Τα «παντρεμενάδικα» ήταν ένα ερωτικό καταφύγιο στην παλιά Αθήνα, γνωστό για τη φιλοξενία τόσο νόμιμων όσο και παράνομων ζευγαριών.
Βρίσκονταν κοντά στον ποταμό Ιλισό, στην περιοχή του Μετς, και προσέφεραν ιδιωτικότητα χάρη στη βλάστηση και το πράσινο που τα περιέβαλλε.
Η περιοχή έγινε διάσημη μέσα από τα τραγούδια του ρεμπέτη Βασίλη Τσιτσάνη και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής για εξωσυζυγικές συναντήσεις, κυρίως από παντρεμένους.
Παρόλο που με το πέρασμα του χρόνου έχασε την αίγλη της, η ιστορία της παραμένει ζωντανή, με μια δεύτερη εκδοχή για το όνομά της να συνδέεται με τον γάμο του Μπάρμπα Γιάννη του Μαρίνου, ο οποίος παντρεύτηκε τον έρωτα της νιότης του σε προχωρημένη ηλικία.
Πιο αναλυτικά
Τα «παντρεμενάδικα» έγιναν στίχοι σε τραγούδια του θρυλικού ρεμπέτη Βασίλη Τσιτσάνη, που που έγινε καταφύγιο για παράνομα και μη ζευγάρια.
Όπως και οι περισσότερες περιοχές που ήταν καταφύγιο των παράνομων και μη ζευγαριών έχασε μέσα στο χρόνο την αίγλη του και πέρασε στην Ιστορία, δίνοντας τη θέση της σε άλλα στέκια του έρωτα.
Τα «παντρεμενάδικα» βρίσκονταν στις όχθες του ποταμού Ιλισού, στη βορειοδυτική πλευρά του Αρδηττού κοντά στην περιοχή του Μετς.
Μια περιοχή με πολλά καφενεία, ζαχαροπλαστεία και ταβέρνες. Η βλάστηση και το πολύ πράσινο έδινε την ευκαιρία στα ζευγαράκια να κάνουν βόλτες και να ερωτοτροπούν χωρίς την ενόχληση από τα αδιάκριτα μάτια των περαστικών.
Κατά κύριο λόγο όμως τα «παντρεμενάδικα» ήταν ο χώρος που έδιναν ραντεβού για εξωσυζυγικές απιστίες, για αυτό και σύχναζαν περισσότερο οι παντρεμένοι.
Υπάρχει και δεύτερη εκδοχή για το όνομα της περιοχής. Λέγεται πως ονομάστηκε έτσι από τον γάμο του Μπάρμπα Γιάννη του Μαρίνου που σε ηλικία 80 χρονών παντρεύτηκε τον έρωτα της νιότης του, μια 75χρονη τότε Αθηναία, την οποία αγαπούσε για πάνω από πενήντα χρόνια.
