Στην αρχαία Ελλάδα οι πρόγονοί μας είχαν και διαζύγια. Μάλιστα διαζύγιο μπορούσε να ζητήσει όχι μόνο ο άνδρας αλλά και η γυναίκα.

Εάν ο άνδρας του ζευγαριού ήθελε να χωρίσει, τότε έπρεπε να επιστρέψει στην οικογένεια της γυναίκας την προίκα που είχε λάβει και να διασφαλίσει την οικονομική επιβίωση (διατροφή) της συζύγου για τα πρώτα χρόνια, μετά το διαζύγιο.

Αν υπήρχαν παιδιά, τα κρατούσε ο σύζυγος, ενώ εάν ξαναπαντρευόταν νεότερη γυναίκα από την πρώην σύζυγο, απαγορεύονταν οι δημόσιες εμφανίσεις, μέχρι να ξαναπαντρευτεί και η ίδια.

Αν το διαζύγιο το ζητούσε η γυναίκα της οικογένειας, τότε έπρεπε να αποδείξει στον τοπικό Άρχοντα με αδιάσειστα στοιχεία, ότι συντρέχουν σοβαροί λόγοι για να διαλυθεί ο γάμος.

Ο πιο σοβαρός λόγος που πάντα γινόταν δεκτός από τον Άρχοντα, ήταν η αδυναμία να προσφέρει ο σύζυγος, τα ελάχιστα για τη διαβίωση της συζύγου.

Επίσης, στη Σολώνειο Νομοθεσία αναφέρεται ότι λόγος διαζύγιο είναι εάν ο άνδρας δεν κάνει έρωτα στη γυναίκα του τουλάχιστον τρεις φορές τον μήνα. Ο νομοθέτης έχει εξαιρέσει μια εβδομάδα λόγω περιόδου.

Τα θέματα υγείας ήταν και αυτά από τους σοβαρούς λόγους για ένα διαζύγιο.

Σε αυτές τις περιπτώσεις η οικία του σπιτιού περνούσε στην οικογένεια της συζύγου, μέχρι να ξαναπαντρευτεί.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο πρώην σύζυγος αναλάμβανε να βρει καινούργιο σύντροφο για την πρώην γυναίκα του.

Οι αρχαίες ελληνικές κοινωνίες ήταν σε πολλά ζητήματα σύγχρονες και σίγουρα πιο προχωρημένες από ό,τι ήταν οι δικές μας.