Αλλά αυτή είναι στην πραγματικότητα μια απόκοσμα ρεαλιστική συνθετική ανακατασκευή μιας γυναίκας από το Βέλγιο που έζησε και πέθανε πριν από 10.500 χρόνια.

Επιστήμονες και καλλιτέχνες αναδημιούργησαν το πρόσωπο της γυναίκας Margaux, τα λείψανα της οποίας βρέθηκαν σε μια σπηλιά στην κοιλάδα του Μεύση στο Βέλγιο.

Μέρος ενός πρώιμου πολιτισμού κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, είχε «μέσο χρώμα δέρματος», πολύ πιο ανοιχτό από το αναμενόμενο, και ανοιχτόχρωμα μπλε-γκρι μάτια.

Η απόκοσμα ρεαλιστική προτομή φέρει επίσης ξυρισμένο κεφάλι, δερμάτινη κορδέλα με φτερά στα μαλλιά και διακοσμητικά σημάδια στους ώμους της φτιαγμένα με ώχρα και κάρβουνο.

Ως homo sapiens θα περιπλανιόταν στις πυκνά δασωμένες εκτάσεις και τα ποτάμια αναζητώντας τροφή λίγο μετά την τελευταία εποχή των παγετώνων.

Προς το παρόν, είναι γνωστή ως η γυναίκα Margaux, αλλά το κοινό καλείται να επιλέξει ένα κατάλληλο όνομα για εκείνη.

Οι ειδικοί λένε ότι ανήκε στον ίδιο δυτικοευρωπαϊκό πληθυσμό κυνηγών-τροφοσυλλεκτών με τον διάσημο Άνθρωπο από το Τσένταρ από το Σπήλαιο Γκοφ στο Σόμερσετ .

Σκελετικά λείψανα της μεσολιθικής γυναίκας ανακαλύφθηκαν αρχικά το 1988 στο σπήλαιο Margaux κοντά στην βελγική πόλη Dinant.

Περίπου 35 χρόνια αργότερα, οι ερευνητές κατάφεραν να εξαγάγουν καλά διατηρημένο DNA από το κρανίο για να μάθουν περισσότερα για την εμφάνισή της, συμπεριλαμβανομένου του χρώματος των ματιών και του δέρματος.

Όπως και ο Άνδρας από το Τσένταρ, η Βελγίδα είχε μπλε μάτια, αλλά το δέρμα της ήταν ελαφρώς πιο ανοιχτόχρωμο από αυτό πολλών άλλων ατόμων της ίδιας περιόδου.

«Αυτό υποδηλώνει μεγαλύτερη ποικιλομορφία στην χρώση του δέρματος από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως», δήλωσε η Maïté Rivollat, επικεφαλής γενετιστής του έργου.

Δύο Ολλανδοί δίδυμα αδέρφια – ο Άντρι και ο Άλφονς Κένις, που περιγράφονται ως «παλαιοανθρωπολόγοι καλλιτέχνες» – χρησιμοποίησαν στη συνέχεια τις γνώσεις για να δημιουργήσουν την ανακατασκευή, η οποία αποτελείται κυρίως από έναν συνδυασμό ρητίνης και σιλικόνης.

Οι αδελφοί Κέννις έχουν κάνει πολλές προηγούμενες ανακατασκευές Νεάντερταλ και άλλων προϊστορικών ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του Ότσι του Άνθρωπου των Πάγων .

Η καθηγήτρια Ιζαμπέλ Ντε Γκρουτ, επικεφαλής του έργου και ερευνήτρια για την ανθρώπινη προέλευση στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης, δήλωσε ότι η γυναίκα ήταν περίπου 35 έως 60 ετών κατά τη στιγμή του θανάτου της.

«Στην ανθρωπολογία, είναι δύσκολο να είναι κανείς πιο ακριβής από αυτό με ένα μόνο διατηρημένο κρανίο και σαγόνι», είπε στην MailOnline.

Ποια ήταν η γυναίκα Margaux;
Η γυναίκα Margaux ήταν κυνηγός-τροφοσυλλέκτης που έζησε και περιπλανήθηκε στην Ευρώπη πριν από 10.500 χρόνια.

Κρανία της ίδιας και περίπου οκτώ άλλων γυναικών βρέθηκαν στο πίσω μέρος του σπηλαίου Margaux, στο Βέλγιο, τη δεκαετία του 1980.

Βρέθηκαν επίσης και άλλα μέρη των σκελετών τους, αλλά ήταν όλα ανακατεμένα, επομένως οι ειδικοί δεν μπορούσαν να τα αποδώσουν στα διαφορετικά άτομα.

Αλλά δεν είναι σαφές από τι πέθανε η ηλικιωμένη κυρία, καθώς το κρανίο δεν αποκαλύπτει «προφανές σημάδι θανάτου».

«Είναι σπάνιο να βλέπουμε κάτι τέτοιο σε έναν σκελετό, επειδή οι περισσότερες αιτίες θανάτου δεν φαίνονται στον σκελετό, αλλά δεν βλέπουμε ούτε χτύπημα στο κεφάλι σε αυτήν, για παράδειγμα», πρόσθεσε ο καθηγητής De Groote.

Φυσικά, πριν από περίπου 10.000 χρόνια, η Ευρώπη ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος από αυτό που είναι σήμερα, εξήγησε ο ακαδημαϊκός.

«Οι μεσολιθικοί άνθρωποι του Βελγίου, πριν από περίπου 10.000 χρόνια, ζούσαν ως κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες σε δασώδη τοπία», είπε στην MailOnline.

Εγκαταστάθηκαν σε κατασκηνώσεις όπως το Abri du Pape, όπου έχτισαν εστίες και κατασκεύασαν εργαλεία από πυριτόλιθο.

Η διατροφή τους ήταν ποικίλη, συμπεριλαμβανομένων άγριων θηραμάτων όπως ελάφια και αγριογούρουνα, ψαριών, πτηνών και φυτικών τροφών όπως τα φουντούκια, τα οποία αποτελούσαν βασικό πόρο.

«Χρησιμοποιούσαν μέρη ζώων για ρούχα, εργαλεία και δέστρες, και μπορεί να είχαν εξημερωμένα σκυλιά.»

Ο τρόπος ζωής τους ήταν στενά συνδεδεμένος με το φυσικό περιβάλλον, βασιζόμενος σε εποχιακούς πόρους και σε επιδέξια αναζήτηση τροφής και κυνήγι.

Μέσω μιας διαδικτυακής δημοσκόπησης, το κοινό καλείται να επιλέξει ένα όνομα για τη γυναίκα από τρεις επιλογές – Μάργκο, Φρέγια και Μοσάν.

Η Μάργκο αναφέρεται στη σπηλιά στην οποία βρέθηκε, ενώ οι Φρέγια και Μοσάν αναφέρονται στους λόφους και τη λεκάνη απορροής του ποταμού όπου βρίσκονται οι σπηλιές, αντίστοιχα.

Οι χρήστες μπορούν να ψηφίσουν το αγαπημένο τους όνομα μέχρι τα τέλη Ιουνίου κάνοντας κλικ στην επιλογή «ψήφος» στο επάνω μέρος της ιστοσελίδας του έργου .

Στη συνέχεια, από τον Σεπτέμβριο, θα μεταφέρεται σε μουσεία σε όλο το Βέλγιο στο πλαίσιο μιας περιοδεύουσας έκθεσης.

Η πλήρης λίστα με τις τοποθεσίες περιλαμβάνει το Πανεπιστήμιο της Γάνδης, τον Χώρο των Μουσείων Andenne και το Μουσείο Gallo-Romeins στο Tongeren.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ