Στις 31 Αυγούστου 1985, ο Richard Ramirez, ο άνθρωπος που είχε σκοτώσει ηλικιωμένους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά τα δύο προηγούμενα χρόνια, συνελήφθη.

Έτσι τελείωσε και η καριέρα του ως κατά συρροή δολοφόνος, ένας εγκληματίας που ήταν δύσκολο να καταγραφεί, επειδή επιτέθηκε με διαφορετικά όπλα, από όπλα και μαχαίρια μέχρι μαχαίρι, σφυρί, σιδερένια ράβδο και ρόπαλο του μπέιζμπολ. Ούτε μπορούσε να συλληφθεί λόγω των χαρακτηριστικών των θυμάτων του, τα οποία κυμαίνονταν από παιδιά έως ηλικιωμένους, συμπεριλαμβανομένων νέων και ενηλίκων. Ήταν άνδρες και γυναίκες, τους οποίους άλλοτε βίαζε και άλλοτε όχι.

Όταν ο Ρίτσαρντ Ραμίρεζ ήταν 12 ετών, ο ξάδερφός του Μιγκέλ επέστρεψε από το Βιετνάμ. Ήταν το 1972 και στο σπίτι του στο Ελ Πάσο του Τέξας, ο παλιός καλός Ρίτσαρντ δεν περνούσε πολύ καλά με μια άστοργη μητέρα και έναν αλκοολικό και βασανιστή πατέρα. Ο Μιγκέλ έγινε το είδωλό του, αλλά μαρτυρίες ήθελαν να μην έχει επιστρέψει με σώας τα φρένας από τον πόλεμο.

Ο Ρίτσαρντ δεν ανησυχούσε για αυτά τα σχόλια, περνούσε καλά με τον μεγαλύτερο ξάδερφό του. Ο Μιγκέλ του έμαθε να πυροβολεί με ένα πραγματικό όπλο, να χειρίζεται το μαχαίρι όχι ακριβώς για να φάει, αλλά για να πολεμά σώμα με σώμα.

Στα 15 ο Ρίτσαρντ πήγε να δοκιμάσει την τύχη του στο Λος Άντζελες. Νόμιζε ότι θα δούλευε, αλλά κατέληξε να κλέβει.

Μέχρι το 1984, 12 χρόνια μετά οι κάτοικοι του Λος Άντζελες ζούσαν με τρόμο από τις αιματηρές περιπέτειες του ανθρώπου που οι ειδήσεις ονόμασαν “The Night Stalker”, αν και κανείς δεν ήξερε ακόμα ότι το όνομά του.

Το ντεμπούτο του ως δολοφόνος ήταν με ένα 9χρονο κορίτσι στο Σαν Φρανσίσκο. Την ξεγέλασε για να την πάει στο υπόγειο του κτιρίου όπου ζούσε και εκεί τη βίασε και τη μαχαίρωσε. Θα περνούσαν 25 χρόνια πριν συνδεθεί με αυτόν τον θάνατο χάρη σε ένα τεστ DNA. Μέχρι τότε ήταν ήδη στη φυλακή, καταδικασμένος για δεκάδες άλλα εγκλήματα.

Οι δολοφονίες συνεχίστηκαν: τα θύματα δεν ήταν μόνο γυναίκες, υπήρχαν επίσης άνδρες και παιδιά. Στους τοίχους ζωγράφιζε ανεστραμμένο πεντάκτινο αστέρι , ράβδους και άλλα σύμβολα.

Οι profilers του FBI υποστήριξαν τότε – και εξακολουθούν να το κάνουν – ότι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των κατά συρροή δολοφόνων είναι ότι σπάνια απομακρύνονται από ένα modus operandi στο οποίο αισθάνονται άνετα ή που τους δίνει ευχαρίστηση. Επίσης, ότι τα θύματα του ίδιου δολοφόνου έχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Αλλά ο “The Night Stalker” δεν πληρούσε καμία από τις δύο απαιτήσεις.

Η ιδιοτροπία του να σκοτώνεις κάποιους και να αφήνεις άλλους να ζήσουν ήταν η καταστροφή του Ραμίρεζ.

Στην τελευταία του εισβολή υπέταξε ένα παντρεμένο ζευγάρι που αιφνιδιάστηκε στο σπίτι τους. Σκότωσε τον άνδρα και βίασε τη γυναίκα δίπλα στο πτώμα του συζύγου της. Στη συνέχεια σηκώθηκε και έφυγε, αφήνοντάς την ζωντανή στο πάτωμα. Μέσα από το παράθυρο, το θύμα κατάφερε να δει ένα βαν Toyota που ξεκίνησε και απομακρύνθηκε με μεγάλη ταχύτητα. Όταν έφτασε η αστυνομία, τον περιέγραψε. Συμπτωματικά, ένας έφηβος, γείτονας του ζευγαριού, είχε γράψει την πινακίδα κυκλοφορίας του βαν επειδή του φαινόταν ύποπτη.

Την επόμενη μέρα, οι δρόμοι του Λος Άντζελες γέμισαν με αφίσες με το όνομα και τη φωτογραφία του “Night Stalker” στο αρχείο τους.

Κατηγορήθηκε για δεκατέσσερις δολοφονίες, πέντε απόπειρες δολοφονίας, εννέα βιασμούς – τρεις εκ των οποίων ανηλίκων – δύο απαγωγές, τέσσερις πράξεις σοδομισμού, δύο αναγκαστικές ληστείες, πέντε ληστείες και δεκατέσσερις διαρρήξεις. Ήταν ύποπτος για πολλά άλλα εγκλήματα, αλλά η αλλοπρόσαλλη φύση του τρόπου λειτουργίας του και η έλλειψη μαρτύρων εμπόδισαν την απόδειξή τους.

Η δίκη ξεκίνησε το 1989 και διήρκεσε αρκετές εβδομάδες.

Οι δικαστές άκουσαν έκπληκτοι τα τελευταία του λόγια πριν ακούσουν την πρόταση: «Ο Εωσφόρος κατοικεί μέσα σε όλους μας… Δεν το καταλαβαίνουν… Και δεν αναμένεται να το κάνουν, δεν είναι σε θέση να το κάνουν. Είμαι πέρα από την εμπειρία σας. Είμαι πέρα από το να κάνω κακό. Λεγεώνες της νύχτας, αγώνας της νύχτας. Μην επαναλάβετε τα λάθη του Nightstalker και μην έχετε έλεος. Θα εκδικηθώ», είπε.

Στις 3 Οκτωβρίου 1989, οι ένορκοι τον καταδίκασαν σε 19 θανατικές ποινές. Άκουσε την απόφαση και τη θλίψη χωρίς να δείξει κανένα συναίσθημα.

Ο Richard Ramirez πέρασε τα επόμενα 23 χρόνια στην πτέρυγα των μελλοθανάτων στη φυλακή San Quentin στην Καλιφόρνια, όπου άρχισε να λαμβάνει γράμματα από γυναίκες που τον θαύμαζαν και τον έβρισκαν ελκυστικό.

Ο Ραμιρεζ πέθανε από λέμφωμα το 2013, σε ηλικία 53 ετών.