Σε μια πρωτοποριακή ανακάλυψη, το διαστημόπλοιο Voyager της NASA διέσχισε τα όρια του Ηλιακού Συστήματος για να αποκαλύψει ένα εκπληκτικό φαινόμενο: ένα φλογερό «τείχος» υψηλής θερμοκρασίας πέρα ​​από τα εξωτερικά όρια της κοσμικής μας γειτονιάς.

Αυτό το «τείχος φωτιάς», βρίσκεται στα όρια της ηλιόσφαιρας. Η ηλιόσφαιρα ορίζεται ως η περιοχή που κυριαρχείται από τον Ήλιο στο ηλιακό σύστημα, η οποία χαρακτηρίζεται από τον ηλιακό άνεμο και τις γραμμές μαγνητικού πεδίου που αντιστοιχούν στον Ήλιο, σχηματίζοντας τελικά το όριο που χωρίζει τον ηλιακό άνεμο από το διαστρικό πλάσμα, γνωστό ως ηλιόπαυση.

Όπως εξηγεί το πρόγραμμα της NASA , η ηλιόσφαιρα εκτείνεται πολύ πέρα ​​από την τροχιά του Πλούτωνα, με την ηλιόπαυση να λειτουργεί ως η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ηλιακών και των διαστρικών ανέμων. Μέχρι στιγμής, τα Voyager 1 και Voyager 2 παραμένουν τα μόνα διαστημόπλοια που έχουν περάσει αυτό το όριο, προσφέροντας στην ανθρωπότητα μια σπάνια ματιά στο ανεξερεύνητο διάστημα.

Το «Τείχος της Φωτιάς» και η Άκρη του Ηλιακού Συστήματος
Τα διαστημόπλοια Voyager της NASA, που εκτοξεύτηκαν το 1977, σχεδιάστηκαν για να εξερευνήσουν την άκρη του Ηλιακού Συστήματος και το διαστρικό μέσο. Μετά από δεκαετίες ταξιδιών, το Voyager 1 έγινε το πρώτο διαστημόπλοιο που διέσχισε τα όρια της ηλιόσφαιρας το 2012, ακολουθούμενο από το Voyager 2 το 2018. Όταν αυτά τα διαστημόπλοια έφτασαν στην άκρη της ηλιακής μας γειτονιάς, αντιμετώπισαν μια απότομη αύξηση της θερμοκρασίας – που κυμαινόταν από 30.000 έως 50.000 Kelvin (54.000 έως 90.000 °F) – σε μια περιοχή που τώρα αναφέρεται ως «τείχος της φωτιάς».

Αυτή η ακραία θερμοκρασία καταγράφηκε καθώς το διαστημόπλοιο πέρασε πέρα ​​από την ηλιόπαυση, το όριο μεταξύ του ηλιακού ανέμου του Ήλιου και του διαστρικού ανέμου από άλλα άστρα. Αν και δεν είναι ένα συμπαγές τοίχωμα, το θερμό περιβάλλον σε αυτήν την περιοχή υποδηλώνει μια δραματική αλληλεπίδραση μεταξύ του ηλιακού ανέμου και του διαστρικού μέσου, δημιουργώντας μια ζώνη σωματιδίων υψηλής ενέργειας. Αυτά τα διαστημόπλοια κατάφεραν να επιβιώσουν στις σκληρές συνθήκες, χάρη στο τεράστιο κενό του διαστήματος, όπου οι πιθανότητες συγκρούσεων σωματιδίων είναι πολύ χαμηλές, καθιστώντας λιγότερο πιθανό να μεταφερθεί θερμότητα στους ανιχνευτές.

Κατανόηση της Ηλιόσφαιρας και των Ορίων της
Η ηλιόσφαιρα είναι μια τεράστια φυσαλίδα που σχηματίζεται από την εκροή φορτισμένων σωματιδίων από τον Ήλιο, γνωστή ως ηλιακός άνεμος . Αυτή η εκροή εκτείνεται πολύ πέρα ​​από την τροχιά του Πλούτωνα, σε απόσταση τρεις φορές μεγαλύτερη από την απόσταση μέχρι τους πιο μακρινούς πλανήτες. Όπως εξηγεί η NASA , «Ο Ήλιος στέλνει μια συνεχή ροή φορτισμένων σωματιδίων που ονομάζεται ηλιακός άνεμος, ο οποίος τελικά ταξιδεύει δίπλα από όλους τους πλανήτες σε περίπου τρεις φορές την απόσταση από τον Πλούτωνα, πριν εμποδιστεί από το διαστρικό μέσο». Αυτό δημιουργεί μια προστατευτική φυσαλίδα γύρω από τον Ήλιο και τους πλανήτες, γνωστή ως ηλιόσφαιρα .

Εκπλήξεις από το μαγνητικό πεδίο πέρα ​​από το Ηλιακό Σύστημα
Και οι δύο ανιχνευτές Voyager όχι μόνο παρείχαν κρίσιμα δεδομένα σχετικά με τη θερμοκρασία των εξωτερικών περιοχών, αλλά αποκάλυψαν επίσης εκπληκτικά ευρήματα σχετικά με το μαγνητικό πεδίο . Σε μια συναρπαστική παρατήρηση, το όργανο μαγνητικού πεδίου του Voyager 2 επιβεβαίωσε ένα αποτέλεσμα που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από το Voyager 1: το μαγνητικό πεδίο ακριβώς πέρα ​​από την ηλιόπαυση ευθυγραμμίζεται με το πεδίο μέσα στην ηλιόσφαιρα.

Η NASA εξήγησε: «Μια παρατήρηση από το όργανο μαγνητικού πεδίου του Voyager 2 επιβεβαιώνει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα από το Voyager 1: Το μαγνητικό πεδίο στην περιοχή ακριβώς πέρα ​​από την ηλιόπαυση είναι παράλληλο με το μαγνητικό πεδίο μέσα στην ηλιόσφαιρα». Αρχικά, οι επιστήμονες δεν ήταν σίγουροι αν αυτή η ευθυγράμμιση ήταν ένα τοπικό φαινόμενο ή ένα ευρύτερο χαρακτηριστικό της περιοχής. Αλλά όπως σημείωσε περαιτέρω η NASA, «Με το Voyager 1, οι επιστήμονες είχαν μόνο ένα δείγμα αυτών των μαγνητικών πεδίων και δεν μπορούσαν να πουν με βεβαιότητα αν η φαινομενική ευθυγράμμιση ήταν χαρακτηριστική ολόκληρης της εξωτερικής περιοχής ή απλώς μια σύμπτωση. Οι παρατηρήσεις του μαγνητόμετρου του Voyager 2 επιβεβαιώνουν το εύρημα του Voyager 1 και δείχνουν ότι τα δύο πεδία ευθυγραμμίζονται».

Αυτή η μαγνητική ευθυγράμμιση παρέχει περαιτέρω πληροφορίες για τη δυναμική φύση του διαστρικού χώρου πέρα ​​από το Ηλιακό μας Σύστημα. Αμφισβητεί προηγούμενες υποθέσεις και ανοίγει νέους δρόμους για την κατανόηση των πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ του Ήλιου και του περιβάλλοντος διαστρικού περιβάλλοντος, γράφει το DailyGalaxy.