Το Ναύπλιο είναι το μέρος που όσες φορές και αν το έχεις επισκεφτεί, πάντα θέλεις να γυρνάς σε αυτό.

Το Παλαμήδι είναι σίγουρα το εμβληματικό αξιοθέατο του Ναυπλίου, όμως, και το έτερο κάστρο της πόλης, το Μπούρτζι συγκεντρώνει το μεγάλο ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Αυτό, όμως, που δεν γνωρίζουν αρκετοί, είναι το σκοτεινό του παρελθόν και η μαύρη σελίδα στη μακραίωνη ιστορία του.

Το Μπούρτζι κτίστηκε πάνω στο νησάκι των Αγίων Θεοδώρων το 1473 από τον ιταλό μηχανικό Γκαμπέλο, ο οποίος του έδωσε και το αρχικό του όνομα «Castello dello Soglio» που σημαίνει «Κάστρο του βράχου», άλλοι το μεταφράζουν και ως «Κάστρο του θρόνου».

Όποιο από τα δύο και αν ισχύει, δεν έχει σημασία, αφού κράτησε την τουρκική ονομασία «Μπούρτζι» που σημαίνει «Νησί-φρούριο».

Ανάμεσα στο θαλάσσιο φρούριο και το λιμάνι υπήρχε ένα στενό πέρασμα.

Μια αλυσίδα έκλεινε αυτό το πέρασμα για την ασφάλεια του λιμανιού από εχθρικά πλοία και για τον λόγο αυτό, οι Ενετοί το αποκαλούσαν και Porto Cadena (Λιμάνι της Αλυσίδας).

Κατά τις αιματηρές ελληνικές εμφύλιες εχθροπραξίες (1823 – 1833), η τότε κυβέρνηση κατέφυγε δύο φορές στο Μπούρτζι για την ασφάλειά της.

Υπήρξε, επίσης, η πρώτη φυλακή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Το 1865, ο βασιλιάς Γεώργιος ο Α’ έδωσε εντολή για τον αφοπλισμό του και χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του εκάστοτε δήμιου, ο οποίος εκτελούσε τους θανατοποινίτες του Παλαμηδίου.

Λέγεται ότι επέλεξαν το Μπούρτζι, επειδή οι δήμιοι ήταν μισητά πρόσωπα στην τοπική κοινωνία, οπότε το να μένουν σε ένα απομονωμένο μέρος, έμοιαζε η ιδανική λύση για να αποφευχθούν τυχόν προβλήματα.

Από το 1930 το κάστρο μετατράπηκε σε ξενοδοχείο, που λειτουργούσε έως το 1970, φιλοξενώντας πολλές προσωπικότητες, ενώ αποτέλεσε δημοφιλή διεθνή ταξιδιωτικό προορισμό της εποχής.

Σήμερα, αποτελεί μαζί με το Παλαμήδι το σήμα κατατεθέν του Ναυπλίου και μπορείς να μεταβείς με βαρκούλες που βρίσκονται μπροστά στο λιμένα.

Η θέα από το Μπούρτζι προς την πόλη, με το εμβληματικό Παλαμήδι είναι απλά μαγευτική.