• Ο Ash Dykes και η ομάδα του ανακάλυψαν την πηγή του ποταμού Coppename στο Σουρινάμ.
• Η ομάδα έσπασε παγκόσμιο ρεκόρ αναβαίνοντας στο Julianatop και ονόμασαν δύο καταρράκτες που εντόπισαν.
• Συναντήθηκαν με τρομακτική ταραντούλα, φίδια και αλιγάτορες στη ζούγκλα.
• Η ομάδα επέζησε καταναλώνοντας ψάρια από το ποτάμι και αντιμετώπισε δυσκολίες όπως τσιμπούρια και μυρμήγκια.
• Ο Ash αναφέρει την κουραστική πορεία και την ελπίδα να σπάσουν ένα ακόμη παγκόσμιο ρεκόρ ανεβαίνοντας σε άλλη κορυφή.

Ο Ash Dykes, 33, και οι άλλοι εξερευνητές φίλοι του Jacob Hudson, Dick Lock και Matt Wallace «ούρλιαζαν ενθουσιασμένοι» αφού βρήκαν την αρχή του ποταμού Coppename στο Σουρινάμ.

Στη συνέχεια, η ατρόμητη ομάδα σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ την επόμενη μέρα και έγινε η πιο γρήγορη ομάδα που ανέβηκε στο ψηλότερο βουνό της χώρας της Νότιας Αμερικής, το Julianatop. Ονόμασαν επίσης δύο καταρράκτες χωρίς έγγραφα – “Dykes Falls” και “Wallace Falls” – από τα μέλη της ομάδας που τους εντόπισαν για πρώτη φορά σε ανεξερεύνητη ζούγκλα.

Μιλώντας για πρώτη φορά για το εκπληκτικό τους επίτευγμα, ο Ash, με καταγωγή από το St Asaph της βόρειας Ουαλίας , είπε: «Είναι εντελώς τρελό να βρίσκω την πηγή… Όλοι ουρλιάζαμε και ενθουσιαζόμασταν. Αντιστοιχίσαμε τις συντεταγμένες και τραβήξαμε ένα στιγμιότυπο οθόνης για τυχόν συσχετίσεις χαρτογράφησης που το θέλουν.

«Είναι τρελό να πιστεύουμε ότι πάμε σε μέρη που το δάσος δεν έχει δει ποτέ ανθρώπινο αποτύπωμα πριν».

Ο Ash, ο οποίος ζει τώρα στο Λονδίνο, κατευθύνθηκε στο κέντρο της πρώην ολλανδικής αποικίας, η οποία είναι κατά 93% δασώδης, με ένα ελικόπτερο στις 29 Αυγούστου. Στη συνέχεια, αυτός και η ομάδα του πέρασαν τις επόμενες έξι ημέρες με καγιάκ με 50 κιλά των προμηθειών – ενώ δαγκώνονταν από 300 τσιμπούρια και “εκστρατευτικά μυρμήγκια”.

Η ομάδα συνάντησε επίσης μια τρομακτική ταραντούλα Γολιάθ – τη μεγαλύτερη αράχνη του κόσμου – μαζί με φίδια και μοχθηρούς αλιγάτορες, που ονομάζονται καϊμάν. Ο Ash είπε ότι η πιο ανατριχιαστική στιγμή ήταν όταν ξύπνησαν και βρήκαν ένα ​​τζάγκουαρ λίγα μέτρα μακριά από το σημείο που κοιμόντουσαν στις καλυμμένες με μουσαμά αιώρες τους.

Είπε: «Ένα τζάγκουαρ πρέπει να μπήκε μέσα από το στρατόπεδό μας. Δεν μπορούσαμε να το δούμε, αλλά ποιος ξέρει πόσο καιρό μας ακολουθούσε δυνητικά, ακολουθώντας τα ίχνη μας για να κατασκηνώσουμε.

«Το να δεις το τζάγκουαρ… ήταν αρκετά ανατριχιαστικό. Επίσης ένας σκορπιός στο στρατόπεδο, ο Τζέικομπ σχεδόν στάθηκε πάνω του. Τα μυρμήγκια κατέλαβαν πλήρως τις σκηνές μας.

«Ήταν παντού πάνω από τις αιώρες και το μουσαμά μας. Δάγκωσαν τον Τζέικομπ, είχε μυρμήγκια στο παντελόνι του».

Ο Ash είπε ότι η ομάδα είχε μέχρι στιγμής επιζήσει καταναλώνοντας περίπου 500 έως 600 θερμίδες την ημέρα καταναλώνοντας ψάρια που έπιαναν στο ποτάμι.

Ο Ash είπε ότι τα πόδια του είχαν καταπονηθεί άσχημα – και είχε χάσει τρία νύχια των ποδιών του κατά τη διάρκεια του επίπονου πρώτου τμήματος του ταξιδιού. Αλλά η ομάδα ενθουσιάστηκε όταν ονομάτισε δύο καταρράκτες που ανακάλυψαν καθώς προχωρούσαν προς την πηγή του ποταμού Coppename.

Ο Ash είπε: «Ήμασταν αρκετά κουρασμένοι στο μεγαλύτερο μέρος των πρώτων δύο ημερών, και τότε ήταν που συναντήσαμε έναν άγνωστο καταρράκτη – που ονομάζεται «Wallace Falls».

«Ο Matt Wallace, ο οποίος ήταν το μέλος της αποστολής της ομάδας που το είδε πρώτος, έδωσε το όνομά του. Είναι ένας καταρράκτης 15 μέτρων που μας σταμάτησε. Δεν υπάρχει σε κανένα GPS, δεν έχει χαρτογραφηθεί.

«Ανακαλύψαμε έναν μικρότερο καταρράκτη ακριβώς κοντά στην πηγή, που ονόμασα «Dykes Falls», και αυτός είναι ακόμα πιο απομακρυσμένος. Είναι πιθανώς περίπου 100 μέτρα από την πηγή του ποταμού Coppename.”

Και πρόσθεσε: «Είναι τρελά απομακρυσμένα εδώ. Δεν έχουμε δει καθόλου άλλο άνθρωπο ή σημάδια άλλου ανθρώπου. Μάλλον θα πάμε ένα μήνα χωρίς να δούμε καμία ανθρώπινη δραστηριότητα. Είναι πολύ άγριο».

Η ομάδα ελπίζει επίσης να σπάσει ένα ακόμη παγκόσμιο ρεκόρ ανεβαίνοντας τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Σουρινάμ στην πορεία με τον ταχύτερο χρόνο.

Ο Ash – ο οποίος έχει τρία προηγούμενα παγκόσμια ρεκόρ μετά τις αποστολές του στη Μογγολία, τη Μαδαγασκάρη και την Κίνα – είπε ότι του άρεσε να συμμετέχει σε σωματικές προκλήσεις.

Είπε: «Νομίζω ότι είναι σχεδόν στο DNA μου. Αλλά μετά το Yangtze, που ήταν το τρίτο παγκόσμιο ρεκόρ μου, σκέφτηκα ότι δεν θα ξανασυναντούσα ποτέ ξανά μια γνήσια παγκόσμια πρωτιά.

Δεν περίμενα να ζήσω κάτι τέτοιο στον 21ο αιώνα – με αποστολές που πραγματοποιήθηκαν το 1800.”

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: pixabay