Ερευνητές υποστηρίζουν πως εντόπισαν στα ανοιχτά των ακτών της Ιρλανδίας, «χαμένο» βρετανικό πλοίο, που βυθίστηκε το 1787 μεταφέροντας έναν ανεκτίμητο θησαυρό.

Το πλοίο, που είχε ξεκινήσει το ταξίδι του από την Ιταλία και ταξίδευε από το Λονδίνο προς το Δουβλίνο, δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του. Ανάμεσα στο φορτίο του βρίσκονταν ακριβά μάρμαρα, μπρούντζινα τεχνουργήματα, καθώς και πολύτιμα αντικείμενα φυσικής ιστορίας και τέχνης που ανήκαν στον Ιρλανδό τραπεζίτη John La Touche, τον πλουσιότερο της εποχής, και στον κόμη του Charlemont, γνωστό συλλέκτη έργων τέχνης.

Η τελευταία καταγεγραμμένη θέση του ήταν ανοιχτά του Wexford, πριν χαθεί μυστηριωδώς μαζί με το πλήρωμά του. Μετά από δεκαετίες ερευνών, ο Ιρλανδός κυνηγός ναυαγίων Edmond O’Byrne και η ομάδα του εντόπισαν ένα εντυπωσιακό στοιχείο στον βυθό: ένα πηδάλιο μήκους έξι μέτρων, καλυμμένο με φύλλα χαλκού, μια τεχνική προστασίας που χρησιμοποιούσε το Βρετανικό Ναυτικό τον 18ο αιώνα για την αποφυγή βιολογικών φθορών στο ξύλινο κύτος των πλοίων.

«Αρχικά νόμιζα πως ήταν τορπίλη», δήλωσε ο O’Byrne. «Όταν όμως βουτήξαμε, συνειδητοποιήσαμε πως πρόκειται για πηδάλιο πλοίου της εποχής. Δεν έχουμε βρει ποτέ άλλο με τέτοια επένδυση στην περιοχή».

Η αναγνώριση του πηδαλίου, σε συνδυασμό με άλλα ευρήματα – όπως ένα κομμάτι ξύλου με ίχνη από καρφιά και χαλκό, μια μεγάλη δρύινη δοκός, άγκυρα, τσαγιέρα από μπρούντζο και μελανοδοχεία – ενισχύει τις πιθανότητες πως πρόκειται για το χαμένο Recovery.

Το πλοίο φέρεται να βυθίστηκε κοντά στο Carnsore Point, όταν πιθανόν προσάραξε σε αβαθή νερά και αποκολλήθηκε το πηδάλιο και τμήμα της πρύμνης. Από το ναυάγιο χάθηκαν έξι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ο καπετάνιος και δύο από τους γιους του.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, το κύριο σώμα του πλοίου ενδέχεται να είναι θαμμένο κάτω από την άμμο σε βάθος περίπου 20 μέτρων. «Είναι πιθανό να έχουν διασωθεί κομμάτια του φορτίου σε καλή κατάσταση», σημείωσε ο O’Byrne, καθώς τα αντικείμενα ήταν εξαιρετικά συσκευασμένα για τη μεταφορά.

Το φορτίο περιλάμβανε έργα προορισμένα για το νέο Τελωνείο του Δουβλίνου, το οποίο εγκαινιάστηκε τέσσερα χρόνια αργότερα αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά του IRA το 1921.

Παραμένει άγνωστο εάν το φορτίο ήταν ασφαλισμένο, ωστόσο είναι γνωστό ότι περιλάμβανε και την προσωπική περιουσία του απερχόμενου κυβερνήτη της Αγίας Ελένης, Daniel Corneille.

Η πραγματική αξία του χαμένου θησαυρού παραμένει απροσδιόριστη. Είναι ενδεικτικό, πάντως, ότι ένα από τα έργα που είχε παραγγείλει ο La Touche – το γλυπτό Amorino του Antonio Canova – πωλήθηκε το 1997 για 520.000 λίρες και σήμερα φιλοξενείται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας.

Το πηδάλιο, μοναδικό στο είδος του, παραμένει στην υποθαλάσσια θέση του, με την περιοχή να παρακολουθείται στενά για ενδεχόμενη αποκάλυψη του κύτους ή και άλλων πολύτιμων ευρημάτων.