Τώρα, οι επιστήμονες ότι μπορεί δηλώνουν ότι υπάρχει βάση στους ισχυρισμούς τους.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά διαπίστωσαν ότι τα ζωντανά όντα παράγουν μια αμυδρή φαινομενική λάμψη. Και η νέα τους μελέτη αποδεικνύει ότι αυτό το φως σβήνει τη στιγμή που πεθαίνουμε.
Η ομάδα των επιστημόνων απεφάνθη ότι είναι μάλλον ένα φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται εξαιρετικά ασθενής εκπομπή φωτονίων.
Καθώς τα κύτταρα στα ζωντανά πλάσματα παράγουν ενέργεια, οι χημικές διεργασίες που εμπλέκονται απελευθερώνουν μια μικροσκοπική ποσότητα φωτός με τη μορφή φωτονίων, των σωματιδίων που αποτελούν το φως, ισχυρίζονται.
Οι επιστήμονες που χρησιμοποιούν υπερευαίσθητες κάμερες ισχυρίζονται ότι έχουν παράσχει «πολύ σαφείς» αποδείξεις για την ύπαρξη «βιοφωτονίων».
Ο επικεφαλής συγγραφέας, Δρ. Ντάνιελ Όμπλακ, δήλωσε στο New Scientist : «Αυτό δείχνει πραγματικά ότι δεν πρόκειται απλώς για μια ατέλεια ή για κάποια άλλη βιολογική αιτία. Είναι κάτι που προέρχεται από όλα τα ζωντανά όντα».
Ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των ζωντανών οργανισμών είναι ότι χρειάζονται ενέργεια για να επιβιώσουν. Στα κύτταρα κάθε οργανισμού, υπάρχουν δομές που ονομάζονται μιτοχόνδρια κινείται μια διαδικασία που ονομάζεται «οξειδωτικός μεταβολισμός».
Κατά τη διάρκεια αυτών των αντιδράσεων, τα μόρια κερδίζουν και χάνουν ενέργεια, απελευθερώνοντας μερικά φωτόνια. Παρόλο που πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι αυτό το φως πρέπει να υπάρχει, έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθεί.
Επειδή το φως που εκπέμπεται από τα ζωντανά κύτταρα είναι τόσο αμυδρό, είναι δύσκολο να διακριθεί από άλλες φυσικές πηγές φωτός, όπως η ακτινοβολία που εκπέμπεται από θερμά αντικείμενα.
Ωστόσο, χρησιμοποιώντας εξειδικευμένες κάμερες ικανές να ανιχνεύουν μεμονωμένα φωτόνια, ο Δρ Όμπλακ και οι συνάδελφοί του έχουν πλέον απομονώσει αυτό το φως και έχουν δείξει τι συμβαίνει σε αυτό μετά τον θάνατο ενός ζώου.
Τα ποντίκια τοποθετήθηκαν σε σκοτεινά, ελεγχόμενης θερμοκρασίας κουτιά, όπου οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές παρήγαγαν δύο εικόνες με έκθεση διάρκειας μίας ώρας.
Το ένα πιάστηκε όσο το ποντίκι ήταν ζωντανό και το άλλο αφού είχε πεθάνει.
Στην πρώτη εικόνα, οι κάμερες δείχνουν φωτόνια να ανεβαίνουν από όλο το σώμα του ποντικιού με «θερμά σημεία» πάνω από τα όργανα, το κεφάλι και τα πόδια του.
Στη δεύτερη εικόνα, μετά τον θάνατο του ποντικιού, σχεδόν όλη η εκπομπή φωτονίων έχει εξαφανιστεί πέρα από μερικά ίχνη που έχουν απομείνει πάνω από τα πρώην θερμά σημεία.
Στην εργασία τους, που δημοσιεύτηκε στο The Journal of Physical Chemistry Letters , οι ερευνητές γράφουν: «Ενώ τα ζωντανά ποντίκια εκπέμπουν ισχυρή UPE [εξαιρετικά ασθενή εκπομπή φωτονίων], πιθανώς ενδεικτική των συνεχιζόμενων βιολογικών διεργασιών και της κυτταρικής δραστηριότητας, η εκπομπή UPE των νεκρών ποντικών έχει σχεδόν εξαφανιστεί».
«Αυτό δείχνει με πολύ σαφή τρόπο ότι η UPE σχετίζεται με το να είσαι ζωντανός».
Ο Δρ Όμπλακ προσθέτει: «Το γεγονός ότι η εξαιρετικά ασθενής εκπομπή φωτονίων είναι κάτι πραγματικό είναι αναμφισβήτητο σε αυτό το σημείο».
Ωστόσο, αυτή η λάμψη δεν συνδέεται απαραίτητα με το να είμαστε ζωντανοί με τον τρόπο που θα μπορούσαμε να την κατανοήσουμε συνήθως.
Ο θάνατος σε ιατρικό περιβάλλον συνήθως σημαίνει την παύση της δραστηριότητας σε βασικούς τομείς όπως η αναπνοή, ο καρδιακός παλμός ή η εγκεφαλική δραστηριότητα, λένε οι ερευνητές.
Αλλά η λάμψη των ζωντανών όντων δεν συνδέεται απαραίτητα με κανένα από τα συνηθισμένα σημάδια που θα χρησιμοποιούσαμε για να προσδιορίσουμε αν κάποιος είναι ζωντανός.
Ο Δρ. Michal Cifra, βιολόγος από την Τσεχική Ακαδημία Επιστημών στην Πράγα, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε στην MailOnline ότι η μελέτη σχετίζεται πραγματικά με τη ζωή των μεμονωμένων ιστών.
Ο Δρ Cifra λέει ότι η εξαφάνιση του φωτός μετά τον θάνατο οφείλεται στη «διακοπή της παροχής οξυγόνου στους ιστούς».
Η έλλειψη οξυγόνου σημαίνει ότι δεν υπάρχει οξειδωτικός μεταβολισμός, πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει ότι δεν παράγεται φως.
Ωστόσο, αν το αίμα έχει διατηρηθεί τεχνητά στην κυκλοφορία του σε ένα εγκεφαλικά νεκρό ζώο ή ακόμα και σε ένα μόνο όργανο, αυτή η ζωντανή λάμψη θα εξακολουθεί να παράγεται από τα κύτταρα.
Αυτό το χαρακτηριστικό των εξαιρετικά ασθενών εκπομπών φωτονίων σημαίνει ότι θα μπορούσε να έχει πολύτιμες χρήσεις σε ιατρικές εξετάσεις.
Δεδομένου ότι η ποσότητα του παραγόμενου φωτός επηρεάζεται από τις θεραπευτικές αντιδράσεις του σώματος, μπορεί να αποκαλύψει πού υπάρχουν περιοχές με κατεστραμμένους ιστούς.
Εξετάζοντας ποιοι ιστοί παράγουν υπερβολικά πολύ ή πολύ λίγο φως, οι γιατροί θα μπορούσαν να παρακολουθούν την υγεία κάποιου με μη επεμβατικό τρόπο.
Μερικοί ερευνητές έχουν μάλιστα προτείνει ότι οι εξαιρετικά ασθενείς εκπομπές φωτονίων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παρακολούθηση της εξέλιξης ασθενειών όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.
Στο μέλλον, οι ερευνητές προτείνουν ότι θα μπορούσε ακόμη και να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της υγείας ολόκληρων οικοσυστημάτων, όπως τα δάση, παρατηρώντας τη λάμψη τη νύχτα, καταλήγει το άρθρο της DailyMail.
