Το άρθρο εξετάζει την απουσία σκελετών στα συντρίμμια του RMS Titanic, που βυθίστηκε το 1912, παρά τα χιλιάδες πτώματα που χάθηκαν. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις αποκαλύπτουν ότι η εξήγηση βρίσκεται στο ακραίο βάθος του ναυαγίου, περίπου 3.800 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Ατλαντικού.
Σε αυτές τις συνθήκες, τα βακτήρια του βυθού αποσπούν θρεπτικά συστατικά από τα οστά, ενώ η χημική σύσταση του θαλασσινού νερού, που είναι υποκορεσμένο σε ανθρακικό ασβέστιο, συμβάλλει στη διάσπαση τους. Αντίθετα, σε άλλα υδάτινα σώματα, όπως η Μαύρη Θάλασσα, η απουσία πτωματοφάγων οργανισμών επιτρέπει τη διατήρηση των οστών.
Έτσι, οι σκελετοί δεν υπάρχουν λόγω των μοναδικών περιβαλλοντικών παραγόντων και της χημείας του ωκεανού.
Πιο αναλυτικά
Πάνω από ένας αιώνας έχει περάσει από την βύθιση του πλοίου RMS Titanic στον Ατλαντικό Ωκεανό, ωστόσο πολλά ερωτήματα εξακολουθούν να «αιωρούνται» στον αέρα.
Παρά τις πολυάριθμες αποστολές στα συντρίμμια, όπως η ατυχής αποστολή του υποβρύχιου σκάφους Titan το 2023, ένα ερώτημα παραμένει: γιατί δεν υπάρχουν σκελετοί ανάμεσα στα απομεινάρια του Τιτανικού; Πρόσφατες αποκαλύψεις έδωσαν μια σαφέστερη κατανόηση αυτού του μυστηρίου.
Η βύθιση του Τιτανικού το 1912 στοίχισε τη ζωή σε περίπου 1.517 ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους παρασύρθηκαν από τα ρεύματα του ωκεανού ή παρέμειναν παγιδευμένοι μέσα στο πλοίο καθώς βυθιζόταν. Δεδομένων των συνθηκών, θα περίμενε κανείς να βρει σκελετικά υπολείμματα ανάμεσα στα συντρίμμια του πλοίου. Ωστόσο, οι εικόνες από το σημείο του ναυαγίου δεν δείχνουν ανθρώπινα οστά ανάμεσα στα σάπια έπιπλα, τα διάσπαρτα πιάτα και τους χαμένους θησαυρούς.
Η εξήγηση βρίσκεται κυρίως στο ακραίο βάθος στο οποίο βρίσκεται ο Τιτανικός, περίπου 3.800 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού. Σε τέτοια βάθη, μπαίνουν στο παιχνίδι μοναδικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες. Ένας κρίσιμος παράγοντας είναι τα βακτήρια του βυθού που είναι ικανά να αποσπούν θρεπτικά συστατικά από τα οστά, διασπώντας τα ουσιαστικά με την πάροδο του χρόνου. Επιπλέον, η χημική σύσταση του θαλασσινού νερού σε αυτά τα βάθη παίζει σημαντικό ρόλο.
Ο διάσημος εξερευνητής βαθέων υδάτων Ρόμπερτ Μπάλαρντ, ο οποίος ανακάλυψε το ναυάγιο του Τιτανικού το 1985, έδωσε πληροφορίες για το φαινόμενο αυτό. Εξηγεί ότι σε μεγάλα βάθη, το νερό είναι υποκορεσμένο με ανθρακικό ασβέστιο, βασικό συστατικό των οστών. Ο Μπάλαρντ σημειώνει: «Το νερό στα βάθη της θάλασσας είναι υποκορεσμένο σε ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο είναι κυρίως, ξέρετε, αυτό από το οποίο είναι φτιαγμένα τα οστά».
Αυτή η διαδικασία διαφέρει έντονα από άλλες υδάτινες μάζες, όπως η Μαύρη Θάλασσα, όπου η απουσία πτωματοφάγων οργανισμών σημαίνει ότι τα οστά μπορούν να παραμείνουν διατηρημένα. Στη Μαύρη Θάλασσα, η έλλειψη πλασμάτων που καταναλώνουν τη σάρκα και εκθέτουν τα οστά επιτρέπει τη διατήρηση των μουμιοποιημένων απολιθωμάτων.
Επομένως, η απουσία σκελετών στα συντρίμμια του Τιτανικού δεν οφείλεται στην απομάκρυνσή τους από τα ρεύματα ή τα πτωματοφάγα ζώα, αλλά είναι συνέπεια της χημείας του ωκεανού και του βάθους στο οποίο βρίσκεται το πλοίο.
