Μια μούμια 800 ετών που δωρήθηκε σε μουσείο στην Ιταλία πριν από έναν αιώνα αποκάλυψε νέα στοιχεία για αρχαία τατουάζ προσώπου. Ωστόσο, η προέλευση της μούμιας παραμένει καλυμμένη με μυστήριο.

Λίγο καιρό πριν από το 1930, η μούμια μιας ενήλικης γυναίκας δωρήθηκε στο Μουσείο Ανθρωπολογίας και Εθνογραφίας (MAET) στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, χωρίς να υπάρχουν αρχεία για το αρχαιολογικό της πλαίσιο. Η μούμια τράβηξε πρόσφατα την προσοχή μιας ομάδας ερευνητών λόγω της εκπληκτικής παρουσίας τατουάζ στο πρόσωπό της.

Σε μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Μαΐου-Ιουνίου του Journal of Cultural Heritage , η διεθνής ομάδα ερευνητών παρουσίασε λεπτομερώς την ανάλυσή της για τη μούμια και τα τατουάζ της, σημειώνοντας ότι ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστα τόσο ως προς τη θέση τους όσο και ως προς τη σύνθεση του μελανιού που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή τους.

Η μούμια έχει ίσια μαύρα μαλλιά, κοντά κομμένα και είναι σφιχτά λυγισμένη σε καθιστή θέση, τυπικό για τις ταφές μούμιων στις Άνδεις. Οι ερευνητές χρονολόγησαν με άνθρακα θραύσματα υφασμάτων που κόλλησαν στο σώμα και διαπίστωσαν ότι η γυναίκα πέθανε μεταξύ 1215 και 1382 μ.Χ.

«Με βάση τα τρέχοντα στοιχεία — ιδιαίτερα τη διατήρηση, την τοποθέτηση του σώματος, τα σχετικά υλικά και έγγραφα — η νοτιοαμερικανική καταγωγή υποστηρίζεται σθεναρά», δήλωσε στο Live Science σε email ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Τζιανλουίτζι Μανγκιαπάνε , ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο.

Αλλά ενώ εξέταζαν προσεκτικά τη μούμια, τους κίνησε το ενδιαφέρον για τρεις γραμμές στο δεξί μάγουλο της μούμιας, μία γραμμή στο αριστερό μάγουλο και ένα σχήμα S στον δεξιό καρπό.

«Τα σημάδια στο πρόσωπο είναι σπάνια μεταξύ των ομάδων της αρχαίας περιοχής των Άνδεων και ακόμη πιο σπάνια στα μάγουλα», έγραψαν οι ερευνητές στη μελέτη, και το τατουάζ σε σχήμα S «είναι μέχρι στιγμής μοναδικό για την περιοχή των Άνδεων».

Για να αναγνωρίσουν το μελάνι που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των τατουάζ, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια σειρά από μη καταστροφικές τεχνικές. Αν και ανέμεναν να βρουν στοιχεία ξυλάνθρακα στο μελάνι, ανακάλυψαν ότι το ασυνήθιστο μελάνι είχε κατασκευαστεί με μαγνητίτη, ένα ορυκτό οξείδιο του σιδήρου, με ίχνη του ορυκτού αυγίτη. Στη Νότια Αμερική, ο αυγίτης και ο μαγνητίτης μπορούν να βρεθούν μαζί στο νότιο Περού, γεγονός που υποδηλώνει μια πιθανή πατρίδα για τη μουμιοποιημένη γυναίκα.

«Υπάρχει ένας μικρός αριθμός εθνογραφικών αναφορών από την Αμερική που περιγράφουν τη χρήση ορυκτών ή γήινων χρωστικών όπως ο αιματίτης ή ο μαγνητίτης για τατουάζ, και η νέα μελέτη ταιριάζει αρκετά καλά με αυτές», δήλωσε στο Live Science μέσω email ο Aaron Deter-Wolf , αρχαιολόγος στο Τμήμα Αρχαιολογίας του Τενεσί, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.

Αλλά ο Ντέτερ-Γουλφ, ο οποίος είναι ειδικός στα αρχαία τατουάζ, δεν είναι πεπεισμένος ότι η μυστηριώδης μούμια κατάγεται από τις Άνδεις.

«Από άποψη στυλ, αυτά τα συγκεκριμένα σημάδια στο πρόσωπο έχουν πολύ περισσότερα κοινά με τις ιστορικές παραδόσεις της Αρκτικής ή του Αμαζονίου παρά με τις πρακτικές των Άνδεων», δήλωσε ο Ντέτερ-Γουλφ. «Θα ήταν συναρπαστικό να δούμε ποια ισότοπα οξυγόνου ή άλλες μελέτες θα μπορούσαν να μας πουν για την προέλευση αυτού του ατόμου».

Σε αυτό το στάδιο, ωστόσο, δεν έχουν πραγματοποιηθεί ισοτοπικές αναλύσεις. «Δεδομένου ότι αυτού του είδους οι αναλύσεις είναι επεμβατικές, έχουμε αποφασίσει να περιορίσουμε τέτοιες διαδικασίες προκειμένου να διατηρήσουμε την ακεραιότητα των λειψάνων», δήλωσε ο Μανγκιαπάνε.

Αλλά το MAET που φιλοξενεί τη μούμια ενδιαφέρεται για περαιτέρω έρευνα, είπε ο Mangiapane, και αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μελλοντικές πολιτισμικές συγκρίσεις για την καλύτερη κατανόηση της φύσης των τατουάζ στο πρόσωπο της μυστηριώδους μούμιας.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ