Πριν η φασολάδα καθιερωθεί ως το εθνικό φαγητό των Ελλήνων κατά την εποχή της δικτατορίας Μεταξά, το «βραστό με σούπα», δηλαδή κρέας με ρύζι, θεωρούνταν το εθνικό πιάτο, σύμφωνα με τον Τσελεμεντέ. Η φασολάδα, ωστόσο, έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική παράδοση, καθώς συνδέεται με αρχαία έθιμα και θυσίες στον θεό Απόλλωνα. Στις αρχές του 20ού αιώνα, τα μακαρόνια ήταν επίσης πολύ δημοφιλή λόγω της ευκολίας και της οικονομίας τους.
Πιο αναλυτικά
Η φασολάδα αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα πιάτα της ελληνικής κουζίνας, το οποίο καθιερώθηκε ως το εθνικό φαγητό των Ελλήνων, την εποχή της δικτατορίας Μεταξά.
Στην Ελλάδα ανάλογο φαγητό συναντάμε από την αρχαιότητα. Ως φαγητό και θυσία στον θεό Απόλλωνα ήταν βασικό στοιχείο του εθίμου των πυανοψίων (που σήμαινε κυριολεκτικά «ημέρα της φασολάδας») και είχε δώσει το όνομα στον αντίστοιχο μήνα του αττικού ημερολογίου.
Τι τρώγαμε όμως κατά κόρον πριν από αυτό;
Κάποιοι το 1900 έγραφαν στις εφημερίδες της εποχής που το μόνο διαδεδομένο μετά τη φασολάδα ήταν τα μακαρόνια που ήταν φτηνά και πολύ εύκολα στην παρασκευή.
Ο Τσελεμεντές πάντως έλεγε ότι το εθνικό μας φαγητό δεν ήταν άλλο από το «βραστό με σούπα» που εννοούσε το κρέας με ρύζι.
