Έρευνα, γνωστή ως «Leonardo DNA Project» στοχεύει από το 2016 που ξεκίνησε, υπό τον συντονισμό του Πανεπιστημίου Rockefeller της Νέας Υόρκης, στην ανακατασκευή του γενετικού προφίλ του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Στο βιβλίο που εξέδωσαν ερευνητές, με τίτλο «Genìa Da Vinci. Genealogy and Genetics for Leonardo’s DNA» (εκδόσεις Angelo Pontecorboli Editore), με την υποστήριξη του δήμου του Βίντσι στην Τοσκάνη, οι επιστήμονες παρουσιάζουν τα ευρήματα 30 ετών γενεαλογικών ερευνών και τεκμηριώνουν το οικογενειακό δέντρο του Λεονάρντο ντα Βίντσι από το 1331, που εκτείνεται σε 21 γενιές. Αναλύθηκαν πάνω από 400 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 219 Da Vinci/Vinci (119 άνδρες και 100 γυναίκες).

Μέσω σχολαστικής ανάλυσης των πηγών και των αρχειακών εγγράφων οι ερευνητές κατάφεραν να ανακατασκευάσουν τους κλάδους της οικογένειας στην οποία ανήκε ο Λεονάρντο και να εντοπίσουν 15 άμεσους άνδρες απογόνους, που σχετίζονται γενεαλογικά τόσο με τον πατέρα του Λεονάρντο όσο και με τον ετεροθαλή αδελφό του, Ντομένικο Μπενεντέτο.

Στη συνέχεια ο συντονιστής του προγράμματος και διευθυντής του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας, Ντέιβιντ Καραμέλι, μαζί με την ειδική εγκληματολογικής ανθρωπολογίας, Έλενα Πίλι, υπέβαλαν έξι από αυτούς τους απογόνους σε εξέταση DNA. Η ανάλυσή τους αποκάλυψε ότι τμήματα του χρωμοσώματος Y, που χρησιμοποιείται για την ατομική ταυτοποίηση, ταίριαζαν σε όλους αυτούς τους άνδρες απογόνους, επιβεβαιώνοντας τη γενετική συνέχεια της ανδρικής γραμμής των Ντα Βίντσι τουλάχιστον από τη 15η γενιά.

Οι συγγραφείς επιβεβαίωσαν επίσης την ύπαρξη τάφου της οικογένειας Ντα Βίντσι στην εκκλησία Σάντα Κρότσε στο Βίντσι, η οποία βρίσκεται υπό αρχαιολογική ανασκαφή. Πρόκειται ενδεχομένως για τον τόπο ταφής του παππού του Λεονάρντο, Αντόνιο, του θείου του, Φραντσέσκο, και διαφόρων ετεροθαλών αδελφών του (Αντόνιο, Παντόλφο και Τζιοβάνι). Οι επικεφαλής της ανασκαφής ανέσυραν θραύσματα οστών, ορισμένα από τα οποία έχουν χρονολογηθεί με ραδιοάνθρακα.

Ένα δείγμα υποβλήθηκε σε παλαιογονιδιωματική ανάλυση. Εάν το χρωμόσωμα Y των ζώντων απογόνων βρεθεί και στα παλαιότερα λείψανα των τάφων, αυτό θα υποστηρίξει την ακρίβεια της ιστορικής ανακατασκευής της γενεαλογίας και θα επιτρέψει μια πιο εμπεριστατωμένη εξέταση του βιολογικού υλικού που αποδίδεται στον Λεονάρντο, καθώς και των ιχνών που έχουν απομείνει στα πρωτότυπα χειρόγραφα ή άλλα έργα του, οδηγώντας ενδεχομένως στην ανακατασκευή του DNA του. Το γενετικό προφίλ του Λεονάρντο θα μπορούσε να αποκαλύψει βιολογικά χαρακτηριστικά, όπως η οπτική αντίληψη, η διατροφή, πιθανές προθέσεις υγείας και η σωματική εμφάνιση.

Όπως σημειώνεται, το DNA σε χειρόγραφα ή σχέδια θα μπορούσε να επιβεβαιώσει τη γνησιότητα των έργων τέχνης και οι τεχνικές που έχουν αναπτυχθεί μέσω του διεθνούς προγράμματος θα μπορούσαν να φέρουν επανάσταση στον τρόπο επαλήθευσης αμφισβητούμενων έργων.

Τέλος, στο βιβλίο δημοσιεύεται μελέτη που υποθέτει ότι ένα σχέδιο με κάρβουνο σπάνιας εκφραστικής έντασης, το οποίο ανακαλύφθηκε στο τζάκι ενός παλιού κτιρίου στο Βίντσι που τώρα ανήκει στον δήμο, μπορεί να αποδοθεί στον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Το φανταστικό πλάσμα που απεικονίζεται έχει ένα σπειροειδές κέρατο στο κεφάλι, επίμηκες ρύγχος και καμπύλο ράμφος, φλεγόμενη γλώσσα, νύχια στα άκρα, μυτερά αυτιά, έντονα λέπια στην πλάτη και τον λαιμό, ελικοειδή ουρά και ένα φτερό με μεμβράνη και προεκτάσεις δακτύλων που μοιάζει με βεντάλια και σύμφωνα με τους ερευνητές παραπέμπει στις μεταγενέστερες μελέτες του Λεονάρντο για την πτήση των πουλιών και των νυχτερίδων. Οι ερευνητές ονόμασαν το έργο «Δράκος Μονόκερος», ενώ ο δήμος έχει προγραμματίσει επιστημονική ανάλυση και αποκατάσταση του σχεδίου (διαστάσεων 80Χ70 εκατοστά).