τους που μπορούσε να τα φορά ο καθένας και έβλεπαν πολύ μακριά», περιγράφει πολεμιστές με διαστημική στολή που είχε δύο κέρατα “κεραίες”.

Επίσης, περιγράφει ταξίδια στ’ άστρα του ζωδιακού καθώς και προσθαλάσσωση ίδια με αυτή των συγχρόνων κοσμοναυτών και μάλιστα στην περιοχή των Βερμούδων. Τέλος περιγράφει πόλεμο μεταξύ των κατοίκων της Σελήνης και του Σειρίου που αναφέρει ότι είχε επισκεφτεί. ”Έγιναν αερομαχίες και χρησιμοποιήθηκαν τρομερά όπλα και νίκησαν οι Σείριοι”

Οι Έλληνες φιλόσοφοι γενικότερα γνώριζαν πάρα πολλά για την σελήνη και ασχολήθηκαν πολύ μαζί της. Ο Θαλής, που θεωρείται ο πατέρας της Ελληνικής και παγκόσμιας φιλοσοφίας ήταν ο πρώτος που είπε ότι η Σελήνη λαμβάνει το φως από τον Ήλιο αλλά και ο πρώτος που υπολόγισε τη διάμετρο αλλά και τη τροχιά της.

Ο Ξενοφάνης αναφέρει ότι ο δάσκαλός του ο Σωκράτης την χαρακτηρίζει: «Μεγάλη κούφια σφαίρα που στο εσωτερικό της υπάρχουν θάλασσες και στεριές που κατοικούν άνθρωποι σαν εμάς». Λόγια του Σωκράτη που …υποστηρίζουν και σύγχρονοι αστρονόμοι σήμερα. Ο Πυθαγόρας αφηγείται ότι έκανε στροφές γύρω από την σελήνη με τα οχήματα των θεών που κατοικούσαν εκεί, ενώ αναφέρει ότι η σεληνιακή ημέρα είναι 15 φορές μεγαλύτερη από της γης, όπως και είναι!

Ο Πυθαγόρας, επίσης, επέμενε ότι η Σελήνη κατοικείται από όντα θεϊκά όμοια με τους ανθρώπους αλλά πιο ψηλά, πιο ξανθά και πολύ πιο όμορφα. Όλες οι γνώσεις του Πυθαγόρα, Μαθηματικά, Μουσική, Γεωμετρία, Φυσική δηλώνει ότι είναι γνώσεις που πήρε από τους ουράνιους με τους οποίους είχε συνεχή επαφή. Πολλές αναφορές για την σελήνη έχουμε και από κείμενα της Ελληνικής μυθολογίας που αναφέρονται σε θεούς και ημίθεους. Ο Έλληνας θεός Ορφέας, γιος του Απόλλωνα, ο πιο τακτικός ταξιδιώτης της Σελήνης και του Σειρίου, μας λέει: «Η Σελήνη έχει βουνά πολιτείες και σπίτια, η επιφάνεια της είναι έδαφος όπως της γης και κατοικείται από θεϊκές κοινωνίες.»

Ο Ορφέας γνώριζε το σεληνιακό ημερολόγιο των 12 μηνών και τις φάσεις της σελήνης.

Μιλά για την περιστροφή της γης γύρω από τον ήλιο, τις εύκρατες, τροπικές και πολικές ζώνες της γης, τις εκλείψεις της σελήνης, τα ηλιοστάσια, τις ισημερίες, τις κινήσεις των πλανητών και την παγκόσμια έλξη, και ισχυρίζεται ότι οι κάτοικοι της σελήνης είναι αυτοί που περιπλανήθηκαν από πλανήτη σε πλανήτη. Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί του Ορφέα αναφέρονται σε αρχαία κείμενα του Πλούταρχου και του Διογένη του Λαέρτιου. Πολλές πληροφορίες από αρχαία κείμενα μας έρχονται και για τους Τελχίνες της Ρόδου και τους Κάβειρους της Σαμοθράκης που εξαφανίστηκαν σύμφωνα με τον μύθο μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Η τεχνολογική τους εξέλιξη ήταν τέτοια που τους επέτρεψε να εγκαταλείψουν την γη και να σωθούν στην Σελήνη ή τον Άρη, σε βάσεις που χρησιμοποιήθηκαν από τους θεούς κατά τον εποικισμό της γης.

Ο Νονός αναφέρει ότι ο Φαέθων έκανε 30 περιστροφές γύρω από το φεγγάρι, ταξίδεψε στην Αφροδίτη και επισκεπτόταν συχνά τους πόλους της Γης. Ο Διόνυσος, η Άρτεμις και ο Ηρακλής είχαν ταξιδέψει στην Σελήνη και ο Ίδμων ταξίδευε εκεί με το άρμα του που έμοιαζε με απαστράπτοντα κομήτη, δίνοντας ακριβέστατες πληροφορίες για την αθέατη πλευρά της σελήνης, κάτι που μόλις πριν λίγα χρόνια έκανε ο σύγχρονος άνθρωπος.